«Η Ελληνική Γλώσσα στο Διάβα των Αιώνων»
Η γλώσσα δεν αποτελεί απλώς ένα εργαλείο επικοινωνίας, όπως ισχυρίζονται μερικοί, αλλά είναι καθοριστικό συστατικό της προσωπικότητας του ανθρώπου και της φυσιογνωμίας ενός λαού. Δεν είναι ένα άψυχο πράγμα, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός. Γιατί μέσα από τη γλώσσα ενός λαού, στην κάθε λέξη και φράση, απεικονίζονται στοιχεία από την ιστορία, τη σκέψη, την καλλιέργεια, γενικά τον πολιτισμό του.
Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι από γλωσσική άποψη είμαστε ένας προνομιούχος λαός. Διαθέτουμε μια γλώσσα, την αρχαιότερη σε διαρκή λειτουργία. Η ελληνική γλώσσα είναι πλήρης σε ό,τι αφορά στον πλούτο του λεξιλογίου, τις σημασιολογικές αποχρώσεις. Είναι η πιο πλούσια του κόσμου. Πλούτος της δεν είναι μόνο οι 300.000 λέξεις της, αρχαίες, μεσαιωνικές, νεότερες, σύγχρονες (οι άλλες γλώσσες έχουν από 500-5.000 λέξεις), αλλά η υπέροχη πλαστικότητα της, η μεγάλη πολυτυπία της. Η δύναμή της φαίνεται μέσα από τη μακραίωνη ιστορία της. Δέχτηκε επιρροές από άλλες γλώσσες, αλλά κατόρθωσε να σταθεί ζωντανή και ακέραιη στο διάβα των αιώνων. Η μακραίωνη και ενιαία παράδοσή της, η χρησιμοποίηση της από χαρισματικούς ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων, για να εκφραστούν οι ανώτερες μορφές της πνευματικής δημιουργίας πείθουν πως πρόκειται για μια σπάνια σε εκφραστική δύναμη γλώσσα.
Οι περισσότερες από τις πιο σημαντικές λέξεις στο πολιτισμό, στην τέχνη, στην επιστήμη είναι ελληνικής προέλευσης. Ακόμη και η λέξη Ευρώπη είναι ελληνική. Η μετάφραση των εβδομήκοντα της Παλαιάς Διαθήκης και η Καινή Διαθήκη γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα. Εάν «η γλώσσα είναι το αίμα του πνεύματος, η ελληνική είναι το αίμα του ευρωπαϊκού πνεύματος», έγραψε κάποιος διανοούμενος.
Η νέα ελληνική γλώσσα δεν είναι μια γλώσσα πρωτόγονη και ακαταλόγιστη. Είναι η γλώσσα των αρχαίων Αθηναίων συγγραφέων. Είναι η γλώσσα των τραγικών ποιητών μας, η γλώσσα του Πλάτωνα, του Θουκυδίδη, της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Η αρχαία ελληνική είναι το αιωνόβιο δέντρο που με τις βαθιές ρίζες τρέφει τη νέα ελληνική. Τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται σε όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά σχολεία. Τα αρχαία ελληνικά από το πρωτότυπο είναι το καλύτερο αντίδοτο στη γλωσσική ξενομανία. Χρόνια τώρα διδάσκονται και στο γυμνάσιο από το πρωτότυπο. Τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό τον είχε συνεπάρει ο αγώνας για τη γλώσσα: «Δεν έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα», έγραφε.
Όταν το 1825, μέσα στη δίνη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά η γαλλική έκδοση των δημοτικών τραγουδιών, ο Φορνέλ δε δίστασε να πει ότι «η νέα ελληνική έχοντας έναν πυρήνα το ίδιο ομοιογενή και πιο πλούσιο από τα γερμανικά, όντας το ίδιο ξεκάθαρη με τα γαλλικά, πιο εύκαμπτη από τα ιταλικά και πιο αρμονική από τα ισπανικά, δεν της λείπει τίποτε για να θεωρηθεί από τώρα η πιο όμορφη γλώσσα της Ευρώπης».
Τη σημερινή εποχή που ο τεχνοκρατικός πολιτισμός διεισδύει βαθιά στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου, απομονώνοντας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και επιβάλλοντας μια ομοιογενή ταυτότητα, η ανάγκη περιφρούρησης της γλώσσας μας είναι επιτακτική. Άλλωστε η ταυτότητά μας προσδιορίζεται από αυτή τη γλώσσα, τη διατηρημένη διαμέσου των αιώνων. Αυτή που χρησιμοποίησε ο Όμηρος, ο Σοφοκλής, οι 4 Ευαγγελιστές, ο Σολωμός και ο Ελύτης. Δεν είναι κρίμα αυτή την υπέροχη γλώσσα οι σύγχρονοι Έλληνες να την απαρνούνται;