Μάιος - Ιούνιος 2021
Η Επιμονή Με Την Προσευχή
Μην απογοητεύεσαι, όταν δεν λαμβάνεις αμέσως ότι ζητάς με την προσευχή. Ο Κύριος είπε «κρούετε» (Ματθ. 7:7) για να μας υποδείξει, ότι αν αμέσως δεν ανοίξει την πόρτα, να επιμένουμε. Εις ενίσχυση δε των λόγων του τούτων φέρνει και το παράδειγμα του πατρός λέγοντας: «Μα ποιος από σας είναι δυνατόν, αν του ζητήσει το παιδί του ψωμί, να του δώσει λιθάρι;» (Ματθ. 7:9).
Οι άνθρωποι, όταν επιμένεις, δυσαρεστούνται και σε θεωρούν βαρετό και ενοχλητικό. Ο Θεός όμως ουδέποτε σε βαριέται, αλλά τουναντίον οργίζεται όταν δεν επιμένεις. Στην επιμονή σου πάντοτε ανταποκρίνεται, μερικές φορές μάλιστα όχι αμέσως, για να σε αναγκάσει να επιμένεις κτυπώντας την πόρτα, οπωσδήποτε όμως απαντά λίγο αργότερα. Επίμενε λοιπόν και είναι βέβαιο, ότι θα εισακουσθείς.
Για να σου εξαλείψει μάλιστα κάθε αμφιβολία και να σε διδάξει ότι δεν αρκεί μόνον να προσευχόμαστε, αλλ’ ότι πρέπει να ζητάμε και ωφέλιμα πράγματα κατά την προσευχή, ανέφερε το παραπάνω παράδειγμα του πατέρα. Ώστε αν δεν έλαβες ότι ζήτησες, τούτο προήλθε εκ του ότι δεν ζήτησες άρτο, αλλά πέτρα. Το ότι είσαι υιός, δεν αποτελεί προσόν για να εισακουσθείς, αλλ’ εμπόδιο, διότι αν και έχεις αυτή την ιδιότητα, ζητάς ανώφελα πράγματα.
Μη ζητάς, λοιπόν, τίποτε το κοσμικό και εφήμερο, αλλά μόνον πνευματικά και εξάπαντος θα εισακουσθείς και θα τα λάβεις. Παράδειγμα τούτου είναι ο Σολομώντας που ζήτησε ότι έπρεπε και αμέσως το έλαβε (Γ’ Βασιλ. 3:3)
Εκ τούτου εξάγεται, ότι δύο πράγματα απαιτούνται από τον προσευχόμενο για να εισακουσθεί: πρώτον να επιμένει πολύ στην αίτησή του και δεύτερον να ζητά ότι είναι πρέπον και νόμιμο. Και εσείς, λέγει ο Κύριος, αν και είσθε πατέρες, περιμένετε να σας ζητήσουν τα παιδιά σας, και τότε τους δίδετε, ότι ζητούν, αν τούτο είναι ωφέλιμο σ’ αυτά, αλλιώς να προβάλλετε άρνηση.
Τούτο, λοιπόν, έχοντας υπ’ όψη μην απομακρύνεσαι, έως ότου λάβεις. Μη αποχωρείς, έως ότου ανοίξει η θύρα. Αν με τέτοια απόφαση προσέλθεις και πες: «Αν δεν λάβω, δεν θα φύγω», να είσαι βέβαιος ότι εξάπαντος θα λάβεις, αρκεί αυτά που ζητείς να είναι σύμφωνα προς το θέλημα του Θεού και το δικό σου πνευματικό συμφέρον.
(«Η προσευχή το πανίσχυρον των πιστών όπλον»,
Ιωάν. Χρυσοστόμου, σελ. 38, 39)
