Μάρτιος - Απρίλιος 2013
Η σύγχρονη πολυσύνθετη ζωή, με την τόση αδικία, διαφθορά, ανηθικότητα και απάνθρωπη συμπεριφορά συμπατριωτών μας, τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα από ντόπιους και ξένους κακοποιούς, τη μανία για περισσότερα υλικά αγαθά, περισσότερες ανέσεις και εντυπωσιακές, ανόητες επιδείξεις, όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, κλονίζουν κάθε μέρα τον Έλληνα.
Από την άλλη όμως πλευρά, ο Θεός των Αγίων Προφητών, Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας είναι ένας Θεός που έχει άμεσα ενδιαφέρον για τον Έλληνα. Είναι ο Θεός που αγαπά πάρα πολύ τον Έλληνα και θέλει να τον βοηθήσει, να του συμπαρασταθεί με δύναμη και αγάπη σε όλες του τις ανάγκες. Ο Θεός, ο Τριαδικός Θεός, είναι ζωντανός σήμερα και θέλει να δείξει την παρουσία Του με εξαιρετικά δυναμικό τρόπο στη ζωή του σύγχρονου Έλληνα.
Ποια όμως είναι η στάση και η θέση του Έλληνα, μπροστά σ’ αυτή την δύναμη και αγάπη του Θεού;
Ο σύγχρονος Έλληνας επιμένει με πείσμα να βρίσκεται μακριά από τον Θεό και να προσπαθεί να γεμίσει την άδεια ζωή του με πρόσκαιρες χαρές, με υλικά αγαθά και ανούσιες δραστηριότητες.
Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο Έλληνας δεν ήταν τόσο απογοητευμένος από την εξέλιξη της σύγχρονης ζωής. Ποτέ δεν είχαμε τόσους ζωντανούς νεκρούς, τόσους ψυχοπαθείς, τόσους νευρικούς, κουρασμένους και στενοχωρημένους, τόσους καταπιεσμένους και καταθλιπτικούς.
Η αιτία της δυστυχίας του Έλληνα βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι μακριά από το Θεό και την Εκκλησία.Τη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει, τη δίνει ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος. Αυτός είναι που πήρε επάνω στο Σταυρό όλα τα προβλήματα και τις κακίες του Έλληνα. Το απολυτρωτικό έργο του Χριστού είναι το μόνο που μπορεί να του χαρίσει την ελευθερία του στη σύγχρονη πολύ κακή κατάσταση που βρίσκεται.
Η κύρια, λοιπόν, αιτία της δυστυχίας του, βρίσκεται στο γεγονός ότι ζει και κινείται ανεξάρτητα από τον Θεό, που είναι η πηγή της ζωής και της χαράς. Η πρώτη ανάγκη του σύγχρονου Έλληνα είναι να επιστρέψει με μετάνοια και πίστη στον Χριστό, που είναι η πηγή της άφθονης ζωής και της χαράς. Όποιος ταπεινά, ειλικρινά και με σοβαρότητα αναγνωρίσει ότι η αιτία της αποτυχίας του να ζήσει σωστά βρίσκεται στο γεγονός ότι ζει μακριά από τον Θεό και μετανοήσει γι’ αυτό, αυτός γίνεται δεκτός από τον Θεό. Ανανεώνεται, αναγεννάται και αρχίζει, με τη δύναμη του Θεού, μια καινούργια ζωή.
Ο Λόγος του Θεού βροντοφωνάζει αυτήν την αλήθεια: «Μετανοήστε και επιστρέψτε στον Θεό και θα έρθουν καιροί αναψυχής» (Πράξεις 3:19).Ο Θεός, και μόνον ο Θεός, έχει τη δύναμη να εξαλείψει ολοκληρωτικά το αμαρτωλό παρελθόν του Έλληνα και να τα κάνει όλα καινούργια στη ζωή του.
Μιχάλης Κανταρτζής
Μάρτιος - Απρίλιος 2013
Αντί άλλου άρθρου, παραθέτουμε τον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου «εις το Πάσχα».
«Όποιος είναι ευσεβής και φιλόθεος, ας απολαύσει την ωραία τούτη και φαιδρή πανήγυρη. Όποιος είναι δούλος ευγνώμων, ας εισέλθει χαίροντας στην χαρά του Κυρίου του. Όποιος κοπίασε νηστεύοντας, ας απολαύσει τώρα την αμοιβή. Όποιος εργάστηκε από την πρώτη ώρα, ας λάβει σήμερα την δίκαιη πληρωμή. Όποιος ήρθε μετά την τρίτη, ας εορτάσει μ' ευφροσύνη. Όποιος έφθασε μετά την έκτη, μην αμφιβάλλει καθόλου· δεν πρόκειται να ζημιωθεί. Όποιος καθυστέρησε μέχρι την ενάτη, ας προσέλθει χωρίς ενδοιασμό.
Όποιος έφθασε έστω και την ενδέκατη, μη φοβηθεί την αργοπορία· γιατί ο Δεσπότης είναι φιλότιμος και δέχεται τον έσχατο, όπως και τον πρώτο. Αναπαύει τον της ενδεκάτης, όπως αυτόν, που εργάστηκε από την πρώτη. Και τον ύστερο ελεεί και τον πρώτο βραβεύει. Και σ' εκείνον δίνει και σ' αυτόν χαρίζει. Και τα έργα δέχεται και την γνώμη ασπάζεται. Και την πράξη τιμά και την πρόθεση επαινεί.
Εισέλθετε, λοιπόν, όλοι στην χαρά του Κυρίου μας· και πρώτοι και δεύτεροι απολαύστε τον μισθό. Πλούσιοι και φτωχοί χορέψτε μαζί. Εγκρατείς και ράθυμοι, την ημέρα τιμήστε. Όσοι νηστέψατε κι όσοι δεν νηστέψατε, ευφρανθείτε σήμερα. Το τραπέζι είναι γεμάτο, τρυφήστε οι πάντες. Ο μόσχος πολύς, κανείς μη φύγει πεινασμένος.
Όλοι απολαύστε το συμπόσιο της πίστεως. Όλοι απολαύστε τον πλούτο της χρηστότητος. Κανείς να μη θρηνεί για φτώχεια· γιατί φανερώθηκε η κοινή βασιλεία. Κανείς να μην οδύρεται για πταίσματα· γιατί ανέτειλε συγγνώμη από τον τάφο. Κανείς να μη φοβάται τον θάνατο· γιατί μας ελευθέρωσε του Σωτήρος ο θάνατος. Τον έσβησε, όταν κρατήθηκε απ' αυτόν. Λαφυραγώγησε τον Άδη. Τον πίκρανε, όταν γεύτηκε την σάρκα Του· και τούτο προφητεύοντας ο Ησαΐας κήρυξε:
Ο Άδης, λέει, πικράθηκε, όταν σε συνάντησε κάτω. Πικράθηκε, γιατί καταργήθηκε. Πικράθηκε, γιατί περιπαίχτηκε. Πικράθηκε, γιατί νεκρώθηκε. Πικράθηκε, γιατί καθαιρέθηκε. Πικράθηκε, γιατί αλυσοδέθηκε. Δέχθηκε σώμα και του έλαχε Θεός. Δέχθηκε γη και συνάντησε ουρανό. Δέχθηκε αυτό, που έβλεπε, κι έπεσε από εκείνο, που δεν έβλεπε. Πού είναι θάνατε το κεντρί σου; Πού είναι Άδη η νίκη σου;
Αναστήθηκε ο Χριστός και συ κατανικήθηκες. Αναστήθηκε ο Χριστός και κατατροπώθηκαν οι δαίμονες. Αναστήθηκε ο Χριστός και χαίρουν οι Άγγελοι. Αναστήθηκε ο Χριστός και ζωή βασιλεύει. Αναστήθηκε ο Χριστός και κανείς νεκρός πια στα μνήματα. Γιατί ο Χριστός, που αναστήθηκε από τους νεκρούς, έγινε η αρχή, για ν' αναστηθούν οι κεκοιμημένοι. Σ' αυτόν η δόξα και το κράτος στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2013
Οι μεγαλύτερες συγκλονιστικές αλλαγές που έγιναν στην Πατρίδα μας είναι οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στα τελευταία 50 χρόνια. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της, η αγαπημένη μας Ελλάδα, δεν έζησε τόσο μεγάλες και δυναμικές αλλαγές σε πολλούς τομείς.
Οι αλλαγές αυτές έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα, που κάνουν μεν τη ζωή πιο εύκολη με τα τεχνικά και οικονομικά επιτεύγματα, αλλά πιο άχαρη και αγχώδη με την απομάκρυνση του ανθρώπου από τη φυσιολογική, απλή ζωή.
Το τραγικό της όλης αυτής αλλαγής και προόδου είναι ότι ο σύγχρονος Έλληνας δεν έγινε ούτε καλύτερος ούτε πιο ευτυχισμένος, ενώ σαν συνέπεια της πτώσης της «ανθρώπινης» ζωής είναι η διαμόρφωση μιας κοινωνίας-ζούγκλας. Ο άνθρωπος, φορτωμένος με άγχη, άγνωστα πριν από την τελευταία αυτή «πρόοδο», συγκρούεται με το συνάνθρωπό του και κυριολεκτικά «σβήνει», ζαλισμένος από τα ηρεμιστικά και τα καυσαέρια.
Το πιο θαυμαστό της σύγχρονης ζωής είναι ότι ο Θεός είναι ο ίδιος «χθες και σήμερα και στους αιώνες». Ο Θεός, ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος, δεν αλλάζει με τίποτα. Δεν αλλάζει στον Εαυτό Του, ούτε και στη συμπεριφορά του με τον Έλληνα, το σύγχρονο ταλαιπωρημένο Έλληνα, που προσπαθεί μακριά από Εκείνον να βρει τη χαρά. Ναι! Το πιο θαυμαστό, το πιο αισιόδοξο, το πιο ενθαρρυντικό για το σύγχρονο Έλληνα είναι ότι ο Θεός δεν αλλάζει. Συνεχίζει να αγαπά τον Έλληνα,όπως βέβαια και κάθε άνθρωπο, και συνεχίζει να τον περιμένει να επιστρέψει σ’ Αυτόν, για να γίνει για πάντα ευτυχισμένος και χαρούμενος.
Ο Θεός, ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος Κύριος, όπως πάντοτε αγαπούσε τον Έλληνα, έτσι και σήμερα συνεχίζει να τον αγαπά. Ο σύγχρονος Έλληνας, πνιγμένος στην απάνθρωπη σύγχρονη ζωή, κάνει λάθος να νομίζει ότι ο Θεός τον ξέχασε.
Ο Θεός δεν είναι κακός. Δεν έχει απωθημένα για κανέναν, δεν εκδικείται, δεν περιφρονεί κανέναν. Όσο ο Έλληνας ζει, ο Θεός τον περιμένει με υπομονή να γυρίσει κοντά Του. Η αγάπη του Θεού είναι μοναδική. Ο Θεός αγαπά τον Έλληνα και θέλει να τον βοηθήσει, δεν θέλει να τον καταδικάσει. Είναι έτοιμος και πρόθυμος να συγχωρήσει όλη του τη ζωή. Είναι στη διάθεσή Του να τον κάνει έναν καινούργιο άνθρωπο, δυνατό, σωστό, επιτυχημένο. Ο Θεός, σαν Πατέρας πλούσιος και δυνατός, μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις ανθρώπινες ανάγκες του και να εκπληρώσει όλες του τις αγαθές προσδοκίες. Κι όλα αυτά από αγάπη και μόνον από αγάπη. Εκείνο που μένει στο σύγχρονο Έλληνα, είναι να επιστρέψει στον Θεό και να Του πει: «Ήμαρτον Κύριε. Συγχώρεσέ με για όλα. Άρχισε μια νέα ζωή μέσα μου. Σου παραδίδομαι και Σε εμπιστεύομαι».
Υπάρχει, λοιπόν, ελπίδα για τον Έλληνα. Υπάρχει ελπίδα, γιατί ο Θεός αγαπάει τον Έλληνα.
Μιχάλης Κανταρτζής
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2012
Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που παραμένουν στις παλαιές κοινωνικές, οικογενειακές, ελληνικές και χριστιανικές παραδόσεις.
Δυστυχισμένοι και αγχώδεις αυτοί που αγκαλιάζουν αβασάνιστα τις καινούργιες και εισαγόμενες παραδόσεις και συνήθειες.
Ποιες είναι όμως οι καινούργιες αυτές παραδόσεις που θα κυριαρχήσουν στο μέλλον;
1.Οι μισοί γάμοι θα καταλήξουν σε διαζύγιο. Το διαζύγιο θα είναι η πρόχειρη, εύκολη λύση. Τα αντρόγυνα θα χωρίζουν για ασήμαντους και ιδιοτελείς λόγους.
2.Οι ενήλικες νιώθουν και θα νιώθουν περισσότερο ότι έχουν λιγότερους στενούς φίλους, σε σχέση με τους ενήλικες του παρελθόντος.
3.Η σύγχρονη αγχώδης και πολυάσχολη ζωή θα απομακρύνει τον άνθρωπο από τον συνάνθρωπο. Κάθε χρόνο, όλο και κι περισσότερο οι μεγάλοι θα ζουν μόνοι, μακριά από τα αγαπητά τους πρόσωπα και τους φίλους τους. Η στενή τους παρέα θα είναι κάποιο σκυλάκι ή γατάκι.
4.Η ανασφάλεια, η καχυποψία, οι πικρές εμπειρίες από τις οργισμένες ομάδες, αυτή καθαυτή η ψυχοσύνθεση του σύγχρονου ανθρώπου, θα τον οδηγεί να απέχει από ομάδες ανθρώπων, από κόμματα και θρησκευτικές αδελφότητες.
5.Το ποσοστό των νέων που θεωρούν καθήκον τους να υπηρετήσουν την πατρίδα θα λιγοστεύει. Η σύγχρονη εγωκεντρική και ιδιοτελής ζωή θα εξασθενεί κάθε χρόνο και περισσότερο την αγάπη προς την πατρίδα.
6.Το ποσοστό αυτών που δηλώνουν ότι θα είναι παρόντες σε κάποια εκδήλωση, αλλά δεν θα πηγαίνουν, θα μεγαλώνει. Η ανευθυνότητα στις ανθρώπινες σχέσεις και υποχρεώσεις θα πάρει ανησυχητικές διαστάσεις.
Η αλλαγή αυτή στις παραδόσεις συμβαίνει, επειδή ο άνθρωπος έχει αποβάλει τον Θεό από τη ζωή του. Η διαμόρφωση της σύγχρονης ζωής τον έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι όλα γύρω του πρέπει να ικανοποιούν τις προσωπικές του ανάγκες. Σε κομματική συγκέντρωση νεολαίας επικρατούσε το σύνθημα ότι «οι νέοι δεν έχουν υποχρεώσεις, έχουν μόνο δικαιώματα». Τέτοια συνθήματα κάνουν τον άνθρωπο ιδιοτελή, ανεύθυνο και επικίνδυνο για την κοινωνία. Η απόρριψη των δικαιωμάτων των άλλων, όπως τα δικαιώματα των παιδιών στο γάμο, η υποχρέωση και η αγάπη στην πατρίδα, η αγάπη και η φροντίδα των φίλων, των συνανθρώπων μας, η ασυνέπεια στις υποχρεώσεις μας, έχουν κάνει την κοινωνία μας ζούγκλα και τον άνθρωπο εγωιστή και ανεύθυνο.
Αντίθετα στις σύγχρονες αυτές καταστροφικές τάσεις, η χριστιανική ζωή και πίστη παραμένουν ο βράχος πάνω στον οποίο μπορεί να κτίσει κανείς την ατομική και κοινωνική του ζωή. Το «αγαπάτε αλλήλους», το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο και την πατρίδα, η φιλία, η αφοσίωση στην οικογένεια και η συνέπεια και ο σεβασμός στις σχέσεις μας παραμένουν οι αρετές και οι αξίες που, όχι μόνον κρατούν την κοινωνία, αλλά και ικανοποιούν βαθιά κάθε άνθρωπο.
Η ευτυχία ήταν, είναι και θα είναι η προσφορά μας σε χρόνο, κόπο και αγαθά για το συνάνθρωπό μας, την πατρίδα μας και γι’ αυτούς που έχουν την ανάγκη μας. Το παράδειγμα του Ιησού Χριστού (Ιωάν. 3:16) που «έδωσε» τον εαυτό Του για τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου, παραμένει η πηγή της πραγματικής ζωής. Η αγάπη, ο σεβασμός και η προσφορά μας στη ζωή για τους άλλους δίνουν το βαθύ εκείνο νόημα στη ζωή, που οι καινούργιες παραδόσεις δεν μπορούν να δώσουν.
Μιχάλης Κανταρτζής
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012
Το ιδανικό της φυλής μας, «Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια», διατήρησε μέσα στους αιώνες την ελληνικότητά μας, την ορθόδοξη πίστη και την οικογένεια. Η δύναμη που αναβλύζει απ’ αυτά τα ιδανικά, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να κρατήσει την Πατρίδα μας ενωμένη, πνευματική, με την οικογένεια ως το βασικό θεμέλιο της ελληνικής κοινωνίας.
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης γράφοντας στο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, μετά το θρίαμβο στα Δεκεμβριανά, τονίζει τη σπουδαιότητα της πίστης στον Θεό και τη δύναμη του σταυρού με τα παρακάτω λόγια: «… Ιδού ο Θεός μεθ’ υμών, ο οποίος επάταξεν έθνη πολλά και απέκτεινε βασιλείς κραταιούς. Ο Παντοκράτωρ Θεός δεν μας αφήνει εις την διάκρισιν του εχθρού. Όχι, όχι βέβαια, αλλά είναι σύμμαχός μας κατά πάντα, καθώς εμπράκτως πολλάκις το είδομεν και άμποτε εις το εξής δια της δυνάμεως του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και δια της ενεργείας και γενναιότητός σας ν’ αφανισθή ο εχθρός εξ ολοκλήρου».