Οι Πατέρες μας, λοιπόν, ταύτιζαν την Πατρίδα μας με τη θρησκεία και την εθνική ελευθερία με την πνευματική ελευθερία. Θεωρούσαν σαν πρώτη και μεγάλη επιδίωξη την επέμβαση του Θεού στο έθνος μας. Η επανάσταση έγινε «υπέρ πίστεως και Πατρίδος». Στον όρκο της Φιλικής διαβάζουμε: «Ορκίζομαι να είμαι ευσεβής, ενάρετος και ευλαβής εις την θρησκεία μου».

 Το πρόβλημα στην Πατρίδα μας είναι ότι, ενώ έχουμε την εθνική μας ελευθερία, έχουμε χάσει την πνευματική μας ελευθερία, τον πνευματικό μας προσανατολισμό και τον Θεό τον ίδιο. Δεν γνωρίζουμε τον μεγάλο Ελευθερωτή, τον Χριστό, που σώζει κάθε άνθρωπο. Δεν είμαστε καινούργια δημιουργήματα. Δεν ζούμε τη ζωή του Ευαγγελίου. Έτσι απολαμβάνει ο Έλληνας την εθνική ελευθερία, αλλά και την πνευματική σκλαβιά. Η πνευματική, ουσιαστική ελευθερία μετατράπηκε σε αχαλίνωτη ασυδοσία και θρασύτητα.

 Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειαζόμαστε την «Πίστιν του Χριστού την αγίαν», και τη δύναμή της. Ο σύγχρονος Έλληνας χρειάζεται δύναμη υπεράνθρωπη και θεία, για να ελευθερωθεί από την αμαρτωλή του ζωή. Τη δύναμη αυτή την έχει μόνον ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος ελευθερωτής του ανθρώπου. Ο Θεάνθρωπος Κύριος και Σωτήρας, ο γεννημένος από την Παρθένο Μαρία, μπορεί να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τη σκλαβιά της αμαρτίας και τις θανατηφόρες εξωτερικές επιδράσεις.

 Η διακήρυξή Του: «Εάν ο Υιός σας ελευθερώσει θα είστε πραγματικά ελεύθεροι» (Ιωάν. 8:36), είναι η μεγαλύτερη αλήθεια και πραγματικότητα όλων των αιώνων.

 Όποιος έρχεται στον Χριστό με ειλικρινή μετάνοια και εξομολόγηση, ζητώντας την ελευθερία του, την παίρνει απολύτως δωρεάν. Ο σύγχρονος Έλληνας, που έχει τόσα πολλά κατορθώσει αλλά έχει χάσει την πνευματική του ελευθερία, χρειάζεται απαραίτητα να επιστρέψει στον Χριστό, στην Εκκλησία, «την Πίστιν του Χριστού την αγίαν».