Ιούλιος - Αύγουστος 2015

Δόλιος είναι ο λόγος που έχει σκοπό να προκαλέσει κάποιο κακό, κάποια συγκεκριμένη βλάβη και ζημιά στον άλλο. Δόλιος λόγος είναι η συκοφαντία, η ψεύτικη κατηγορία, η διαβολή, η δυσφήμιση. Η συκοφαντία είναι μια σκοτεινή πράξη, που σκοπό έχει να κλονίσει την υπόληψη του άλλου, να καταρρακώσει την τιμή του, να εξευτελίσει τον ίδιο, την οικογενειά του, τα παιδιά του ακόμη και τα άψυχα πράγματα, όπως τα υπάρχοντα και την περιουσία του.

Οι ευσεβείς άνθρωποι όλων των εποχών μαζί με τους δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης παρακαλούν τον Θεό: «Κύριε, την ψυχή μου λύτρωσε από τα χείλη που λένε ψέματα, από τη γλώσσα της απάτης» (Ψαλμ. 119:2), «Απάλλαξέ με απ’ των ανθρώπων την καταπίεση» (Ψαλμ. 118:134) και εύχονται «Να είναι προφυλαγμένοι από της γλώσσας το μαστίγιο» (Ιώβ 5:21), δηλαδή ο Θεός να σε σκεπάζει και να σε φυλάττει από την μάστιγα της συκοφαντικής και δόλιας γλώσσας, γιατί όλοι γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να αποκατασταθεί η υπόληψη εκείνου που συκοφαντήθηκε. Είναι πολλά τα δάκρυα των συκοφαντημένων, γράφει ο σοφός Εκκλησιαστής (Εκκλ. 4:1), ώστε δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος να τους παρηγορήσει. Η πικρία είναι βαθιά, ο ψυχικός πόνος μεγάλος, γι’ αυτό ο ίδιος ο Θεός αναλαμβάνει την προστασία του αδικούμενου από τον συκοφάντη. Ο Θεός θα ταπεινώσει τον συκοφάντη (Ψαλμ. 81:4) θα σε φυλάει «από διαβολής γλώσσης αλλοτρίας» (Παρ. 6:24).

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης σημειώνει κάτι πολύ σημαντικό για την αξία της ανθρώπινης τιμής που προσβάλλει ο συκοφάντης. Η τιμή είναι ανώτερη και από τη ζωή και επειδή με την συκοφαντία θανατώνεται η τιμή του ανθρώπου, ενώ με τον φόνο θανατώνεται η ζωή του ανθρώπου, άρα η συκοφαντία είναι ανώτερη και από το φόνο. Πιο μεγάλο κακό είναι να σκοτώνει κανείς με την γλώσσα και το λόγο, παρά με όπλα και μαχαίρια, και τούτο γιατί, αυτός που σκοτώνει με όπλα σκοτώνει μόνον ζωντανούς και μάλιστα με κίνδυνο της δικής του ζωής. Ο συκοφάντης όμως σκοτώνει εκ του ασφαλούς, χωρίς ο ίδιος να κινδυνεύει με τα λόγια που εκστομίζει και μάλιστα μπορεί να προσβάλλει και να εκθέσει, όχι μόνο ζωντανούς, αλλά και νεκρούς, οι οποίοι είναι αδύνατον να υπερασπιστούν εαυτούς.

«Ολισθός γλώσσα ανθρώποις, μη λόγω κυβερνωμένη», γράφει ο Θεολόγος Γρηγόριος. Δηλαδή όταν η γλώσσα του ανθρώπου δεν κυβερνάται από τον νου και δεν κατευθύνεται από τον ορθό λόγο, τότε ολισθαίνει, ξεφεύγει και εκτρέπεται σε λόγια απαράδεκτα και επιβλαβή.

(ΛΟΓΟΣ Γεωργ. Σπ. Κωτσάκη, σελ 61, 62, 63)