Υπαπαντή του Κυρίου
Αποτελεί μεγάλη θρησκευτική γιορτή η Υπαπαντή του Κυρίου. Ας θυμηθούμε το γεγονός, που παρόμοιο γίνεται και σήμερα.
Σύμφωνα με τον Ιουδαϊκό νόμο, μετά τη γέννηση του πρωτότοκου, πήγαιναν οι γονείς στο ναό του Σολομώντος με το παιδί τους για να το αφιερώσουν στον Θεό, με μία προσφορά που την όριζε ο νόμος. Έτσι, ο Ιωσήφ και η Μαρία ήρθαν με το παιδί (τον Ιησού) στο ναό. Εκεί ιερέας ήταν ο Συμεών, άνθρωπος δίκαιος και ευσεβής. Ο Θεός τον είχε διαβεβαιώσει ότι δεν θα πέθαινε, πριν δει «τον Χριστόν του Κυρίου».
Η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Συμεών τον πήρε στην αγκαλιά του και γεμάτος αγαλλίαση είπε: «Νυν απολύεις τον δούλον Σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα Σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το Σωτήριόν Σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών…» (Λουκ. 2:29).
«Τώρα ας πεθάνω», είπε, «αφού έπιασα στα χέρια μου τον Σωτήρα του κόσμου». Ασύλληπτη χαρά ένιωσε στα βάθη της ψυχής του ο Άγιος Συμεών. Προφήτευσε και άλλα ο Άγιος Συμεών για τον Χριστό. Είπε: «Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. 2:34).
Πράγματι, διαίρεσε τους Ισραηλίτες η διδαχή του Χριστού. Πολλοί τον αγάπησαν απεριόριστα, ενώ άλλοι τον αντιμετώπισαν με μίσος, με εχθρότητα, μέχρι που τον οδήγησαν στη σταύρωση.
Πράγματι αντιλεγόμενο σημείο ο Χριστός, σωτηριολογικό και παγκόσμιο το κήρυγμά του: «Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα. Όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό» (Γαλ. 3:28). Σε όλους ίση η αγάπη Του και η θυσία Του.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
Χριστούγεννα
Η Καινούργια Ζωή
Tα Χριστούγεννα ο Θεός έδειξε την αγάπη Του στην ανθρωπότητα. Αγάπησε όλους τους ανθρώπους. Δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς. Αγαπάει όλους με μια θεϊκή αγάπη που δεν συγκρίνεται με τις ανθρώπινες αγάπες. Αγάπησε τους ανθρώπους και έδωσε τον Μονογενή Υιό του να πεθάνει πάνω στο σταυρό για τη σωτηρία μας. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης πολύ καθαρά μιλάει για την αγάπη Του αυτή: «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιόν Του τον Μονογενή για να μη χαθεί κανένας που πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάν. 3:16).
Ο άνθρωπος όμως, αντί να ευχαριστήσει το Θεό, έμενε και μένει μακριά Του, αδιαφορώντας για την αγάπη αυτή, ζώντας μια ζωή αμαρτωλή, προσβάλλοντας έτσι το Θεό. Θέλησε να φτάσει και να περάσει το Θεό με τη ζωή του και τα έργα του. Θέλησε να γίνει ο μεγάλος κυρίαρχος των πάντων και συγχρόνως ο δούλος των παθών του, ανίκανος να αποχτήσει και να διατηρήσει την πιο στοιχειώδη ειρήνη και χαρά.
Η γέννηση του Ιησού Χριστού στη φάτνη της ασήμαντης Βηθλεέμ ήταν η αρχή μιας νέας ζωής. Μιας ζωής που «μάτι δεν είδε και αυτί δεν άκουσε και καρδιά ανθρώπου δεν επιθύμησε» (Α’ Κοριν. 2:9). Μιας ζωής τόσο άφθονης και πλούσιας, ώστε και οι άγγελοι από τους ουρανούς να ζηλεύουν (Α’ Πέτρου 1:12). Η γέννηση του Ιησού Χριστού ήταν η βαθύτατη έκφραση της αθεράπευτης αγάπης του Θεού. Δεν ήταν μόνον η ταπείνωση του Θεού στη φάτνη της Βηθλεέμ, αλλά επίσης και η κατάδυση της θεότητας και της δύναμής Του στο ανθρώπινο γένος.
Ο ερχομός του Θεού στον κόσμο με τους θριαμβικούς ύμνους των Αγγέλων σήμανε ότι ανοίγεται για τον άνθρωπο, κάθε άνθρωπο, ένας απέραντος ορίζοντας ζωής και ευτυχίας. Ο ουρανός κατέβηκε στη γη. Η γη ανέβηκε στον ουρανό. Το γήινο, το σάπιο, το βρώμικο, το άσχημο, το μωρό, το μίσος και η κακία αλλάζει ριζικά με το αίμα του Ιησού Χριστού επάνω στο σταυρό, καθαρίζεται, μετατρέπεται, αντικαθίσταται και γίνεται ουράνιο, γερό, καθαρό, όμορφο, σοφό, αγάπη και καλοσύνη. Κάθε άνθρωπος, πιστεύοντας στη γέννηση, στη σταύρωση, στην ανάσταση, στην ανάληψη και στο δεύτερο ερχομό του Χριστού σαν γεγονότα για τη δική του προσωπική σωτηρία, γίνεται από γήινος ουράνιος, από δυστυχισμένος ευτυχισμένος, από ακάθαρτος καθαρός, από δούλος κύριος και από κακός καλός.
Όταν ο άγγελος ανήγγειλε τη γέννηση του Χριστού στους βοσκούς δεν αστειευόταν, ούτε έκανε λογοπαίγνιο, όταν τους είπε: «Μη φοβάστε, διότι σας φέρνω ευχάριστα νέα που θα προξενήσουν μεγάλη χαράν εις όλον τον λαόν. Γεννήθηκε σήμερα εις την πόλιν του Δαβίδ για σας Σωτήρ, ο οποίος είναι ο Χριστός Κύριος. Και τούτο θα χρησιμεύσει σ’ εσάς για σημείον: Θα βρείτε βρέφος τυλιγμένο εις τα σπάργανα μέσα στη φάτνη» (Λουκάς 2:10, 11). Οι άγγελοι δεν κοροϊδεύουν. Λέει και σε μας ο άγγελος σήμερα ότι τόσο πολύ μας αγαπάει ο Θεός, ώστε έδωσε το πολυτιμότερο που είχε για να Τον πιστέψουμε ότι μας αγαπάει. Λέει ότι μπορούμε να ζήσουμε χαρούμενοι, αν δεχθούμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας.
Αν δέχεσαι την αγάπη Του και αν καταλάβεις ότι δεν είσαι εν τάξει με τον Θεό, τότε μετανόησε γι’ αυτό και ζήτησε από το Θεό να σε συγχωρήσει. Θυμήσου ότι στο «Πάτερ ημών» λέμε: «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέτες ημών.» Μην διστάζεις να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου. Η Εκκλησία σε περιμένει, οι ιερείς είναι στην διάθεσή σου. Τότε μόνο θα γίνεις ένας χαρούμενος και ελεύθερος άνθρωπος, τότε θα καταλάβεις τι είναι αγάπη και τι είναι Χριστούγεννα.
Η Αναψυχή του Θεού
H μεγαλύτερη ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου είναι να ξεκουραστεί ψυχικά, να ηρεμήσει και να ελευθερωθεί από τις πολλές κακές επιδράσεις της σύγχρονης ζωής. Ο άνθρωπος σήμερα χρειάζεται εσωτερική αναψυχή. Η πνευματική του κούραση, που είναι πιο μεγάλη από τη σωματική, είναι η κύρια αιτία για τις διάφορες σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Ο άνθρωπος, αν και παλαιότερα εργαζόταν περισσότερες ώρες, δεν ένιωθε κουρασμένος, όσο νιώθει σήμερα. Οι διάφορες σύγχρονες πιέσεις στην ψυχή του ανθρώπου επιδρούν ανύποπτα στο σώμα και του δημιουργούν τόσο ψυχοσωματικές ασθένειες όσο και αγχώδεις καταστάσεις, που στη συνέχεια δημιουργούν μια μόνιμη σωματική και ψυχική υπερκόπωση.
Ο άνθρωπος, ιδιαίτερα στο καμίνι του καλοκαιριού, χρειάζεται ψυχική, εσωτερική, πνευματική ξεκούραση και αλλαγή. Όσο καλό κι αν κάνει η καλοκαιρινή παραθέριση, ο άνθρωπος γυρίζει φορτωμένος. Η διαμόρφωση της σύγχρονης ζωής, με τις καταστρεπτικές πιέσεις της, επιδρούν αρνητικά επάνω του και κάνουν την καθημερινή του ζωή ανυπόφορη. Αντίθετα, όταν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος εσωτερικά, τότε μπορεί τα προβλήματα αυτά να τα αντιμετωπίζει με μεγάλη επιτυχία.
Τη μόνιμη σωματική και πνευματική κούραση που νιώθει ο σύγχρονος άνθρωπος προσπαθεί να τη γιατρέψει με το να αποκτήσει περισσότερα υλικά αγαθά και να διασκεδάσει όσο περισσότερο μπορεί. Όσο όμως περισσότερα αγαθά αποκτά και όσο πιο πολύ διασκεδάζει, τόσο πιο πολύ αισθάνεται ότι βουλιάζει στα άγχη, στην κατάθλιψη και στη σωματική υπερκόπωση.
Η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου είναι να αδειάσει, να ελευθερωθεί εσωτερικά και όχι να φορτωθεί βάρη που δεν έχει τη σωματική και ψυχική δύναμη να τα σηκώσει. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται υπεράνθρωπη και υπερφυσική δύναμη που μόνον ο Θεός μπορεί να του δώσει. Ο άνθρωπος που δεν πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, είναι καταδικασμένος από τον εαυτό του να ζει και να πεθάνει δυστυχισμένος. Ο άνθρωπος όμως που πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, έχει τη σπάνια ευκαιρία να αρχίσει μια εντελώς καινούργια ζωή. Ο Θεός βλέπει το σύγχρονο άνθρωπο με πολύ συμπάθεια, αγάπη και πόνο. Με ανυπομονησία τον περιμένει να Του ζητήσει να επέμβει στη ζωή του και να τη μετατρέψει από κόλαση σε παράδεισο. Δεσμευμένος ο Θεός από την υπόσχεσή Του να μην επέμβει στην ελευθερία του ανθρώπου, περιμένει να ακούσει την κραυγή του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό!». Ο Θεάνθρωπος είπε: «Ελάτε σ’ Εμένα όλοι οι κουρασμένοι και οι φορτωμένοι και εγώ θα σας ξεκουράσω» (Ματθ. 11:28). Όσοι πίστεψαν στην πρόσκλησή Του ελευθερώθηκαν από το φορτίο της αμαρτίας, ξεκουράστηκαν και έζησαν ευτυχισμένοι. Γεμάτοι είναι οι τοίχοι των εκκλησιών από τις αγιογραφίες ανθρώπων, πρώην αμαρτωλών, που πίστεψαν στον Χριστό και έδωσαν τη ζωή τους σ’ Αυτόν.
Όπως το καμίνι του καλοκαιριού απαιτεί τη δροσιά της εξοχής και της θάλασσας, έτσι και το καμίνι της ψυχής απαιτεί τη δροσιά της αναψυχής που μόνον ο Θεός μπορεί και θέλει να δώσει. Το καλοκαίρι πέρασε, έρχεται η δροσιά του Φθινοπώρου, που είναι τόσο ευχάριστη στην Πατρίδα μας. Γι’ αυτόν όμως που με ειλικρίνεια αναγνωρίζει την κατάστασή του και με πίστη ζητάει από τον Θεό να αναλάβει τη ζωή του, η δροσιά της νέας ζωής του Θεού δεν θα έρθει προσωρινά, αλλά θα τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή.
Ο Απόστολος Πέτρος στο δεύτερο κήρυγμά του μετά την Πεντηκοστή είπε: «Μετανοήσατε, λοιπόν, και επιστρέψατε στον Θεό, για να εξαλειφτούν οι αμαρτίες σας και να έρθουν καιροί αναψυχής» (Πράξεις Αποστ. 3:19-20). Από αυτούς που άκουσαν την πρόσκληση του Απ. Πέτρου, πολλοί πίστεψαν στα λόγια του, σώθηκαν από το καμίνι της ψυχής και άρχισαν μια καινούργια ευτυχισμένη ζωή εδώ κάτω στη γη, την οποία και συνεχίζουν στην ευλογημένη παρουσία του Θεού.
Ο σοφός και ο συνετός άνθρωπος επιστρέφει στον Θεό. Μετανοεί για όλες του τις αμαρτίες και αποκτά τη δροσιά του Θεού. Ζητά τη συγχώρηση του Θεού και γίνεται καινούργιος άνθρωπος. Ο Χριστός γεννιέται στη ζωή του και αρχίζει μια νέα υπέροχη και νικηφόρα πορεία.
Το «ΟΧΙ» του 1940
Ο Άντονυ Ήντεν ήταν Υπουργός Πολέμου Μ. Βρετανίας στην κυβέρνηση Τσώρτσιλ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
28 Οκτωβρίου 1940. Τα χρόνια, οι δεκαετίες κύλησαν από τη μεγάλη εκείνη ημέρα και καινούργια γεγονότα στον κόσμο και τον τόπο μας έρχονται να επισκιάσουν τις μνήμες. Είναι ανάγκη όμως να μην ξεχνάμε τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας. Είναι μοναδικές εκείνες οι ημερομηνίες που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Ήταν Δευτέρα 28η Οκτωβρίου 1940, 6η ώρα το πρωί, όταν οι σειρήνες ξύπνησαν την Αθήνα και αντιλάλησαν σε κάθε ελληνική ψυχή. Πόλεμος!!! Οι Ιταλοί εισβάλλουν στην Πατρίδα μας, ύστερα από το «ΟΧΙ» του Μεταξά, που στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε από τον ελληνικό λαό. Ζήτησαν να εισβάλουν στα ελληνικά χώματα και να τα κατακτήσουν. Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου έδωσε λακωνικά τον τόνο: «Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από σήμερα το πρωί τα ημέτερα τμήματα προκαταλήψεως της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους».
Τώρα η Ιστορία γινόταν πράξη ζωής που καλούσε για το χρέος! Είχε αρχίσει και εξελισσόταν θριαμβευτικά στα Αλβανικά βουνά η εκπληκτική εποποιΐα. Ο εχθρός διέθετε αριθμητική υπεροχή. Οκτώ μεραρχίες, τάγματα μελανοχιτώνων και Αλβανών, μεγάλο όγκο πυροβολικού, αρμάτων μάχης και αεροπλάνων. Οι ελληνικές μεραρχίες ήταν μόλις τρεις, ανεπτυγμένες σε αμυντικές θέσεις, μήκους 250 χλμ. Οι εφεδρείες ελάχιστες, τα εφόδια του ελληνικού στρατού λιγοστά. Πού βρήκαμε τις αντοχές και ο λαός μας έδειχνε τέτοιο αδάμαστο, αγωνιστικό φρόνημα, απέναντι στον ιταμό επιδρομέα;
«Εμείς αγωνιζόμαστε υπέρ βωμών και εστιών». «Άμυνα κρατερά επί των θέσεών μας μέχρις εσχάτων», έλεγε η ημερήσια διαταγή.
Σκηνές άφθαστου ηρωισμού εκτυλίσσονται από τους λίγους ακρίτες των συνόρων και ελευθερώνονται πολλές ελληνικές πόλεις. Οι Ιταλοί δεν κατόρθωσαν να κερδίσουν ούτε μία σπιθαμή γης.
Τι κι αν είχε η Ευρώπη ολάκερη γονατίσει στον πιο ατιμωτικό ζυγό;
Ακόμη και η Βρετανία, η πιο κραταιή αυτοκρατορία του κόσμου, είχε απομείνει στο έλεος 100 αεροπλάνων. Τίποτε δεν ανέκοψε τη θεία ορμή των Ελλήνων. Το σύνθημά μας ήταν: Να υπερασπίσουμε με κάθε θυσία τα όσια και ιερά της φυλής μας.
Η πρώτη πράξη του ελληνικού δράματος έχει λήξει. Τα γεγονότα που επακολούθησαν από την επίθεση των Γερμανών κατά της Ελλάδας είναι γνωστά. Η Ελλάδα μετά τη δάφνη της νίκης και το ολοκαύτωμα της θυσίας δέχτηκε την τετραετή Γερμανοϊταλική κατοχή. Ο ελληνικός λαός υπέφερε, διώχθηκε, αλλά δεν λύγισε. Η αντίσταση της χώρας μας επιβράδυνε την έναρξη της γερμανικής επίθεσης κατά της Ρωσίας και σημείωσε την πρώτη αποτυχία του Άξονα.
Ο θρίαμβος των Ελλήνων του΄40-΄41 ήταν θαυματούργημα ψυχών, γεμάτων πατριωτισμό, πίστη στον Θεό, γενναιότητα και αυτοθυσία για τα ιδανικά τους.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Φιλόλογος
Η Παναγία και ο Πόλεμος του ’40
«Ο αήρ είχε πάψει να φυσά, ο ουρανός ήταν αστεροειδής και κατά την επιστροφή του εμφανίζεται και του κόβει το δρόμο μια γυνή, έχουσα σεμνή την εμφάνισή της».
Ο Γιάννης Τσαρούχης, κρατώντας την “Παναγία της Νίκης” που ζωγράφισε στο αλβανικό μέτωπο από διηγήσεις στρατιωτών.