Μάρτιος - Απρίλιος 2019
ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η Ταπείνωση
Σε τίποτε δεν ατενίζει ο ύψιστος Θεός με τόση αγάπη, όσο στην ταπεινή και απλή καρδιά. Γι’ αυτό η Υπεραγία Θεοτόκος αναφέρει για τον εαυτό της το: «Επέβλεψεν (ο Κύριος) επί την ταπείνωσιν της δούλης Αυτού».
Όταν αποχωρεί από τον άνθρωπο η υπερηφάνεια, ενθρονίζεται εντός του η ταπεινοφροσύνη. Φεύγει το σκοτάδι και έρχεται το φως. Σκοτάδι είναι η υπερηφάνεια και φως η ταπεινοφροσύνη. Όταν κατακρίνουμε τον εαυτό μας και αναγνωρίζουμε την αθλιότητα και αισχρότητα μας, τότε θα έχουμε σημαντική αφορμή για ταπείνωση. Να αναγνωρίσουμε την φτώχεια και την αθλιότητά μας: «Ταπεινώστε, λοιπόν, τους εαυτούς σας κάτω από τη δύναμη του Θεού, για να σας εξυψώσει την ώρα της κρίσεως» (Α’ Πέτρου 5:6).
Ας αναγνωρίσουμε, ότι εμείς οι Χριστιανοί καταγόμεθα από τον Χριστό, τον «πράον και ταπεινόν τη καρδία». Ο Χριστός, ο μέγας και ύψιστος Θεός, «ταπείνωσεν εαυτόν». Είναι εντροπή να υπερηφανεύονται οι δούλοι, όταν ο Κύριός τους είναι ταπεινός.
Ταπείνωση, λοιπόν, χρειαζόμαστε πριν απ’ όλα, για να μαλακώσει η σκληρή καρδιά μας και να ανοίξει τα παράθυρά της στο φως της αγάπης. Πρέπει να συνηθίσουμε τη γλώσσα μας να λέγει «συγχώρησον» και η ταπείνωση θα έλθει στη ζωή μας. Πρέπει να αγαπήσουμε την ταπείνωση και αυτή θα μας σκεπάσει από τις αμαρτίες μας. Να μη βαρυνθούμε για κάποιον κόπο, διότι ο κόπος και η κακοπάθεια και η σιωπή γεννούν την ταπείνωση. Η δε ταπείνωση συγχωρεί, όλες τις αμαρτίες.
Δεν υπάρχει πιο αταίριαστο και ανάξιο για τον Χριστιανό από την υπερηφάνεια, και τίποτε δεν τον εξυψώνει, όσο η ταπεινοφροσύνη. Από την ταπεινοφροσύνη γνωρίζεται ο άνθρωπος αν είναι γνήσιος μαθητής του «πράου και ταπεινού την καρδιά» Ιησού.
Αν θέλουμε λοιπόν, να δώσουμε την μαρτυρία ότι είμαστε αληθινοί Χριστιανοί, πρέπει να μάθουμε από τον Χριστό να ταπεινοφρονούμε, όπως και ο ίδιος μας προτρέπει: «Μάθετε από μένα, ότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν» (Ματθ. 11:29). Και πρέπει να χαράξουμε ζωηρά στη μνήμη μας τα λόγια του Αποστόλου: «Ο Θεός στους υπερηφάνους αντιτάσσεται, στους ταπεινούς δίνει χάρη « (Α’ Πέτρου 5:5).
(Τύχωνος του Ζαντώνικ, Πορεία προς τον Ουρανό, σελ. 93-96)
