Ο Κύριος, ο Θεός μας, ζωοποιεί τους νεκρούς και «καλεί τα μη όντα ως όντα» (Ρωμ. 4:17). Έχει τη δύναμη να ζωντανέψει τον άνθρωπο του 2017.
Όταν ο σύγχρονος, τρομερά κουρασμένος άνθρωπος, πιστέψει ότι μπορεί ριζικά ν’ αλλάξει η ζωή του, τότε και μόνον τότε θα γίνει ένα καινούργιο δημιούργημα. Όταν ο Θεάνθρωπος, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, ο Ιησούς Χριστός, έρθει στη ζωή του ανθρώπου, τότε εκείνος αλλάζει ολοκληρωτικά. Η αναγέννηση που φέρνει ο Σωτήρας Χριστός στη ζωή του ανθρώπου είναι τέλεια και ολοκληρωμένη. Η αναδημιουργία της ζωής είναι το θαύμα των θαυμάτων.
«Αλήθεια, αλήθεια σας λέγω» είπε ο Ιησούς Χριστός, «εγώ ήρθα για να έχουν ζωή (όσοι πιστεύουν σε μένα) και να την έχουν άφθονη» (Ιωάν. 10:10). Η ζωή που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο και χαρούμενο, είναι η ζωή που προσφέρει ο Ιησούς Χριστός. Μακριά από τον Χριστό, ο σύγχρονος άνθρωπος ζει και θα συνεχίζει να ζει μια ζωή άγχους και κατάθλιψης. Με τον Χριστό στη ζωή του, θα ζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο μια ζωή ειρήνης.
Η άλωση της Βασιλεύουσας δεν έγινε απροσδόκητα, το Μάρτιο του 1453. Υπήρξαν σοβαρές αιτίες, εσωτερικές και εξωτερικές, που έφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Εσωτερικά, κατέτρωγαν τα σπλάχνα της οι εμφύλιες διαμάχες, οι κοινωνικές αντιθέσεις, η οικονομική καταβαράθρωση και η εκμηδένιση της στρατιωτικής και ναυτικής δύναμης. Εξωτερικά, οι επιδρομές των Βουλγάρων, Σέρβων και άλλων βαρβαρικών φύλων.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους σταυροφόρους, το 1204, η βυζαντινή αυτοκρατορία δεν επανήλθε ποτέ στην πρώτη της αίγλη και δεν κατόρθωσε να ανασυνταχθεί. Τα κρατίδια που δημιουργήθηκαν από τους Φράγκους εξασθένισαν την πρώτη της δύναμη και ενότητα.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι πάντοτε η Δύση επιθυμούσε την Ανατολή. Το βυζαντινό κράτος περιορίστηκε στη Βασιλεύουσα και σε ελάχιστες κτίσεις. Μετά το θάνατο του Ιωάννη Η’ Παλαιολόγου, ο θρόνος του Βυζαντίου περιήλθε στον αδερφό του, Κων/νο ΙΑ’ Παλαιολόγο. Ο γενναίος αυτός αυτοκράτορας, με το σεμνό του βίο και το μαρτυρικό του τέλος, έγινε ιερό σύμβολο του Ελληνισμού και τον ενέπνευσε για την ανάσταση του γένους. Ο Μωάμεθ είχε διατάξει πολλές επιθέσεις εναντίον της Πόλης. Αλλά όλες απέτυχαν. Ο στρατός του Σουλτάνου ήταν πολυάριθμος. Ο Αυτοκράτορας δεν είχε επάρκεια για να καλύψει τις ανάγκες. Μετά από την ηρωική απάντηση του Κων/νου Παλαιολόγου στον Μωάμεθ, για άρνηση της παράδοσης της Πόλης, ο Σουλτάνος έγινε έξω φρενών.
Ευχόμαστε η ανάσταση του Χριστού να αναστήσει
την νέα ζωή του Χριστού μέσα σε όλους
Η ανάσταση είναι το κέντρο, η πεμπτουσία, η βάση και η δύναμη της χριστιανικής πίστης. Χωρίς την ανάσταση, ο Χριστιανισμός όχι μόνο δεν είναι θρησκεία, αλλά είναι η μεγαλύτερη απάτη των αιώνων. Η ζωή, η διδασκαλία, το κήρυγμα και τα θαύματα του Ιησού Χριστού αποδεικνύονται αληθινά, μόνο και μόνο επειδή ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε.
Η ανάσταση, λοιπόν, του Ιησού Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι το μοναδικό γεγονός που είναι απόλυτα ταυτισμένο με τη ζωή του ανθρώπου. Γιατί η ανάσταση δεν αφορά μόνον τον Ιησού Χριστό, αλλά κάθε άνθρωπο. Όπως ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε, έτσι και ο κάθε άνθρωπος που πιστεύει στο σωτήριο έργο του Ιησού Χριστού επάνω στο σταυρό και στην ανάστασή Του, ανασταίνεται σε μια υπέροχη ζωή εδώ κάτω στη γη και σε μια ακόμη πιο υπέροχη ζωή, μετά την αναχώρησή του από τη γη, στον ουρανό.
Ο Απ. Παύλος, απευθυνόμενος στους Χριστιανούς της Κορίνθου, τονίζει τη σπουδαιότητα της ανάστασης με τα παρακάτω λόγια. «Αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, η πίστη σας είναι χωρίς περιεχόμενο. Ζείτε ακόμα μέσα στις αμαρτίες σας. Άρα κι εκείνοι που πέθαναν με πίστη στον Χριστό, έχουν χαθεί. Αν η χριστιανική ελπίδα μας περιορίζεται μόνο σ’ αυτή τη ζωή, τότε είμαστε οι πιο αξιοθρήνητοι απ’ όλους τους ανθρώπους. Η αλήθεια όμως είναι πως ο Χριστός έχει αναστηθεί, κάνοντας την αρχή για την ανάσταση όλων των νεκρών. Γιατί, όπως ο θάνατος ήρθε στον κόσμο από έναν άνθρωπο, έτσι από έναν άνθρωπο ήρθε και η ανάσταση των νεκρών. Όπως πεθαίνουν όλοι εξ αιτίας της συγγενείας με τον Αδάμ, έτσι χάρη στη συγγένεια με τον Χριστό, όλοι θα ξαναπάρουν ζωή» (Α΄ Κορινθ. 15:17-22).
Η αιώνια ζωή του ανθρώπου βασίζεται στην ανάσταση του Χριστού. Ο άνθρωπος που μετανοεί για τη ζωή που έζησε μακριά από τον Ιησού Χριστό, που πιστεύει στο έργο της σωτηρίας του Χριστού επάνω στο σταυρό και ζητά με πίστη τη συγχώρηση όλων των αμαρτημάτων του, όχι μόνο συγχωρείται για όλες τις αμαρτίες του και γίνεται ένας καινούργιος πέρα για πέρα άνθρωπος, αλλά εκείνη τη στιγμή αποκτά την αιώνια ζωή, το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο αγαθό του κόσμου. Αυτή ήταν η εμπειρία του ληστή στο σταυρό, όταν στην προσευχή του στον Κύριο είπε: «Θυμήσου με Κύριε όταν έλθεις στη βασιλεία σου». Και ο Κύριος του απάντησε: «Αλήθεια σου λέω, σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο» (Λουκάς 23:42,43).
Η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής του Πάσχα είναι από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο κεφ. Α και χωρία 1-17.
Ιδιαίτερα στα παρακάτω χωρία αναφέρεται. Εις τους δικούς του ήλθε αλλ’ οι δικοί του δεν τον εδέχθησαν. Εις όσους όμως τον εδέχθησαν, έδωκε εξουσίαν να γίνουν παιδιά του Θεού, εις εκείνους δηλαδή που πιστεύουν εις το όνομά του, οι οποίοι ούτε από αίματα ούτε από το θέλημα σαρκός ούτε από το θέλημα ανδρός, αλλ’ από τον Θεόν εγεννήθηκαν.
Και πώς γίνεται κανείς τέκνο Θεού;
Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτη
Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημά του: Δεν έχει ποτέ ειρήνη στην ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γι’ αυτόν όλα γίνονται όπως δεν θα έπρεπε. Όποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο.
Έτσι δόθηκε στο Θεό η Υπεραγία Παρθένος: “Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου” (Λουκ. 1, 38).
Αν λέγαμε κι εμείς, “Ιδού ο δούλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου”, τότε τα ευαγγελικά λόγια του Κυρίου θα ζούσαν στις ψυχές μας, η αγάπη του Θεού θα βασίλευε σ’ όλο τον κόσμο και η ζωή στη γη θα ήταν απερίγραπτα ωραία.
Αλλά μολονότι τα λόγια του Κυρίου ακούγονται τόσους αιώνες σ’ όλη την οικουμένη, οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να τα παραδεχθούν. Όποιος όμως ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός θα δοξαστεί και στον ουρανό και στη γη.