Ιούλιος - Αύγουστος 2019
Μην Προσπαθείς να Ευαρεστήσεις τους Ανθρώπους
Ήταν μια ζεστή μέρα του Ιούλη και ο κυρ-Μήτσος ξεκίνησε για το ετήσιο πανηγύρι στο χωριό. Μαζί του πήρε το γιο του, το Στάθη και τον Κίτσο, το πιστό του γαϊδουράκι. Στο δρόμο συναντούσαν πολλούς συγχωριανούς που κατευθύνονταν στο πανηγύρι. Ένας περαστικός τότε πρόσεξε τον κυρ-Μήτσο που προχωρούσε πεζός με το γιο του και το γαϊδουράκι του και του είπε: «Γιατί τρέφεις αυτό το ζώο εφόσον δεν το καβαλάς; Εγώ φίλε μου εάν ήμουν στη θέση σου, δεν θα έκανα την ανοησία αυτή».
Σκέφτηκε ο κυρ-Μήτσος και συμφώνησε. Έβαλε λοιπόν το γιο του πάνω στο γαϊδουράκι και προχωρούσε δίπλα καμαρωτός. Δεν προχώρησαν όμως πολύ και συνάντησαν μια παρέα αντρών που κουβέντιαζαν μεταξύ τους. Ο ένας από αυτούς πρόσεξε το παιδί πάνω στο γαϊδουράκι και είπε: «Για δέστε ένα τεμπέλη γιο, που καβαλάει αυτός, ενώ ο φουκαράς ο πατέρας πάει πεζός». Ο κυρ-Μήτσος, αφού σκέφτηκε λίγο, είπε στο γιο του να κατέβει για να καβαλήσει αυτός τον γάιδαρο. Ύστερα από λίγο, όπως προχωρούσαν, συναντήθηκαν με δυο γυναίκες, που κάθονταν στην αυλή και σχολίαζαν τον κάθε περαστικό. Είδαν τον κυρ-Μήτσο καβάλα στο γάιδαρο και είπαν: «Δες έναν άσπλαχνο πατέρα! Πώς του κάνει καρδιά να καβαλάει αυτός και το καημένο το παιδί να περπατά;».
Ο κυρ-Μήτσος τότε ντροπιάστηκε. Δεν ήξερε τι να κάνει. Σκέφτηκε τότε για λίγο και ανέβασε και το γιο του στο γάιδαρο. Έτσι προχωρούσαν για το πανηγύρι. Όσο όμως πλησίαζαν, τόσο συναντούσαν περισσότερους, που τους κοιτούσαν παράξενα και κάτι έλεγαν μεταξύ τους. Στο τέλος κάποιος τόλμησε να μιλήσει: «Δεν ντρέπεστε εσείς δυο γάιδαροι να παραφορτώνετε έτσι το καημένο το ζώο;».
Ο κυρ-Μήτσος τότε με το γιο του πήδηξαν κάτω, τράβηξαν το ζώο στην άκρη και αλληλοκοιτάχτηκαν με απορία. Τι έπρεπε να κάνουν επιτέλους, για να τους ευχαριστήσουν όλους και να μην τους δίνουν αφορμή να τους περιγελούν;
Αυτός λοιπόν, που προσπαθεί παιδιά μου, να τους ευχαριστήσει όλους, στο τέλος δεν μπορεί να ευχαριστήσει κανέναν. Την αλήθεια αυτή ο απόστολος Παύλος ξεκάθαρα τη διατυπώνει: «Τι νομίζετε; Των ανθρώπων την εύνοια επιδιώκω τώρα ή του Θεού; Ή μήπως ζητώ να αρέσω στους ανθρώπους; Όχι, γιατί αν πράγματι ζητούσα να αρέσω στους ανθρώπους, δεν θα ήμουν υπηρέτης του Χριστού» (Γαλάτας 1:10).
Γι’ αυτό φροντίστε παιδιά μου, πρώτα τον Θεό να ευαρεστήσετε και το δικό Του το θέλημα να κάνετε στη ζωή σας. Μη σας μέλει για τους ανθρώπους, γιατί είναι αδύνατον να μπορέσετε όλους να τους ευχαριστήσετε.
