Το κάλεσμα του Θεού και η επιθυμία Του για κάθε άνθρωπο είναι να αυτός μετανοήσει και να κερδίσει την αιώνια ζωή (Α΄ Τιμ. 2:4). Δεν γνωρίζουμε αν θα χρειαστεί να περάσουμε και πιο δύσκολες ημέρες, προκειμένου ο λαός μας να «φωτιστεί» μπροστά στον Θεό και να έρθει σε μετάνοια. Αν έρθουν δυσκολότερες ημέρες, ας πάρουμε δύναμη από τα λόγια του προφήτη Αββακούμ, που κι αυτός έζησε σαν εμάς σε ημέρες αδικίας και καταστροφής, αλλά όταν ο Θεός του έδειξε ότι αυτό θα οδηγούσε τελικά στην αποκατάσταση του λαού που είχε πέσει στην ειδωλολατρία, αν και ο ίδιος δεν θα ζούσε να το δει, διότι ο Κύριος του είπε ότι θα αργούσε να γίνει (Αβακ. 2:3), είπε με αναπαυμένη την καρδιά του: «Κι αν τώρα οι συκιές δεν έχουν πια καρπό, σταφύλια κι αν δεν δίνουνε τ’ αμπέλια, κι αν απομένουν άκαρπες οι ελιές και δε βγαίνουν σοδειές απ’ τα χωράφια, κι αν πρόβατα δεν έχουν τα μαντριά και δεν υπάρχουνε βόδια στους στάβλους, ωστόσο εγώ θ’ αγαλλιάζω για τον Κύριο, θα χαίρομαι γιατί ο Θεός με βοηθάει» (Αββακ. 3:17-18). Γιατί γνώριζε ότι, αυτό που είχε σημασία ήταν η σωτηρία του λαού του και όχι η δική του πρόσκαιρη ευημερία.
Το πρώτο για το οποίο προσευχόμαστε είναι η σωτηρία του λαού μας. Αυτή είναι η πρώτη μας ανάγκη και θα πρέπει να αποτελεί το πρώτο μας αίτημα, προκειμένου να μπορέσουμε να δούμε και τα υπόλοιπα προβλήματα με τη σωστή προοπτική και να προσευχηθούμε κατάλληλα.
Βρισκόμαστε σε μια μάχη για τη σωτηρία του λαού μας. Δεν γνωρίζουμε πόσο σκληρή θα είναι, αλλά γνωρίζουμε ότι και άλλοι άνθρωποι του Θεού, πριν από εμάς, αλλά και σύγχρονοί μας έζησαν και ζουν μέσα σε δύσκολες καταστάσεις. Όταν ο Ιερεμίας παραπονέθηκε για τις δυσκολίες του, ο Κύριος του είπε να πάψει τα παράπονα και να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις μεγαλύτερες δυσκολίες που πρόκειται να έρθουν: «Και αν απόκανες στη γη της ειρήνης (στην πεδιάδα), στην οποία έλπιζες, τότε πώς θα κάνεις στο φρύαγμα (στην πυκνή βλάστηση) του Ιορδάνη:» (Ιερεμ. 12:5). Στη συνέχεια, ο Κύριος συμβούλεψε τον Ιερεμία να μην ακούει αυτά που του λένε οι γύρω του (Ιερ. 12:6) κι αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε κι εμείς: Να πάψουμε να ακούμε όλα τα λόγια που λέγονται γύρω μας, διότι ο εχθρός της ψυχής μας θέλει να μας απογοητεύσει και διότι, τελικά, το μέλλον το γνωρίζει και το κρατά στα χέρια Του μόνον ο Κύριος. Εμείς ας θυμηθούμε τον Πέτρο, που όσο κοίταζε τον Κύριο βάδιζε επάνω στα κύματα, αλλά όταν κοίταξε τα κύματα άρχισε να βουλιάζει (Ματθ. 14:28-30).
Το δεύτερο για το οποίο μπορούμε να προσευχόμαστε, είναι να μένουμε προσηλωμένοι στον Κύριο και στο Λόγο Του και να μην παρασυρόμαστε από τους άλλους, γιατί πιστεύουμε σ’ έναν Θεό που ανατρέπει αυτά που συλλογίζονται οι άνθρωποι (Ψαλμ. 33:10).
Ταυτόχρονα όμως, βλέπουμε και μια οργανωμένη επίθεση ενάντια στη χώρα μας από ανθρώπους, ηγέτες εθνών και άλλους ισχυρούς, που με σκληροκαρδία και αδιαφορία για τους απλούς πολίτες, έχουν για μόνο μέλημά τους το δικό τους όφελος. Μήπως και πάλι υψώνεται στην Ευρώπη ένα πνεύμα που θέλει ν’ αφανίσει πολλούς ανθρώπους, όπως έγινε στους δύο παγκοσμίους πολέμους; Μα, ακόμη και αν είναι αλήθεια, πάλι στο Θεό να στηρίζεται η καρδιά μας, στο Θεό που ζωοποιεί τους νεκρούς και καλεί αυτά που δεν υπάρχουν σαν να υπάρχουν, γιατί Αυτός είναι ο Δημιουργός των πάντων.