«Απόστολοι εκ περάτων…»

Αύγουστος μήνας ήταν που αποδήμησε η Μητέρα του Θεού απ’ τον κόσμο αυτό. Και τούτο δεν ήταν τυχαίο.

Αυτός ο μήνας ξεχωρίζει από τους άλλους. Μακριές ζεστές οι μέρες, μας γεμίζουν γλυκιά ραθυμία, μας αφαιρούν τη διάθεση για έντονες δραστηριότητες που κουράζουν. Μας κάνουν να ζητάμε γαλήνη σε κάποια ήσυχη γωνιά, να ηρεμήσουμε και να χαρούμε τη φύση. Κυρίαρχος της αυγουστιάτικης καθαρής νύχτας, το αυγουστιάτικο φεγγάρι, καθώς το βλέπουμε να γεμίζει με το σιωπηλό φως του τη νυχτιά και να γλυκαίνει το σκοτάδι της γης, μας βοηθά να νιώθουμε ανάλαφροι, σαν να μας καλεί να αποδράσουμε από τις έγνοιες της ζωής, να αφήσουμε πίσω τα πρόσκαιρα του κόσμου τούτου, να ξεφύγουμε και να ανεβούμε ψηλότερα. Ο έναστρος καθαρός ουρανός, πλημμυρισμένος από την παρουσία και τη σιωπή του Θεού, τονίζει αυτή την ακατανόητη απεραντοσύνη του κόσμου των άστρων και εκμηδενίζει τον χρόνο. Αισθανόμαστε τότε και νιώθουμε πόσο ασήμαντη και στιγμιαία είναι η ανθρώπινη ζωή επάνω σ’ αυτή τη γη και πόσο απελπιστικά εφήμερες και μάταιες είναι οι γήινες φιλοδοξίες μας.

Κάπως έτσι θα ήταν και τότε τον Αύγουστο μήνα οι μέρες και οι νύχτες στη Γεθσημανή, όταν περνούσε εκεί τις τελευταίες της ημέρες η Μητέρα του Θεού, η Παναγία. Κουρασμένη και εκείνη από μια ζωή γεμάτη θλίψη και πόνο, με μόνη συντροφιά την αγάπη και του άλλου μαθητή, του Ευαγγελιστή Ιωάννη, θα περίμενε με εμπιστοσύνη την απόφαση του Γιού της, του Χριστού, για το ταξίδι της προς τον ουρανό. Εκείνος, για να την τιμήσει από κει ψηλά, είχε φροντίσει ιδιαίτερα για τη λαμπρή εξόδιο τελετή. Είχε δώσει εντολή να συναχθούν «εκ περάτων» οι Απόστολοί Του για να τιμήσουν με την παρουσία τους την ιερή εκείνη στιγμή.

Οι θεόπνευστοι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας γεμάτοι δέος μας συγκλονίζουν, καθώς και οι ίδιοι αδυνατούν να συλλάβουν και να περιγράψουν το γεγονός της Κοιμήσεως και απορούν «πώς η πηγή της ζωής εν μνημείω τίθεται;»

Το δεκαπενθήμερο που προηγείται της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ψάλλονται οι κατανυκτικές παρακλήσεις στη μεγάλη Μητέρα όλου του κόσμου και τέλος καλούνται οι Απόστολοι να συναθροιστούν στη Γεθσημανή για να παραστούν στον ενταφιασμό της Υπεραγίας Θεοτόκου.

«Ἀπόστολοι ἐκ περάτων,

συναθροισθέντες ἐνθάδε,

Γεθσημανῆ τῷ χωρίῳ,

κηδεύσατέ μου τὸ σῶμα,

καὶ σύ, Υἱὲ καὶ Θεέ μου,

παράλαβέ μου τὸ πνεῦμα.

Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω,

πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν,

μή μου ἐλέγξῃ τὰς πράξεις,

ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων,

παρακαλῶ σε, Παρθένε,

βοήθησόν μοι ἐν τάχει.»

Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός