Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012

Ας είμαστε προσεκτικοί στην προσευχή! Είναι μεγάλο όπλο όταν γίνεται με θερμότητα, χωρίς κενοδοξία και με ειλικρινή διάθεση. Είναι μεγάλο αγαθό η προσευχή, όταν γίνεται με ευχάριστη και νηφάλια σκέψη. Πώς λοιπόν θα είναι και ευχάριστη; Αν ασκήσουμε τον εαυτό μας να ευχαριστεί τον Θεό, όχι μόνο όταν δεχόμαστε τα δώρα Του, αλλά και όταν έχουμε αποτυχίες. Γιατί ο Θεός άλλοτε δίνει ευλογίες και άλλοτε δεν δίνει. Και τα δύο όμως τα κάνει για το καλό μας, με αποτέλεσμα, είτε πάρεις είτε δεν πάρεις, παίρνεις κι όταν δεν παίρνεις. Είτε επιτύχεις κάτι είτε δεν επιτύχεις, πετυχαίνεις και τότε που δεν πετυχαίνεις. Συμβαίνει δηλαδή κάποτε, το να μην πάρουμε αυτό που ζητούμε να είναι ωφελιμότερο από το να το πάρουμε.

Ο Κύριος μας διδάσκει να κάνουμε την προσευχή μας κοινή υπέρ των αδελφών μας. Γιατί δεν λέει: «Ο Πατέρας μου που το μεγαλείο Του φαίνεται κυρίως στους ουρανούς», αλλά: «Ο Πατέρας μας», συνιστώντας να αναπέμπουμε τις προσευχές μας υπέρ του κοινού σώματος των πιστών και σε καμιά περίπτωση να μην αποβλέπουμε μόνο στο δικό μας συμφέρον, αλλά πάντοτε στο συμφέρον του πλησίον. Με τον τρόπο αυτό και την έχθρα εκμηδενίζει, και την υπερηφάνεια καταστέλλει, και το φθόνο ξεριζώνει, και τη μητέρα όλων των αγαθών, την αγάπη, εισάγει, και την ανισότητα των ανθρώπινων πραγμάτων εξορίζει, και δείχνει την πλήρη ισοτιμία του βασιλιά προς τον φτωχό, αφού στα μέγιστα και βασικότατα μετέχουμε όλοι εξίσου.

Προσευχή: Πρεσβ. Ηλίας Γ. Διακουμάκης, σελ.57,58)