Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Προβλήματα Της Εποχής Μας
  • μέγεθος γραμματοσειράς +

Ιούλιος - Αύγουστος 2022

 

Προβλήματα Της Εποχής Μας

freedom in the shape of a cross

 

Η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν σήμερα τόσο πολύ προχωρήσει, ώστε κορυφαίοι ειδικοί τονίζουν ότι χρειάζεται κάποιο συγκράτημα. Δυο πολύ αξιόλογα συνέδρια που οργανώθηκαν πρόσφατα στην Αθήνα, υπογράμμισαν αυτή την πραγματικότητα. Και οι δύο αυτές κορυφαίες συναντήσεις κατέληξαν στο ότι η θετική επιστήμη δεν χρειάζεται περαιτέρω πρόοδο, αλλά συγκράτηση και εναρμόνιση με τις πνευματικές επιστήμες και αξίες. Έτσι, στην τελευταία εναρκτήρια συνεδρία στην Ακαδημία Αθηνών ο ακαδημαϊκός κ. Δεσποτόπουλος κατέκρινε αυστηρά τη σύγχρονη ειδωλοποίηση των τεχνικών επιτευγμάτων.

 

Ας θυμηθούμε τις κατά καιρούς διακηρύξεις και παρεμβάσεις του ΟΗΕ, της Ε.Ε., της GREENPEACE και πολλών άλλων διεθνών οργανισμών. Το πρόβλημα είναι διπλό. Με τη ραγδαία εξέλιξη του υπερ-πολιτισμού έχουμε από το ένα μέρος καταστροφή του περιβάλλοντος και οικολογική αλλοίωση και από το άλλο ελάττωση και γήρανση του πληθυσμού. Οι δύο πλευρές του μεγάλου προβλήματος είναι το δημογραφικό και το πολιτιστικό πρόβλημα.

 

Δεν χρειαζόμαστε μόνο παιδιά για να επιζήσει η Ευρώπη, αλλά και μια ανανεωμένη αγωγή πιο σύγχρονη, πιο σφαιρική, πιο ανθρωπιστική, διότι τα γενικότερα προβλήματα είναι αυξημένα. Πώς αντιμετωπίζουμε αυτά τα πρωτοφανή προβλήματα; Ποια παιδεία δίνουμε στις νέες γενιές; Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ως γνωστόν, είναι ισχνή και αναιμική, ενώ η τριτοβάθμια γίνεται όλο και πιο εξειδικευμένη και τεχνολογική. Τα παιδιά μας δεν προετοιμάζονται καταλλήλως για να αντιμετωπίσουν ανάλογα τις καινούργιες αυτές καταστάσεις. Μεγάλοι παιδαγωγοί και φιλόσοφοι των τελευταίων ετών, όπως ο Κ. Βουρβέρης και ο Ι. Θεοδωρακόπουλος το τόνισαν αυτό σε συνέδρια, σε μαθήματα, σε διαλέξεις τους.

 

Χρειάζεται σήμερα μια παιδεία όντως ανθρωπιστική. Το κύριο θέμα δεν είναι μόνο το πώς θα κατασκευάσουμε τελειότερους υπολογιστές, αλλά πώς θα φτιάξουμε πιο σωστούς ανθρώπους, ικανούς να αντιμετωπίσουν αυτά που αναφέραμε παραπάνω. Πέραν όμως όλων αυτών, μπορούμε να πούμε ότι βασικό ρόλο μπορεί να παίξει και το σπίτι με τη μητέρα αρχηγό. Οι ανάγκες το επιβάλλουν. Ας αναλάβει η Ελληνίδα μάνα να δώσει την πνοή της, τον παλμό της, την προσευχή της, για να ζωντανέψει το σπίτι της, για να μην φεύγουν τα παιδιά της κάθε βράδυ να βρουν έξω τη χαρά. Ας γίνει το σπίτι μια μικρή εστία που θα συγκεντρώνονται πολλές φορές τα παιδιά, να συζητούν, να επικοινωνούν και να διασκεδάζουν με πολιτισμένο τρόπο.

 

Δεν νομίζω πως αυτά είναι οπισθοδρομικά ή αναχρονιστικά. Να μην έχουν τα παιδιά σαν μόνη ψυχαγωγία τα σίριαλ της τηλεόρασης και τα social media. Πρέπει κάποτε η Ελληνίδα μητέρα να κάνει κάτι τολμηρό και να μην ακολουθούν τα παιδιά της ό,τι τους σερβίρει η τηλεόραση ή το διαδίκτυο. Ας κάνει το σπίτι της να ζωντανέψει, να γίνει ένα φυτώριο γνήσιου εκσυγχρονισμού, ένα εργαστήριο αληθινής παιδείας, ένα κέντρο φωτισμένης δημιουργίας.

 

Ας το τολμήσουμε με διάθεση και θετική σκέψη, και πάνω απ’ όλα με την χάρη του Χριστού. 

Ηλιοπούλου Φωτεινή - Εκπαιδευτικός