Η σύγχρονη ζωή είναι κουραστική, αγχώδης, εκνευριστική, με έντονους ρυθμούς και συναισθήματα που έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική μας υγεία. Κάθε μέρα ζούμε στον ίδιο ρυθμό ρουτίνας που μας καταβάλλει. Χρειαζόμαστε ξεκούραση, εσωτερική ανακαίνιση, ελευθερία και πάνω απ‘ όλα, το πιο σπάνιο και απαραίτητο σύγχρονο αγαθό, την ειρήνη της ψυχής.
Πατήστε για να δείτε ή να "κατεβάσετε" το βιβλίο...
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2021
Υπεράνθρωπη Δύναμη
Σοφός και συνετός άνθρωπος στην εποχή μας είναι αυτός που έχει καταλάβει ότι, τόσο μόνος του όσο και με την βοήθεια άλλων, δεν θα μπορέσει να ζήσει ελεύθερος και ευτυχισμένος. Η σύγχρονη ζωή προσφέρει πολλά και ποικίλα αγαθά, εξαιρετικές ευκαιρίες προόδου, υπέροχες δραστηριότητες για τις ελεύθερες ώρες, πλούσια καλά και κακά θεάματα στην τηλεόραση και πολλά άλλα. Εκείνο που δεν προσφέρει είναι εσωτερική ξεκούραση, ανάπαυση της ψυχής, χαρά και γαλήνη. Είναι, λοιπόν τραγικό το γεγονός ότι μέσα σε μια τέτοια αφθονία ευκαιριών, εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων ο σύγχρονος άνθρωπος να ζει καλοντυμένος, καλοταϊσμένος και δραστήριος, κενός όμως και αγχώδης, με ένα ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη και στην καρδιά.
Σοφός και συνετός άνθρωπος είναι αυτός που έχει καταλάβει ότι μόνο με μια υπερφυσική, υπεράνθρωπα καλή δύναμη θα μπορέσει να ξαναδημιουργηθεί σε μια νέα ζωή. Ο άνθρωπος σήμερα δεν χρειάζεται πνευματικές επισκευές. Χρειάζεται ριζική ανακαίνιση και αλλαγή. Χρειάζεται μια θεία εσωτερική ανάσταση, μια καινούργια γέννηση σε μια καινούργια ζωή.
Είναι, λοιπόν απαραίτητο ο σύγχρονος άνθρωπος να αντιληφθεί επί τέλους ότι με την υπερφυσική δύναμη του Τριαδικού Θεού στη ζωή του θα μπορέσει να γίνει ένας καινούργιος άνθρωπος, με μια καινούργια υπεράνθρωπη δύναμη. Το υπέροχο και μοναδικό σε αποτελεσματικότητα έργο της αναδημιουργίας το κάνει ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς Χριστός με το σωτήριο έργο Του επάνω στο σταυρό κάνει το παλαιό καινούργιο, το άρρωστο υγιές, το αδύνατο δυνατό. Η πρωτοβουλία της ριζικής αλλαγής του σύγχρονου ανθρώπου είναι στα χέρια του ίδιου του ανθρώπου. Από τη μεριά του Θεού όλα είναι έτοιμα και τέλεια. Ο άνθρωπος πρέπει να μετανοήσει και να ζητήσει τη σωτηρία του. Όπως λέει και ο Άγιος Νεκτάριος «για να μας σώσει η Χάρη, πρέπει να θέλουμε να σωθούμε». Όταν το κάνει αυτό ο κάθε άνθρωπος, τότε ο Θεός, το Άγιο Πνεύμα, τον καθαρίζει απόλυτα και ολοκληρωτικά τον κάνει ένα καινούργιο δημιούργημα (βλ. Α’ Κορινθ. 5:17) και τον οδηγεί κάθε μέρα σε μια νέα ζωή, στην εκκλησιαστική και μυστηριακή ζωή.
Από την στιγμή που καλέσει το Άγιο Πνεύμα να έρθει στη ζωή του (κατά το «ελθέ και σκήνωσον εν ημίν»), ο Θεός ο Ίδιος αναλαμβάνει τα προβλήματα του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος, ο καινούργιος άνθρωπος, γίνεται συνειδητός Χριστιανός, ζωντανό μέλος της Εκκλησίας και στυλοβάτης της κοινωνίας, γίνεται μια αστείρευτη πηγή αγάπης, φιλανθρωπίας και καλών έργων.
Ο νέος του Χριστού άνθρωπος μαζί με το Θεό έχει τη μοναδική εκείνη δύναμη που μπορεί να επιβληθεί σε κάθε καταστρεπτική και αρνητική κατάσταση και να τη μετατρέψει σε εποικοδομητική και θετική. Ο Προφήτης Δαβίδ βροντοφωνάζει: «Με τον Θεό θα κάνουμε ανδραγαθίες» (Ψαλμ. 60:12). Το ίδιο επαναλαμβάνει και ο μεγάλος Απόστολος των Εθνών, Παύλος: «Όλα έχω τη δύναμη να τα κάνω με τον Χριστό που με δυναμώνει» (Φιλ. 4:13). Και ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο μοναδικός Σωτήρας του ανθρώπου, προχωρεί πιο βαθιά και λέει: «Όποιος πιστεύει σε μένα, αυτά που κάνω και εκείνος θα κάνει και μεγαλύτερα από αυτά θα κάνει» (Ιωάν. 14:12). Με το Θεό, λοιπόν στη ζωή του, ο άνθρωπος κάνει υπερφυσικές, υπεράνθρωπες πράξεις.
Όσο ταπεινά ζητήσουμε από τον Ιησού Χριστό να μας ξεκουράσει και να μας ελευθερώσει από τα βάρη, άλλο τόσο ζούμε μια καινούργια ζωή παντού: στο σπίτι, στην εργασία, στην Εκκλησία ή καλύτερα, μεταφέρουμε την ευλογημένη βίωση της θείας λειτουργίας πλέον και έξω από τον ναό, όπου και αν είμαστε. Συνεχίζουμε να είμαστε αμαρτωλοί, αλλά μετανοημένοι αμαρτωλοί, «δυνατοί και ευτυχισμένοι αμαρτωλοί, εν συνεχή μετανοία».
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2021
Μνήμες Που Δεν Σβήνουν
Μητέρα-Μέρα, έτσι βάφτισε ο Άγγελος Σικελιανός την 28η Οκτωβρίου 1940 και ύμνησε ταυτόχρονα όλο το μεγαλείο της!
Τις ημέρες αυτές το ελληνικό έπος της Αλβανίας έχει ξεχωριστή απήχηση στις καρδιές των Ελλήνων. Πόση γενναιότητα και μεγαλείο δεν κλείνει μέσα της η επέτειος του «ΟΧΙ»! Πώς ένας μικρός λαός άλλαξε με τη θυσία του τη μοίρα του κόσμου; Έτσι, όπως χιλιάδες χρόνια πριν, στην ίδια χώρα (Σαλαμίνα, Μαραθώνας, Πλαταιές, Θερμοπύλες) και με τις ίδιες αναλογίες, ο μικρός αυτός λαός έσωσε τον πολιτισμό του. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στους Έλληνες να αποδείξουν και πάλι πως είναι άξιοι απόγονοι των προγόνων τους. Τα πάντα για την τιμή και τη λευτεριά της Πατρίδας.
«Δεν είναι η μανία και το πάθος που τους εμπνέει, αλλά η συναίσθηση της αξιοπρέπειας», έγραφε τότε στο ΒΗΜΑ ο κορυφαίος χρονογράφος της εποχής Π. Παλαιολόγος. Έτσι, όλοι οι Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους για τη μεγάλη στιγμή της θυσίας. Έκαναν τον πόλεμο τραγούδι και ξεχύθηκαν στους δρόμους με εκρηκτικό ενθουσιασμό. Ανδρείος, ορθός και απτόητος ο λαός, άρπαξε τα όπλα, σκαρφάλωσε στα βουνά, πείνασε, πάγωσε, του ’κοψαν τα πόδια και τα δάχτυλα από τα κρυοπαγήματα, δεινοπάθησε, αλλά έμεινε και αγωνίστηκε ηρωικά και τελικά νίκησε!!!
Η Αθήνα ζει σ’ ένα παραλήρημα ενθουσιασμού. Οι καμπάνες δε σταματούν να χτυπούν. Δημιουργούνται διαδηλώσεις αυθόρμητες στους δρόμους, πανηγυρίζουν, περιπαίζουν τον Μουσολίνι. Καταλαμβάνονται από τους στρατιώτες μας οι μεγάλες πόλεις της Ηπείρου. Ο Μουσολίνι σε μια συγκέντρωση επίλεκτων αξιωματούχων του φασισμού προβάλλει τη δικαιολογία ότι τα άγρια βουνά της Ηπείρου και οι λασπωμένες χαράδρες της δεν προσφέρονται για τους Ιταλούς…ανάγκη να ζητήσουμε ανακωχή, μέσω του Χίτλερ.
Είναι σίγουρο, κρίνοντας σήμερα τον πόλεμο αυτόν, ότι η τελική νίκη και η δόξα θα στεφάνωναν τα ελληνικά όπλα, αν δεν έρχονταν σε βοήθεια των Ιταλών οι σύμμαχοί τους οι Γερμανοί. Όμως οι Έλληνες φαντάροι μας αντιμετώπισαν με το ίδιο θάρρος και με την ίδια γενναιότητα και τους Γερμανούς. Επάνω στο Ηρώον του Ιστίμπεη είναι χαραγμένα τούτα τα λόγια: «Εδώ η υπεροψία του Δυνατού εκάμφθη προ της Δυνάμεως του Δικαίου, τον Απρίλιον του 1941». Ο ανώτατος διοικητής των εχθρικών δυνάμεων επιθέσεως κατά των οχυρών εξαίρει τον ηρωισμό των Ελλήνων μαχητών και εκφράζει τον θαυμασμό του. Ο Χίτλερ εξέδωσε ειδικό ανακοινωθέν, αναγνωρίζοντας τον ελληνικό στρατό ως τον καλύτερο του κόσμου και έλεγε: «Είμαι υποχρεωμένος απέναντι της ιστορίας να διαπιστώσω ότι εξ’ όλων των στρατών που πολέμησαν το Γερμανικό στρατό, ο Ελληνικός είναι ο καλύτερος όλων!»
Οι φαντάροι μας που εξόρμησαν την 28η Οκτωβρίου 1940, ήταν αγωνιστές της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης. Γι’ αυτό είμαστε περήφανοι που ο Θεός μας έδωσε το προνόμιο να ξεχωρίζουμε τον σωστό δρόμο, την αλήθεια και το δίκαιο, για τα οποία μαχόμαστε. Κι αν το θέλουν, κι αν δεν το θέλουν οι φίλοι μας, «Η Ελλάδα θέλει να ζήσει και θα ζήσει»!
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
Ιούλιος - Αύγουστος 2021
Ο Χριστός Χαρίζει Ήρεμη Ζωή
Επιστημονική έρευνα ιατρών αναφέρει ότι πολλές ασθένειες οφείλονται σε αρρωστημένες σκέψεις. Σε μια έρευνα αναφέρουν ότι από τους 500 ασθενείς που εξέτασαν σε κλινική, οι 77 ήταν άρρωστοι από ψυχικές πιέσεις και προβλήματα. Τις αρρώστιες αυτές τις περιέγραψαν με τρία γράμματα «Φ.Δ.Π», που σημαίνουν «Φροντίδες, Δυσκολίες, Προβλήματα».
Ο άνθρωπος είναι αυτό που σκέπτεται και αυτό που αισθάνεται. Η ζωή μας κατευθύνεται από το περιεχόμενο και τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας. Με τη σκέψη μας μπορούμε να αρρωστήσουμε, αν σκεφτόμαστε ότι θα αρρωστήσουμε. Μπορούμε να ζούμε νύχτα μέρα με το φόβο κάποιου ανύπαρκτου κακού, εάν συνεχώς σκεφτόμαστε το κακό αυτό. Μπορούμε να δημιουργήσουμε άγχος και να το μεγαλώσουμε κάθε μέρα, όταν κάνουμε σκέψεις άγχους.
Από την άλλη πλευρά, όταν κάνουμε σκέψεις υγείας και προόδου, μπορούμε να θεμελιώσουμε μια ζωή υγείας και προόδου σ’ όλους τους τομείς της προσωπικότητάς μας και των δραστηριοτήτων μας. Όταν σκέφτεσαι σκέψεις πίστης και εμπιστοσύνης στο Θεό, δημιουργείς και αναπτύσσεις μια ζωή γεμάτη θετικά κατορθώματα. Με τις σκέψεις επηρεάζουμε το περιβάλλον και τη δική μας προσωπική εμπειρία.
Ο Θεός δεν μας δημιούργησε για να ζούμε με βάρη, πιέσεις, φροντίδες και προβλήματα. Ο Θεός μας δημιούργησε και θέλει να είμαστε σωματικά και ψυχικά υγιείς. Η Αγία Γραφή, που είναι το βιβλίο του Θεού, διακηρύττει ότι ο Θεός μάς θέλει να είμαστε δυναμικοί και δραστήριοι, γεμάτοι ζωτικότητα και αποδοτική δραστηριότητα σε όλη μας τη ζωή, κάτω μάλιστα από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Ο Θεός, το τονίζουμε πάλι, δεν δημιούργησε τον άνθρωπο να ζει με καταθλίψεις, με άγχη, με συμπλέγματα κατωτερότητας, αλλά με τη βοήθειά Του να γίνει ένας ήρεμος και ευτυχισμένος άνθρωπος. Ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να γίνει άλλος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που θα αισθάνεται άνετα, ελεύθερα και πάντοτε με το χαμόγελο στα χείλη και στην καρδιά. Ο Ιησούς Χριστός έχει την ικανότητα, τη δύναμη, τη σοφία και την αγάπη που χρειάζεται ο άνθρωπος για να γίνει ένας καινούργιος άνθρωπος. Ο Θεάνθρωπος είναι η ιδιοφυία της ριζικής αλλαγής του ανθρώπου, γιατί έχει υπερφυσικές δυνάμεις και πάνω απ’ όλα ανόθευτη, υπεράνθρωπη, αγνή και δυναμική αγάπη.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, με τη δύναμη που βγαίνει από το Σταυρό και την Ανάστασή Του, ενεργεί με τεράστια αποτελέσματα στην αλλαγή της ζωής του ανθρώπου. Αυτό βέβαια το κάνει, όταν ο άνθρωπος το θελήσει και το ζητήσει. Δεν υπάρχει περίπτωση ο άνθρωπος να ζητήσει τον Χριστό στη ζωή του και ο Χριστός να Τον αρνηθεί. Φωνάζει, λοιπόν, ο Θεάνθρωπος και προσκαλεί: «Ελάτε σε μένα όλοι οι κουρασμένοι και φορτωμένοι κι εγώ θα σας ξεκουράσω… Όποιος διψάει, να έρθει σε μένα και να πιεί… Φεύγω και σας αφήνω την ειρήνη. Τη δική μου ειρήνη σας δίνω» (Ματθ. 11:28, Ιωάν. 7:37, 14:27).
Όλοι οι άνθρωποι του Θεού, οι συνειδητοί Χριστιανοί, οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και οι αφανείς πιστοί Χριστιανοί, όλοι αυτοί πίστεψαν στις παραπάνω υποσχέσεις του Θεανθρώπου, μετανόησαν και με πίστη ζήτησαν την σωτηρία του Χριστού. Ο Θεάνθρωπος διακήρυξε και μας βεβαιώνει ότι: «Όποιον δίνει σ’ εμένα ο Πατέρας, αυτός θα ‘ρθεί κοντά μου. Κι αυτόν που θα ‘ρθεί κοντά μου, εγώ δεν θα το αποδιώξω» (Ιωάν. 6:37). Γι’ αυτό κάνει πραγματικότητα τις υποσχέσεις αυτές στη ζωή όσων το ζητούν. Και μετά δοξάζουν τον Θεάνθρωπο Χριστό που τους έκανε καινούργιους ανθρώπους, ζωντανά μέλη της Εκκλησίας Του. Κάθε μέρα οι πιστοί αυτοί Χριστιανοί βλέπουν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να ενεργεί με θαυμαστό τρόπο στη ζωή τους. Νους, καρδιά, σκέψεις, συναισθήματα έγιναν καινούργια, άγια, καθαρά. Τη νεκρή αμαρτωλή ζωή την αντικατέστησαν μια ζωντανή, θεία, δραστήρια και ευτυχισμένη ζωή.
«Απόστολοι εκ περάτων…»
Αύγουστος μήνας ήταν που αποδήμησε η Μητέρα του Θεού απ’ τον κόσμο αυτό. Και τούτο δεν ήταν τυχαίο.
Αυτός ο μήνας ξεχωρίζει από τους άλλους. Μακριές ζεστές οι μέρες, μας γεμίζουν γλυκιά ραθυμία, μας αφαιρούν τη διάθεση για έντονες δραστηριότητες που κουράζουν. Μας κάνουν να ζητάμε γαλήνη σε κάποια ήσυχη γωνιά, να ηρεμήσουμε και να χαρούμε τη φύση. Κυρίαρχος της αυγουστιάτικης καθαρής νύχτας, το αυγουστιάτικο φεγγάρι, καθώς το βλέπουμε να γεμίζει με το σιωπηλό φως του τη νυχτιά και να γλυκαίνει το σκοτάδι της γης, μας βοηθά να νιώθουμε ανάλαφροι, σαν να μας καλεί να αποδράσουμε από τις έγνοιες της ζωής, να αφήσουμε πίσω τα πρόσκαιρα του κόσμου τούτου, να ξεφύγουμε και να ανεβούμε ψηλότερα. Ο έναστρος καθαρός ουρανός, πλημμυρισμένος από την παρουσία και τη σιωπή του Θεού, τονίζει αυτή την ακατανόητη απεραντοσύνη του κόσμου των άστρων και εκμηδενίζει τον χρόνο. Αισθανόμαστε τότε και νιώθουμε πόσο ασήμαντη και στιγμιαία είναι η ανθρώπινη ζωή επάνω σ’ αυτή τη γη και πόσο απελπιστικά εφήμερες και μάταιες είναι οι γήινες φιλοδοξίες μας.
Κάπως έτσι θα ήταν και τότε τον Αύγουστο μήνα οι μέρες και οι νύχτες στη Γεθσημανή, όταν περνούσε εκεί τις τελευταίες της ημέρες η Μητέρα του Θεού, η Παναγία. Κουρασμένη και εκείνη από μια ζωή γεμάτη θλίψη και πόνο, με μόνη συντροφιά την αγάπη και του άλλου μαθητή, του Ευαγγελιστή Ιωάννη, θα περίμενε με εμπιστοσύνη την απόφαση του Γιού της, του Χριστού, για το ταξίδι της προς τον ουρανό. Εκείνος, για να την τιμήσει από κει ψηλά, είχε φροντίσει ιδιαίτερα για τη λαμπρή εξόδιο τελετή. Είχε δώσει εντολή να συναχθούν «εκ περάτων» οι Απόστολοί Του για να τιμήσουν με την παρουσία τους την ιερή εκείνη στιγμή.
Οι θεόπνευστοι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας γεμάτοι δέος μας συγκλονίζουν, καθώς και οι ίδιοι αδυνατούν να συλλάβουν και να περιγράψουν το γεγονός της Κοιμήσεως και απορούν «πώς η πηγή της ζωής εν μνημείω τίθεται;»
Το δεκαπενθήμερο που προηγείται της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ψάλλονται οι κατανυκτικές παρακλήσεις στη μεγάλη Μητέρα όλου του κόσμου και τέλος καλούνται οι Απόστολοι να συναθροιστούν στη Γεθσημανή για να παραστούν στον ενταφιασμό της Υπεραγίας Θεοτόκου.
«Ἀπόστολοι ἐκ περάτων,
συναθροισθέντες ἐνθάδε,
Γεθσημανῆ τῷ χωρίῳ,
κηδεύσατέ μου τὸ σῶμα,
καὶ σύ, Υἱὲ καὶ Θεέ μου,
παράλαβέ μου τὸ πνεῦμα.
Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω,
πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν,
μή μου ἐλέγξῃ τὰς πράξεις,
ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων,
παρακαλῶ σε, Παρθένε,
βοήθησόν μοι ἐν τάχει.»
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός