Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2015
14 Σεπτεμβρίου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ο πόνος και η πίκρα για την καταστροφή της ελληνικής Μικράς Ασίας και το ξερίζωμα των Ελλήνων από την πατρίδα τους, όσων γλίτωσαν από το θάνατο, δεν θα σβήσουν ποτέ.
Οι αγώνες και οι πολιτιστικές κατακτήσεις του Ελληνισμού της Ανατολής αποτελούν επιτεύγματα, που επηρέασαν όλη τη Δύση. Εδώ δημιούργησαν το έργο τους οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι στην προχριστιανική εποχή, αλλά και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας της χριστιανικής περιόδου.
Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου ζουν και μεγαλουργούν από τον 14ο αιώνα κάτω από την κυριαρχία και το φόβο του Τούρκου και το όνειρό τους είναι η ελευθερία. Η κατάσταση όμως άλλαξε ριζικά, όταν ο Κεμάλ συνέλαβε ένα σχέδιο εξόντωσης των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Θέτει σε εφαρμογή, στα βάθη της Ασίας, τα τάγματα εργασίας και θανάτου, όπως τα έλεγαν, για να αφανίσει από την πείνα, την εργασία και το κρύο τους Έλληνες, ηλικίας 18-45 ετών.
Ο ελληνικός στρατός φτάνει στη Σμύρνη το 1919, την απελευθερώνει, όπως και άλλες περιοχές όπου επικρατούσε το ελληνικό στοιχείο από τα πανάρχαια χρόνια. Οι Τούρκοι, συνεχίζοντας το καταστρεπτικό τους έργο, άλλους Έλληνες αιχμαλωτίζουν και άλλους βασανίζουν και τους οδηγούν στην εξορία.
Το τέλος του δράματος δεν άργησε να έρθει. Το 1922 η νικηφόρα προέλαση του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία κράτησε περίπου τρία χρόνια. Ύστερα, όμως, ήρθε η συμφορά. Το σπάσιμο του μετώπου, η υποχώρηση, η άγρια σφαγή των Ελλήνων, η αιχμαλωσία και το ολοκαύτωμα της Σμύρνης.
Κάθε Μικρασιάτισσα και μια τραγική ιστορία, απίστευτη στον κοινό νου. Το ελληνικό στοιχείο, μετά το σπάσιμο του μετώπου, κατευθύνεται στη θάλασσα, κυρίως στη Σμύρνη. Οι μαρτυρίες των προσφύγων είναι συγκλονιστικές. Διαβάζουμε: «Κείνη τη μέρα έκαναν άνω κάτω όλα τα σπίτια για να βρουν άνδρες. Η κουνιάδα μου έκρυβε το γιο της. Το έμαθαν. Την έπιασαν και τη χτυπούσαν κάτω στις πατούσες. Πονούσε εκείνη και φώναζε. Εκείνος όμως δεν μπορούσε να βλέπει να δέρνουν ανηλεώς τη μάνα του και φανερώθηκε».
Έχει και η Μικρά Ασία το δικό της «ΖΑΛΟΓΓΟ». Η μάνα Μικρασιάτισσα, κορυφαία της τραγωδίας του Ελληνισμού, με σφιγμένα τα χείλη και την ψυχή στο στόμα, αφήνοντας συχνά άταφους νεκρούς, είδε τον άντρα της να φεύγει αιχμάλωτος, έζησε τον τρόμο των Τούρκων, είδε τα παιδιά της μερόνυχτα να σφάζονται, άφησε το σπιτικό της να ρημάξει και πήρε το δρόμο της προσφυγιάς.
Έχει διατυπωθεί η εκτίμηση ότι η μικρασιατική καταστροφή είναι η μεγαλύτερη καταστροφή στην ελληνική ιστορία. Εις βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας προωθήθηκε μια πολιτική συστηματικής γενοκτονίας, σύμφωνα με τη σύμβαση της 9-12-1948 του ΟΗΕ, γι’ αυτό και η 14η Σεπτεμβρίου τιμάται ως “Ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας”. Προσευχή μας στον Θεό, η Πατρίδα μας ποτέ να μην ξαναζήσει ανάλογες συμφορές και καταστάσεις.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2013
Όχι στη Διαφθορά της Ευρώπης
Γνωρίζουμε από την ιστορία ότι η χριστιανική πίστη και η Εκκλησία, μέσα στους αιώνες, επηρέαζαν σημαντικά την κοινωνική και πνευματική ζωή των χριστιανικών κρατών. Τόσο οι νομοθεσίες όσο και τα ήθη και τα έθιμα τους ήσαν ποτισμένα με τη χριστιανική αλήθεια.
Μελετητές της σύγχρονης Εκκλησίας σ’ όλο τον κόσμο μάς πληροφορούν ότι η Εκκλησία σήμερα χάνει σιγά – σιγά τη δύναμή της και την επιρροή της πάνω στις κυβερνήσεις, στη νομοθεσία και στη ζωή γενικά του λαού που έχει κληθεί να υπηρετήσει. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη, οι περισσότεροι Χριστιανοί, που κατάντησαν να είναι τυπικοί Χριστιανοί, αγνοούν την Εκκλησία και αποκόπτονται απ’ αυτήν. Εκατομμύρια Χριστιανοί στην Αγγλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Γαλλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης «διαγράφονται» από τις Εκκλησίες τους και ακολουθούν είτε διάφορες αιρέσεις είτε, επίσημα οι περισσότεροι, γίνονται άθεοι ή αγνωστικιστές.
Η αιτία της θλιβερής αυτής κατάστασης είναι η ραγδαία αλλαγή που συμβαίνει στις αξίες της ζωής, στις πεποιθήσεις και στην επιδίωξη πολλών αγαθών και μέσων. Γενικά, παρατηρείται μια ριζική στροφή των Χριστιανών από το πνεύμα στην ύλη και στην ικανοποίηση των υλικών αγαθών. Ο τρόπος της σύγχρονης ζωής έχει αλλάξει και συνεχίζει να αλλάζει ριζικά. Ο σύγχρονος άνθρωπος ζητάει ανέσεις, εφήμερη ζωή, ευκολίες, διασκεδάσεις, οικονομική πρόοδο, άφθονα υλικά αγαθά, επιδείξεις και οτιδήποτε ικανοποιεί τoν εαυτό του κι όχι το σύνολο.
Το κακό αυτό φαινόμενο κυριαρχεί και στην πατρίδα μας. Σεβαστός ιεράρχης της Εκκλησίας μας σε ομιλία του ανάφερε ένα μεγάλο κατάλογο καταστρεπτικών φαινομένων που μαστίζουν τη χώρα μας. Επιγραμματικά ανάφερε ότι στην Ελλάδα γλεντούν τα βράδια πιο πολλά άτομα από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Η φοροδιαφυγή, η δωροδοκία, η διακίνηση των ναρκωτικών, η διαφθορά, η ξενομανία, τα σκάνδαλα, η ηρωοποίηση ανθρώπων του υποκόσμου, η υλιστική παιδεία, ο πανσεξουαλισμός και άλλα πολλά βυθίζουν τη χώρα μας στο σκοτάδι. Ο Σεβασμιότατος παρατηρεί ότι ανθρώπινη λύση δεν υπάρχει, παρά μόνον η επιστροφή του Έλληνα στον Χριστό, στην Εκκλησία. Για όλα αυτά τα πάρα πολύ ανησυχητικά γεγονότα, η ζωοποίηση της Εκκλησίας και των συνειδητών Χριστιανών είναι η πρώτη μεγάλη ανάγκη. Από την άλλη πλευρά ο σύγχρονος άνθρωπος που υποφέρει από άγχος, μοναξιά και ανία, χρειάζεται ολοκληρωτική αλλαγή. Είναι απαραίτητο να γίνει η Εκκλησία ο ζεστός εκείνος χώρος, όπου οι άνθρωποι θα βρίσκουν την ειρήνη και τη χαρά.
Το Ευαγγέλιο της αγάπης του Ιησού Χριστού, που τόσο δυναμικά το έζησαν και το κήρυξαν οι Πατέρες της Εκκλησίας, όταν γίνει πράξη και ζωή μέσα σε μια κοινωνία πιστών ανθρώπων, θα δώσει στο σύγχρονο άνθρωπο αυτό που με τόσο κόπο, χρόνο και χρήμα αγωνίζεται να αποκτήσει.
Η λύση είναι η σωτηρία που προσφέρει ο Ιησούς Χριστός και η ενσωμάτωση του ανθρώπου στην άγια, θερμή χριστιανική κοινωνία της Εκκλησίας.
Μιχάλης Κανταρτζής
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2013
28 Οκτωβρίου 1940
Μια ημερομηνία σταθμός στη νεότερη ελληνική ιστορία. Μια ημερομηνία που θυμίζει στον κόσμο τι θα πει Ελλάδα! Η Ιταλία αφού τορπίλισε ξαφνικά και άνανδρα, χωρίς να έχουμε πόλεμο, την «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου, ανήμερα της Παναγίας, μας κήρυξε ξαφνικά τον πόλεμο την 28η Οκτωβρίου 1940.
Ήταν ακόμη νύχτα της 27ης Οκτωβρίου προς την 28η Οκτωβρίου, όταν ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι, επιτέθηκε ύπουλα στην πατρίδα μας, ύστερα από άρνησή της να παραδώσει τα εδάφη της. Το ιστορικό και ένδοξο ΟΧΙ είχε ετοιμαστεί από όλο το λαό και ειπώθηκε αδίστακτα στον προκλητικό επιδρομέα από τον τότε πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά. Οι φαντάροι μας ρίχνονται ατρόμητοι στη μάχη. Η δυσαναλογία των δυνάμεων ήταν τεράστια.
Τα ένδοξα παιδιά της πατρίδας μας όμως σε μικρό χρονικό διάστημα απώθησαν τις ιταλικές δυνάμεις και ο εχθρός συντρίβεται και αποχωρεί. Έτσι κερδήθηκαν οι μεγάλες νίκες στην Πίνδο, στο Γράμμο και το Σμόλικα. Ελευθερώνονται από τον ελληνικό στρατό η Μοράβα, η Κορυτσά, η Μοσχόπολη, το Πόγραδετς, οι Άγιοι Σαράντα, το Αργυρόκαστρο, το Τεπελένι, η Χειμάρα. Παντού κυματίζει η ελληνική σημαία.
Στο έπος αυτό του ‘40 έχουν θέση όλοι οι Έλληνες. Ακόμη και οι γυναίκες, που κουβαλώντας πυρομαχικά, πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στο στράτευμα.Μα και τα παιδιά βοήθησαν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Την πενιχρότητα των μέσων που διέθετε η Ελλάδα αναπλήρωναν ο ενθουσιασμός, η αγάπη για την πατρίδακαι προπάντων η πίστη στο Θεό που συντρόφευε τους φαντάρους και ευλογούσετα ελληνικά τουφέκια.
Η Ευρώπη έγραψε αναρίθμητα σχόλια υπέρ των Ελλήνων για τα κατορθώματά τους. Για μας τους Έλληνες, στους εθνικούς αγώνες που όλοι είχαν χαρακτήρα ιερό, ποτέ δεν έπαιξε αποφασιστικό ρόλο το κριτήριο της σκοπιμότητας.
Κατευθυντήρια γραμμή ήταν πάντα το «ιερό χρέος» της αγάπης προς την πατρίδα. Γεγονός πάντως είναι, όπως το έγραψε και η ιστορία, ότι η Ελλάδα έσωσε τη Δύση από τη λαίλαπα του φασισμού το 1940. Όποια και αν είναι η εξέλιξη των γεγονότων στη διαδρομή των αιώνων, ούτε στιγμή δεν πρέπει να ξεφύγουμε από το πνεύμα και το δρόμο του ‘40, πιστοί στο υπέρτατο αυτό χρέος μας.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2013
Ο Σύγχρονος Άνθρωπος και η Κοινωνία
Η σύγχρονη ραγδαία εξέλιξη σε όλους τους τομείς της ζωής έχει δημιουργήσει έναν άνθρωπο πολύ διαφορετικό από αυτόν που ήταν 50-60 χρόνια πριν. Η ταχύτητα των αλλαγών στη ζωή, τα πάρα πολλά καινούργια και άφθονα αγαθά και μέσα, η έμφαση στην οικονομική πρόοδο, την καλοπέραση, την εφήμερη ηδονή, το συμφέρον, την ικανοποίηση του ατόμου, η φιλαυτία και η ιδιοτέλεια που χαρακτηρίζουν το σύγχρονο άνθρωπο, έχουν καταλυτικά και καταστροφικά αποτελέσματα στη ζωή του.
Αντιγράφουμε επιγραμματικά αυτά που Διεθνείς Οργανισμοί, σοφοί άνθρωποι, μελετητές της σύγχρονης κοινωνίας και συγγραφείς βιβλίων μας παρουσιάζουν σχετικά με τη σημερινή κοινωνία.
• Η επιστήμη και η τεχνολογία, που προόδευσαν τόσο πολύ, άφησαν τον άνθρωπο πίσω, αβοήθητο, ανίκανο να αντιδράσει στο ρεύμα που παρασύρει τα πάντα.
• Ο σύγχρονος άνθρωπος νιώθει σήμερα πλήξη, απελπισία, μοναξιά, εγκατάλειψη και αποχωρισμό από τα αγαπητά του πρόσωπα.
• Οι βασικές επιδιώξεις του σημερινού ανθρώπου και ιδιαίτερα της νεολαίας είναι τρείς: α) Θέλω πολλά. β) Τα θέλω τώρα και γ) Τα θέλω χωρίς κόπο.
• Αυτοί που γεννήθηκαν τα τελευταία 50 χρόνια, έχουν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία της άνεσης. Δεν θέλουν να αναλάβουν ευθύνες και δεν είναι δραστήριοι και πρωτοπόροι.
• Ο άνθρωπος σήμερα επιδιώκει ευκολίες, εφήμερη ζωή, ποιότητα και αφθονία αγαθών.
• Στα θέματα της θρησκείας επιδιώκει την ικανοποίηση των ατομικών και
οικογενειακών του αναγκών και όχι την αγιότητα του Θεού.
• Η εξέλιξη της σύγχρονης ζωής, οι κίνδυνοι, η ανικανότητά του να αντιμετωπίσει την κακία και την πονηριά, τον οδηγούν και θα τον οδηγούν ακόμα περισσότερο στην απομόνωση και την εσωστρέφεια.
• Στις καθημερινές του δραστηριότητες επιδιώκει ποικιλία και αποκλειστικότητα. Τα πιο καλά, τα πιο σπάνια και τα πιο πολύτιμα πράγματα θα προορίζονται γι’ αυτόν και μόνο γι’ αυτόν.
Γι’ αυτούς που θα ζήσουν στους τελευταίους πριν από τη Δευτέρα Παρουσία, καιρούς, ο Λόγος του Θεού αποκαλύπτει:
«Τις έσχατες ημέρες θα έρθουν καιροί δύσκολοι. Γιατί οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φι-λάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ασεβείς, άστοργοι, αδιάλλακτοι, συκοφάντες, άσωτοι, άγριοι, εχθροί του καλού, προδότες, φουσκωμένοι από εγωισμό. Θα δείχνουν ότι έχουν ευσέβεια, αλλά θα έχουν αρνηθεί τη δύναμή της με τις πράξεις τους. Κι αυτούς να τους αποφεύγεις» (Β’ Τιμοθ. 3:1-5).
«Η Ελληνική Γλώσσα στο Διάβα των Αιώνων»
Η γλώσσα δεν αποτελεί απλώς ένα εργαλείο επικοινωνίας, όπως ισχυρίζονται μερικοί, αλλά είναι καθοριστικό συστατικό της προσωπικότητας του ανθρώπου και της φυσιογνωμίας ενός λαού. Δεν είναι ένα άψυχο πράγμα, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός. Γιατί μέσα από τη γλώσσα ενός λαού, στην κάθε λέξη και φράση, απεικονίζονται στοιχεία από την ιστορία, τη σκέψη, την καλλιέργεια, γενικά τον πολιτισμό του.
Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι από γλωσσική άποψη είμαστε ένας προνομιούχος λαός. Διαθέτουμε μια γλώσσα, την αρχαιότερη σε διαρκή λειτουργία. Η ελληνική γλώσσα είναι πλήρης σε ό,τι αφορά στον πλούτο του λεξιλογίου, τις σημασιολογικές αποχρώσεις. Είναι η πιο πλούσια του κόσμου. Πλούτος της δεν είναι μόνο οι 300.000 λέξεις της, αρχαίες, μεσαιωνικές, νεότερες, σύγχρονες (οι άλλες γλώσσες έχουν από 500-5.000 λέξεις), αλλά η υπέροχη πλαστικότητα της, η μεγάλη πολυτυπία της. Η δύναμή της φαίνεται μέσα από τη μακραίωνη ιστορία της. Δέχτηκε επιρροές από άλλες γλώσσες, αλλά κατόρθωσε να σταθεί ζωντανή και ακέραιη στο διάβα των αιώνων. Η μακραίωνη και ενιαία παράδοσή της, η χρησιμοποίηση της από χαρισματικούς ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων, για να εκφραστούν οι ανώτερες μορφές της πνευματικής δημιουργίας πείθουν πως πρόκειται για μια σπάνια σε εκφραστική δύναμη γλώσσα.
Οι περισσότερες από τις πιο σημαντικές λέξεις στο πολιτισμό, στην τέχνη, στην επιστήμη είναι ελληνικής προέλευσης. Ακόμη και η λέξη Ευρώπη είναι ελληνική. Η μετάφραση των εβδομήκοντα της Παλαιάς Διαθήκης και η Καινή Διαθήκη γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα. Εάν «η γλώσσα είναι το αίμα του πνεύματος, η ελληνική είναι το αίμα του ευρωπαϊκού πνεύματος», έγραψε κάποιος διανοούμενος.
Η νέα ελληνική γλώσσα δεν είναι μια γλώσσα πρωτόγονη και ακαταλόγιστη. Είναι η γλώσσα των αρχαίων Αθηναίων συγγραφέων. Είναι η γλώσσα των τραγικών ποιητών μας, η γλώσσα του Πλάτωνα, του Θουκυδίδη, της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Η αρχαία ελληνική είναι το αιωνόβιο δέντρο που με τις βαθιές ρίζες τρέφει τη νέα ελληνική. Τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται σε όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά σχολεία. Τα αρχαία ελληνικά από το πρωτότυπο είναι το καλύτερο αντίδοτο στη γλωσσική ξενομανία. Χρόνια τώρα διδάσκονται και στο γυμνάσιο από το πρωτότυπο. Τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό τον είχε συνεπάρει ο αγώνας για τη γλώσσα: «Δεν έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα», έγραφε.
Όταν το 1825, μέσα στη δίνη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά η γαλλική έκδοση των δημοτικών τραγουδιών, ο Φορνέλ δε δίστασε να πει ότι «η νέα ελληνική έχοντας έναν πυρήνα το ίδιο ομοιογενή και πιο πλούσιο από τα γερμανικά, όντας το ίδιο ξεκάθαρη με τα γαλλικά, πιο εύκαμπτη από τα ιταλικά και πιο αρμονική από τα ισπανικά, δεν της λείπει τίποτε για να θεωρηθεί από τώρα η πιο όμορφη γλώσσα της Ευρώπης».
Τη σημερινή εποχή που ο τεχνοκρατικός πολιτισμός διεισδύει βαθιά στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου, απομονώνοντας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και επιβάλλοντας μια ομοιογενή ταυτότητα, η ανάγκη περιφρούρησης της γλώσσας μας είναι επιτακτική. Άλλωστε η ταυτότητά μας προσδιορίζεται από αυτή τη γλώσσα, τη διατηρημένη διαμέσου των αιώνων. Αυτή που χρησιμοποίησε ο Όμηρος, ο Σοφοκλής, οι 4 Ευαγγελιστές, ο Σολωμός και ο Ελύτης. Δεν είναι κρίμα αυτή την υπέροχη γλώσσα οι σύγχρονοι Έλληνες να την απαρνούνται;