- Και προσευχές κάνουμε και λιτανείες, αλλά δεν βρέχει, αποκρίθηκε ο αδελφός.
- Οπωσδήποτε δεν θα προσεύχεστε με θέρμη, παρατήρησε ο γέροντας. Και θέλεις να διαπιστώσεις ότι έτσι είναι; «Ας προσευχηθούμε!» Ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό, προσευχήθηκε και αμέσως άρχισε να βρέχει! Βλέποντας το θαύμα ο αδελφός φοβήθηκε. Έπεσε τότε και προσκύνησε το γέροντα. Κι εκείνος έφυγε βιαστικά από εκεί.

Ο Αββάς Δουλάς, ο μαθητής του Αββά Βησσαρίωνα, διηγήθηκε:
-Πήγα κάποτε στο κελί του γέροντα και τον βρήκα σε στάση προσευχής, με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό. Δεκατέσσερις ημέρες έμεινε σ΄αυτή τη στάση! Ύστερα με φώναξε και μου είπε: «Ακολούθησε με». Βγήκαμε μαζί στην έρημο. Κάποια στιγμή δίψασα και του είπα: «Αββά, διψάω». Τότε εκείνος πήρε το δερμάτινο πανωφόρι μου και πήγε λίγο πιο πέρα. Προσευχήθηκε και μου το έφερε πίσω γεμάτο νερό!

Άλλοτε πάλι, καθώς βαδίζαμε στην ακροθαλασσιά, δίψασα και του είπα: «Αββά διψάω πολύ». Τότε ο γέροντας προσευχήθηκε και μου είπε.» Πιές απ΄ την θάλασσα». Αμέσως το θαλασσινό νερό έγινε γλυκό και ήπια. Γέμισα μάλιστα κι ένα αγγείο. Βλέποντας ο γέροντας τι έκανα, μου λέει: «Γιατί πήρες νερό;» Και του αποκρίθηκα: «Συγχώρεσε με, μην τυχόν διψάσω πάλι παρακάτω». Και ο γέροντας μου είπε: «Ο Θεός που είναι εδώ, είναι και παντού.»

Ο Αββάς Λώτ επισκέφθηκε τον Αββά Ιωσήφ και του είπε:

- Αββά, κατά την δύναμή μου κάνω τη μικρή ακολουθία μου και τη λίγη νηστεία μου και την προσευχή και τη μελέτη και την ησυχία. Και όσο μπορώ, έχω καθαρούς λογισμούς. Τί μου απομένει να κάνω; Σήκωσε τότε ο γέροντας, ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό, κι έγιναν τα δάκτυλα του σαν δέκα αναμμένες λαμπάδες. Και του είπε:
-Αν θέλεις, γίνε ολόκληρος σαν τη φωτιά!