Μάιος - Ιούνιος 2015

Ο Αρσένιος, ο μετέπειτα π. Παϊσιος, με την προσεκτική ζωή και τις συμβουλές του βοήθησε πνευματικά και άλλους νέους. Συναναστρεφόταν συνήθως με μικρότερα παιδιά. Τα συγκέντρωνε στην Αγία Βαρβάρα, διάβαζαν βίους Αγίων και τα παρακινούσε να κάνουν μετάνοιες και να νηστεύουν. Μερικές μητέρες ανησύχησαν και απέτρεπαν τα παιδιά τους να τον συναναστρέφονται. Κάποιο παιδί εργαζόταν στον ίδιο μάστορα με τον Αρσένιο και προσευχόταν μαζί του. Οι γονείς του φοβήθηκαν μη γίνει καλόγερος και δεν τον άφηναν να έχει σχέση με τον Αρσένιο, ούτε να αγωνίζεται.

Αργότερα πήγε να εργαστεί στη Γερμανία και σκοτώθηκε. Τότε αισθάνθηκαν τύψεις και έλεγαν: «Καλύτερα να είχε γίνει καλόγερος». Άλλο παιδί που καταγόταν από τα Φάρασα, ήθελε ο Αρσένιος να το πάρει μαζί του για μοναχό και προσπαθούσε να πείσει τη μητέρα του. Άλλον νέο τον στήριξε να γίνει ιερέας. Κληρικός, καταγόμενος από την Κόνιτσα, ομολογεί ότι βοηθήθηκε στην μοναχική του κλίση από τον λαϊκό Αρσένιο.

Είχε ενδιαφέρον και πόθο μεγάλο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Θεό. Κάποιον γέρο βοσκό, που ζούσε μόνος πάνω στα βουνά και είχε πάει στην Εκκλησία δυό – τρεις φορές σε όλη του την ζωή, ο Αρσένιος τον πλησίασε και φρόντισε να τον φέρει κοντά στον Χριστό.

Στην Κόνιτσα κάποιος μουσουλμάνος, ονόματι Μπαϊράμης, είχε άρρωστη τη μητέρα του. Ο μικρός Αρσένιος πήγαινε τη νύχτα και βοηθούσε την άρρωστη. Ο Μπαϊράμης εξέφρασε την επιθυμία να γίνει Χριστιανός.

Τα λίγα χρήματα που έπαιρνε ως μαθητευόμενος ξυλουργός, τα μοίραζε ελεημοσύνη σε φτωχά παιδιά του ορφανοτροφείου. Έφερνε και στο σπίτι τους φτωχά παιδιά για φαγητό.

(Γέρ. Παΐσιος, σελ. 35-37)