Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2014

Ούτε η τέχνη, ούτε η επιστήμη, ούτε η φιλοσοφία, η τηλεόραση, η αγορά, το ποδόσφαιρο ή το αυτοκίνητο μπορούν να δώσουν διέξοδο στον πόνο. Όλα αυτά είναι παροδικές ψευτο-παρηγοριές, παυσίπονα μικρής διάρκειας, πρόχειρα ανασταλτικά. Έτσι η προπαγάνδα κάνει τον άνθρωπο αδύναμο και απερίσκεπτο, με λίγα περιθώρια αντίδρασης και μεγάλα περιθώρια άμβλυνσης. Είμαστε στο στάδιο του χλιαρού τώρα. Δεν είμαστε ζεστοί πια. Αγωνιζόμαστε σύντομα να γίνουμε τέλεια κρύοι. Παραμένουμε πάντως ζωντανοί και έχουμε μια αίσθηση περί αμαρτίας και αυτό είναι μια παρήγορη ελπίδα.

Η αμαρτία είναι πόνος, ντροπή, έλλειψη αγάπης, έξαρση υπερηφάνειας, άρνηση Θεού. Η αμαρτία αρχίζει να αιχμαλωτίζει επικίνδυνα την ψυχή του Νεοέλληνα. Η φιλοχρηματία είναι σε κατάσταση φλεγμονής και οδηγεί στο παραμιλητό του πυρετού. Εντούτοις επιταχύνει την είσοδό μας στην περιοχή του ψύχους, κι εδώ, συγχωρέστε με, γίνομαι απαισιόδοξος. Δεν ήταν η Ελλάδα έτσι χθες. Ζούσε για τον άρτο τον επιούσιο. Δεν έστελνες τη μάνα σου στον οίκο ευγηρίας. Δεν χώριζες τη σύζυγό σου τόσο εύκολα. Δεν ακολουθούσες τον κάθε αιρετικό που σου κτυπούσε την πόρτα με τις διπλές κλειδωνιές, δίχως καμιά αναστολή.

Το χρήμα αντικατέστησε τις ανθρώπινες φιλίες, ο ουδέτερος τουρισμός τις αληθινές διαπροσωπικές σχέσεις, η τηλεόραση έπνιξε την ανθρώπινη συνομιλία κι έφερε μια παγερή σιωπή και μια νευρικότητα και θρασύτητα, γιατί κάποιος μίλησε και διέκοψε την προσοχή από την εκπομπή ή θέλησε ν’ αλλάξει πρόγραμμα. Έτσι φθάσαμε, το κάθε μέλος της οικογένειας να έχει τη δική του τηλεόραση, ώστε να μην ενοχλείται έστω και με τη σιωπηλή παρουσία του άλλου. Η διαπίστωση είναι όντως τραγική. Μα σπάνια τελειώνει και μια συνομιλία δίχως ν’ αφήσει κάποιο πόνο στην ψυχή του άλλου κι αυτό γιατί υπάρχει έλλειψη αγάπης και ταπεινώσεως και κάθε συνομιλία καταντά τελικώς μια ομολογημένη ή ανομολόγητη επίδειξη έπαρσης.

(Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου,
σελ. 18-20)