Ιούλιος - Αύγουστος 2016
Μόλις ξυπνήσεις το πρωί και προτού αρχίσεις οποιαδήποτε άλλη δουλειά, στάσου όρθιος με διάθεση ευλαβική, σκέψου ότι στέκεσαι μπροστά στον Θεό που τα βλέπει όλα, και κάνοντας το σημείο του σταυρού πες: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν». Μείνε έτσι σ’ αυτή τη στάση μερικές στιγμές και περίμενε, ώσπου να ηρεμήσουν οι αισθήσεις και μέχρι οι σκέψεις σου αφήσουν κάθε τι το γήινο. Πες έπειτα χωρίς βιασύνη και με συγκεντρωμένη τη σκέψη σου και την καρδιά σου αυτή την προσευχή: «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ».
Έπειτα συνέχισε τις άλλες προσευχές. Πρώτα το «Βασιλεύ Ουράνιε», κατόπιν το «Παναγία Τριάς» και το «Πάτερ ημών», τα οποία προηγούνται από ολόκληρη σειρά πρωινών προσευχών. Διάβασε καλύτερα μερικές με άνεση, παρά όλες με ανυπομονησία. Οι προσευχές αυτές περικλείουν την πείρα της Εκκλησίας. Με τις προσευχές αυτές μπαίνεις σε μια κοινωνία προσευχομένων ανθρώπων. Δεν είσαι μόνος. Είσαι το κύτταρο της Εκκλησίας, δηλαδή του Σώματος του Χριστού. Με τις προσευχές αυτές της Εκκλησίας μας μαθαίνεις την υπακοή, που είναι απαραίτητη όχι μόνο για το σώμα, αλλά και για την καρδιά και το νου, για την οικοδομή και το στηριγμό της πίστης σου.
Η πλήρης και σωστή προσευχή είναι εκείνη όπου οι λέξεις παρακολουθούνται από το νου και το συναίσθημα. Αυτή είναι η απαραίτητη προσευχή. Μην αφήνεις τις σκέψεις σου να περιπλανιούνται και σ’ αυτήν ακόμα τη σελίδα του προσευχηταριού σου. Να τις συλλαμβάνεις ξανά και ξανά και να ξαναρχίζεις πάντα από το σημείο που άφησες την προσευχή. Με τον ίδιο τρόπο μπορείς να διαβάζεις και τους Ψαλμούς, προπάντων όταν δεν έχεις βιβλία με τις καθημερινές ακολουθίες. Έτσι μαθαίνεις να είσαι υπομονετικός και προσεκτικός.
(Ο δρόμος των Ασκητών», Τίτο Κολλιάντερ σελ. 95,96)
Οι Καρποί της Μετάνοιας
Η σωφροσύνη και η δικαιοσύνη είναι καρποί της μετάνοιας. Η σωφροσύνη φανερώνει ότι το σώμα μας είναι ο ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος και ότι δεν υπάρχουμε αυτόνομα, αλλά ως «μέλη Χριστού». Η δικαιοσύνη φανερώνει ότι δεν βλέπουμε τον άλλο σαν ξένο ή σαν αντίπαλο ή σαν απειλή, αλλά σαν τον εαυτό μας και είναι γεγονός ότι «ουδείς ποτέ την εαυτού σάρκα εμίσησε».
