Οδυσσέας Ανδρούτσος

Επιστολή προς τους Γαλαξιδιώτες:

Στ’ άρματα, αδέλφια!

ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ Γαλαξειδιώταις, ήτανε φαίνεται από τόν Θεόν γραμμένο ν’ αδράξωμε τά άρματα μίαν ημέρα καί νά χυθούμε καταπάνου στούς τυράννους μας, πού τόσα χρόνια ανελεήμονα μάς τυραγνεύουν. Τί τήν θέλομεν, βρέ αδέρφια, αυτήν τήν πολυπικραμένη ζωή, νά ζούμε αποκάτω στή σκλαβιά, καί τό σπαθί τών Τούρκων ν΄ άκονιέται στά κεφάλια μας; Δεν τηράτε πού τίποτε δέν μας απόμεινε; Αί εκκλησίαις μας γενήκανε τζαμιά καί αχούρια τών Τούρκων, κανένας δέν μπορεί νά πή πώς τάχα έχει τίποτε ιδικό του, γιατί τό ταχύ βρίσκεται φτωχός, σά διακονιάρης στή στράτα. Αί φαμελιαίς μας καί τά παιδιά μας είναι στά χέρια καί τή διάκρισι τών Τούρκων.

Τίποτε, αδέρφια, δέν μάς έμεινε. Δέν είναι πρέπον νά σταυρώσωμε τά χέρια καί νά τηράμε τόν ουρανό. Ο Θεός μάς έδωσε χέρια, γνώσι και νού, άς ρωτήσουμε τήν καρδιά μας καί ό,τι μάς απαντυχαίνη άς τό βάλωμε γρήγορα σέ πράξιν, καί άς είμεθα αδέλφια βέβαιοι, πώς ο Χριστός μας, ο πολυαγαπημένος, θά βάλη τό χέρι Του επάνω μας.

Ό,τι θά κάμωμε, πρέποντας είναι νά κάμωμε μιάν ώρα αρχήτερα, γιατί ύστερα θά χτυπάμε τά κεφάλια μας. Τώρα η Τουρκία είναι μπερδευμένη σε πολέμους, καί δέν έχει ασκέρια νά στείλη καταπάνου μας. Άς ωφεληθούμεν από την περίστασιν οπού ο Θεός, ακούοντας τά δίκαια παράπονά μας, μάς έστειλε διά ελόγου μας. Στ΄ άρματα αδέλφια! Ή νά ξεσκλαβωθούμεν, ή όλοι νά πεθάνωμε, καί βέβαια καλλίτερο θάνατο δέν μπορεί νά προτιμήση κάθε Χριστιανός καί Έλληνας...