Μάιος - Ιούνιος 2015
Μιλάει ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος (Διαχρονικές Λυτρωτικές αλήθειας σελ.24,25)
Ήμουν μικρό παιδάκι στο χωριό μου, που τότε είχε πολλούς κατοίκους, 3000 ανθρώπους, τώρα πια δεν έχει ούτε 400. Οι γονείς μας κι όλοι οι μεγαλύτεροι είχαν πάει στον πόλεμο της Μικράς Ασίας. Πολέμησαν με ανδρεία, έφτασαν μέχρι την Άγκυρα. Αλλά μετά, καταστροφή! Απ’ τους 200 που είχαν φύγει από το χωριό μας, μόνο 30 επέστρεψαν. Δυστυχία… Κλαίγαμε. Όλο το χωριό θρηνούσε για τους σκοτωμένους και τους αιχμαλώτους. Μια βδομάδα δεν φάγαμε, ψωμί δεν βάλαμε στο στόμα. Κάθισαν έξω από την εκκλησία οι στρατιώτες με τα κουρελιασμένα ρούχα τους, ξυπόλητοι, με τα πόδια τους πρησμένα, τα μάτια κόκκινα, κλαμένοι. Και ρωτούσαν οι γέροι:
– Ρε παιδιά, πώς το πάθαμε; Γιατί αυτή η συμφορά;
Ο ένας έλεγε: Φταίνε οι Ρώσοι.
Ο άλλος έλεγε: Φταίνε οι Άγγλοι.
Άλλοι έλεγαν: Φταίνε οι Ιταλοί…
Ένας λοχίας, που πολεμώντας έφτασε ως την Άγκυρα κι είχε αριστεία ανδρείας, λέει:
– Παιδιά, δε φταίνε ούτε οι Ρώσοι ούτε οι Γάλλοι ούτε οι Άγγλοι… Εμείς φταίμε. Από την ώρα που πατήσαμε στη Σμύρνη μέχρι που φθάσαμε στην Άγκυρα, βλαστημούσαμε τον Θεό και την Παναγιά! Μας έφαγαν οι βλαστήμιες…
Στην πραγματικότητα μας άξιζαν ακόμη μεγαλύτερες τιμωρίες. Αν ήθελε ο Θεός, έλεγε στον ήλιο, «φύγε μακριά, να γίνει η γη κρύσταλλο» ή «ζύγωσε στη γη, να την κάνεις κάρβουνο». Μας ανέχεται η άπειρος αγάπη του. Κανείς δε μας αγαπάει όπως ο Χριστός.
Τα δαιμόνια, αγαπητοί μου, δεν τολμούν να πουν λόγο κακό για τον Κύριο, τρέμουν. Κι ο άνθρωπος τι κάνει; Βλαστημάει, ανοίγει το στόμα του και βγάζει φαρμάκι, λάσπη, ακαθαρσία. Βλαστημάει τα θεία, τον Θεό, τον Χριστό, την Παναγιά, το Σταυρό, τους αγίους, τα καντήλια, τις κολυμπήθρες, τα πάντα. Ο άνθρωπος γίνεται χειρότερος κι από το διάβολο. Γιατί ο διάβολος πολλά κάνει, αλλά ένα αμάρτημα δεν το κάνει στα τόσες χιλιάδες χρόνια της ηλικίας του ως τώρα. Δεν βλαστημάει. Τρέμει.
