Μάρτιος - Απρίλιος 2022
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ
Θέλεις να γεννηθείς άνωθεν;
Η άνωθεν γέννηση είναι η αναγέννηση που κάνει ο Θεός στη ζωή του ανθρώπου, ο οποίος ειλικρινά μετανοεί για την αμαρτωλή του ζωή και πιστεύοντας στο έργο του Χριστού στο Σταυρό, επιθυμεί να γίνει συνειδητό και ενεργό μέλος της Εκκλησίας, που είναι το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας περιγράφουν αυτή την ξαναδημιουργία του ανθρώπου με τα παρακάτω λόγια: «Ανόρθωση, αποκατάσταση, αναστοιχείωση, μεταποίηση, αναπτέρωση, ανάπλαση, αναμόρφωση, ανακαίνιση, καινή κτίση, ανακεφαλαίωση, αναγέννηση, νέα ζωή, αληθινή ζωή» (Βλέπε Φωνή Κυρίου, 10-11-1985).
Ο σύγχρονος άνθρωπος καλείται υπεύθυνα να διαλέξει: Ή να συνεχίζει να ζει, όπως ζει, μακριά από τον Θεό και να πληρώνει κάθε μέρα το κόστος της εκλογής του ή να πει: «Τέρμα στη ζωή αυτή. Στρέφομαι στον Χριστό και ζω σύμφωνα με τις εντολές Του».
Γράφει πάνω σ’ αυτό η Φωνή Κυρίου της 22-2-1989: «Όπως ο απ. Παύλος, έτσι και οι Άγιοι γνωρίζουν από προσωπική εμπειρία, ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Σωτήρ του κόσμου. Όποιος έχει προσωπική πείρα της σωτηρίας του Χριστού, όποιος έχει αναγεννηθεί, είναι ο πραγματικός, ο αληθινός, ο γνήσιος Χριστιανός».
Αν ο άνθρωπος δεν αναγνωρίσει ότι, παρά τις επιτυχίες του σε πολλούς τομείς της ζωής του, έχει αποτύχει να ζει ήρεμος, ευτυχισμένος, ικανοποιημένος, χωρίς άγχος και ψυχικά βάρη και δεν ζητήσει τη βοήθεια του Θεού να τον ξαναδημιουργήσει, θα συνεχίσει να ζει στην εσωτερική ψυχική μιζέρια και απόγνωση. Τη στιγμή που ο άνθρωπος σοβαρεύεται, γίνεται μέσα του ένας διανοητικός και συναισθηματικός αγώνας. Ο άνθρωπος αναλογίζεται και αποφασίζει να μετανοήσει, ζητά συγχώρηση και ο Θεός τον συγχωρεί και τον κάνει ένα καινούργιο δημιούργημα. Αποφασίζει με το μυαλό του και με την καρδιά του ν’ αλλάξει ζωή, να στραφεί στον Θεό. Και για να πραγματοποιήσει την απόφασή του αυτή απαιτείται: μετάνοια, λύπη και ντροπή για όσα έκανε και για όποιον αδίκησε, λύπησε ή δεν συγχώρησε. Λύπη, επίσης για τα τόσα χρόνια που έζησε μακριά από τον Θεό, προσβάλλοντας την αγαθότητα του Ουράνιου Πατέρα, την αγάπη του Χριστού που την ζωή Του έδωσε για μας, την χάρη του Αγίου Πνεύματος που επιθυμεί να καθαρίσει τις καρδιές μας, ώστε να κατοικήσει μέσα μας ολόκληρη η Αγία Τριάδα.
Την κραυγή αυτή για τη σωτηρία, τη βλέπουμε και στον άσωτο γιο. Όταν συνήλθε, είπε: «Θα σηκωθώ και θα πάω στον Πατέρα μου και θα του πω: Πατέρα αμάρτησα στον Θεό και σ’ εσένα. Δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιός σου» (Λουκάς 15: 18-19).
