Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Η Χριστιανική Οικογένεια του Ρουμάνου
  • μέγεθος γραμματοσειράς +

Μάϊος - Ιούνιος 2022

 

Η Χριστιανική Οικογένεια του Ρουμάνου

GAMOS

 

Ο π.. Κλεόπας Ηλιέ, ένας σύγχρονος όσιος της Ρουμανικής Εκκλησίας, μας διηγείται για την οικογένειά του. Οι γονείς μου, Αλέξανδρος και Άννα, ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα χριστιανικής ζωής, διότι αγαπούσαν τον Θεό, την Εκκλησία και τα παιδιά τους. Ουδέποτε απουσίαζαν από τις ιερές ακολουθίες. Έκαναν ελεημοσύνες (πάντα κρυφά) και προσεύχονταν μαζί με τα παιδιά τους. Δεν ακούγονταν μεταξύ τους ύβρεις. Ούτε υπήρχαν ασωτίες, μέθες και διαμάχες για περιουσίες και διαζύγια. Η ζωή τους ήταν καθαρή, όπως την είχαν διδαχθεί από τους προγόνους τους, και αυτή ήταν η χριστιανική παράδοση σ’ εκείνο τον τόπο που ζούσαν.


Η μητέρα μου ζούσε βαθιά πνευματική ζωή. Δεν γνώριζε να διαβάζει, είχε όμως διάκριση και διαίσθηση και συμμετείχε σ’ όλες τις γιορτές με κατάνυξη. Μεγάλωσε οκτώ παιδιά και μας ανέθρεψε με το φόβο του Θεού και με σεβασμό απέναντι στους ανθρώπους. Δεν λυπόταν να μας δέρνει κιόλας, όταν έπρεπε. Συμμετείχε σε όλες τις γιορτές και τις νηστείες. Ποτέ δεν έφυγε από το σπίτι μας κάποιος φτωχός με άδεια χέρια. Κάθε Σάββατο μαγείρευε φαγητό για την επόμενη μέρα. Την Κυριακή την θεωρούσε άγια ημέρα και πριν φύγουμε όλοι μαζί για την Εκκλησία, ζητούσαμε ο ένας από τον άλλον συγνώμη, καθώς και από τους γείτονές μας.


Η μεγάλη Τεσσαρακοστή ήταν ένα σημαντικό γεγονός στη χριστιανική μας ζωή. Σαν γερόντισσα, παρόλο που είχε πολλές ασθένειες, ήταν χαρωπή με δοξολογία στα χείλη και τ’ όνομα του Χριστού το έλεγε με ακλόνητη ελπίδα στον Θεό.


Για τον θάνατό της ήταν προετοιμασμένη από καιρό και είχε ετοιμάσει τα ρούχα της για τον τάφο. Δύο μέρες πριν πεθάνει κοινώνησε και το πρόσωπό της αλλοιώθηκε. Έκτοτε δεν θέλησε να ξαναφάει. Είχε μεγάλη επιθυμία την οποία ουδέποτε είχε δείξει στο παρελθόν και έψαλλε συνεχώς.
Κάποια στιγμή στο τέλος, ενώ κοιμόταν, άνοιξε τα μάτια της και είπε «ΣΥΓΧΩΡΗΣΤΕ ΜΕ», έστρεψε το πρόσωπό της προς το άλλο μέρος και η ψυχή της πέταξε από το χωμάτινο σκεύος του σώματός της στην αιωνιότητα. Το πρόσωπό της ήταν ειρηνικό κι ένα χαμόγελο κρεμόταν από τα χείλη της. Μας άφησε φεύγοντας για κληρονομιά μας την αγάπη, την ειρήνη και την αγία πίστη του Σωτήρα μας Χριστού.