Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Για τις Θλίψεις και τους Πειρασμούς
  • μέγεθος γραμματοσειράς +

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2018

 

Για τις Θλίψεις και τους Πειρασμούς

KLEOPAS

Ο Γέροντας Κλεόπας Ηλίε, Ρουμάνος ησυχαστής και διδάσκαλος γράφει:

Για τους Χριστιανούς ο σκοπός των θλίψεων είναι μόνο ένας, η εξιλέωση των αμαρτιών εδώ στη γη δια διαφόρων ειδών ασθενειών, θλίψεων και πόνων, για την κάθαρση και την σωτηρία της ψυχής. Για τους κακούς, οι οποίοι δεν θέλουν να διορθωθούν και να μετανοήσουν, οι θλίψεις από την γη παραμένουν ως ένας αρραβών των αιωνίων βασάνων. Και γι’ αυτούς που δέχονται με υπομονή και ευχαρίστηση τον πόνο και στρέφουν προς την μετάνοια, ο πόνος, οπουδήποτε είδους και αν είναι, είναι η καλύτερη οδός διορθώσεως και εξιλεώσεως των αμαρτιών, λυτρώνοντάς τους αργότερα από τα αιώνια βάσανα.

Βλέπουμε πως οι πάσχοντες περισσότερα στη γη είναι πιο συμβιβασμένοι με τη συνείδησή τους, είναι καλύτεροι, είναι ταπεινότεροι, πιο δυνατοί στους πειρασμούς, πιο κοντά στον Θεό και σώζονται πιο εύκολα, όπως ο όσιος Ιώβ, ο φτωχός Λάζαρος, οι άγιοι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι όσιοι και τόσοι άλλοι. Και όποιοι ζουν καλά είναι υγιείς, έχουν περιουσίες και ό,τι επιθυμούν πάνω στη γη, αλλά είναι συνήθως ολιγόπιστοι, ανελεήμονες, τύραννοι, πλεονέκτες, εγωιστές, φοβούνται τον θάνατο και πεθαίνουν με βαριές αμαρτίες, προς αιώνια τιμωρία.

Ο πόνος στέλνεται από τα ύψη προς σωτηρία, για δοκιμασία, για τη συγχώρηση αμαρτιών και για πνευματική πρόοδο. Μόνο όταν τον δεχόμαστε με ευχαρίστηση, σαν από το χέρι του Θεού, όπως λέει και ο προφήτης Δαβίδ, «η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αυταί με παρεκάλεσαν» (Ψαλμ. 22,5). Επομένως η ράβδος και η βακτηρία του πόνου παρηγορεί τους καλούς και τους πιστούς, τους δίνει πρόοδο στις καλές πράξεις, τους καθαρίζει από τις αμαρτίες και τους καταξιώνει μεγαλύτερου στεφανιού και ανταμοιβής στον ουρανό. Και για τους κακούς, η ράβδος του πόνου είναι κάλεσμα προς μετάνοια, είναι τιμωρία αντί τιμωρίας και χαλινάρι, διότι δεν θέλουν να πλησιάσουν τον Κύριον (Ψαλμ. 31,10).

(Διαχρονικές Λυτρωτικές Αλήθειες, σελ. 155,156)