(Αρχιμανδρίτου π. Κυρίλλου)

1. Για να είμαστε όντως μαθητές του Χριστού, πραγματικοί Χριστιανοί, οφείλουμε να είμαστε γνήσιοι και αληθινοί σε αυτό που πιστεύουμε και στο πώς ζούμε.
2. Τη μία και μοναδική μόρφωση να επιδιώκουμε: να γνωρίσουμε τον Θεό.
3. Κύριε, αξίωσέ με να αγαπώ Εσένα και όλους τους ανθρώπους, όπως αγαπώ Εσένα.
4. Ο σημερινός άνθρωπος είναι πολύ εγωιστής για να παραδεχτεί ότι έχει εγωισμό.
5. Ο Χριστιανός ζει επί της γης με το βλέμμα στον ουρανό. Η εν Χριστώ πνευματική ζωή σκοπόν έχει να μας οδηγήσει στην ένωση με τον Θεό, να μας καταστήσει ουρανοπολίτες.
6. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ο επίγειος άνθρωπος γίνεται πραγματικά πνευματικός.
7. Τι μας κρατάει μακριά από τον Θεό; Τα πάθη και οι αμαρτίες μας. Αυτά μας απομακρύνουν από τον Θεό, μας βάζουν εμπόδια στην πνευματική μας πορεία και εναντίον αυτών πρέπει να αγωνιστούμε.
8. Η ψυχή είναι ένα χωράφι, το «γεώργιον του Θεού». Για να ανθίσουν οι αρετές πρέπει πρώτα να ξεριζώσουμε τις ρίζες των παθών και τα αγκάθια της αμαρτίας και μετά να φυτέψουμε το σπόρο της αγάπης, της ελεημοσύνης, της ταπείνωσης. Και κάθε τόσο χρειάζεται ένα καλό ξεβοτάνισμα, να ανοίγουμε την ψυχή μας στον πνευματικό.
9. Όπως το αμπέλι για να φέρει καρπό χρειάζεται να το κλαδέψεις, έτσι και στη ζωή μας, για να δούμε καρποφορία, χρειάζεται πότε πότε ένα κλάδεμα. Αυτό κάνει ο Θεός όταν επιτρέπει να μας συμβούν δοκιμασίες και θλίψεις.
10. Μην αφήνουμε τους κακούς λογισμούς να κατασκηνώνουν στην καρδιά και στο μυαλό. Όσο το επιτρέπουμε και τους καλλιεργούμε, αυτοί ριζώνουν, βγάζουν κλαδιά και δύσκολα μετά ξεριζώνονται. Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή και εγρήγορση, ώστε, μόλις μας έρθει κάποιος άσχημος λογισμός, αμέσως να τον αποδιώχνουμε και να μην του προσφέρουμε φιλοξενία.

Ο σύγχρονος άνθρωπος, ζώντας σε μια κοινωνία που διαμορφώνεται αρνητικά, δεν έχει καμιά ελπίδα να καλυτερέψει τη ζωή του. Οι ανθυγιεινές συνθήκες του μολυσμένου φυσικού και πνευματικού περιβάλλοντος, η κακή οικονομική κατάσταση, η ταραχή, το άγχος, η αγωνία που επικρατεί τόσο στην κοινωνία μας όσο και στον ίδιο τον άνθρωπο, κάνει τη ζωή του κάθε μέρα και πιο ανυπόφορη.

Μια ματιά στις εφημερίδες, στην τηλεόραση, στους δρόμους και στους χώρους εργασίας, μας πείθει ότι ο σύγχρονος άνθρωπος είναι φορτωμένος, δυστυχισμένος και αποκομμένος από την πραγματική ζωή. Όσο και να γεμίζει από αγαθά και ανέσεις, όσο και να διασκεδάζει δείχνοντας ότι χαίρεται, στο βάθος είναι μόνος, κενός και αβοήθητος.

 Για την κατάσταση αυτή του ανθρώπου, με απόλυτη πεποίθηση και ευθύνη, προτείνουμε τη λύση: Ο Θεός. Ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο τέλεια, αποτελεσματικά και μόνιμα είναι ο Θεός. Και το πάρα πολύ ευχάριστο για τον άνθρωπο είναι ότι ο Θεός και θέλει και μπορεί να τον βοηθήσει. Το παράπονο του Θεού είναι ότι δεν βρίσκεται άνθρωπος που θα Του ζητήσει ταπεινά να λύσει τα άλυτα προβλήματά του.

 Ο σύγχρονος άνθρωπος, απορρίπτοντας τον Θεό από τη ζωή του, απορρίπτει τη μοναδική δύναμη που μπορεί να τον βοηθήσει κι έτσι μένει ισόβια σκλάβος της ρηχής και άδειας ζωής του. Ο Θεός, και τώρα και πάντοτε, απευθύνει μια ειλικρινή πρόσκληση σε μια νέα ζωή, λέγοντας: «Ελάτε σε μένα όλοι οι κουρασμένοι και οι φορτωμένοι και εγώ θα σας ξεκουράσω»(Ματθ. 11:28). Ο άνθρωπος όμως επιμένει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις, να συνεχίζει την άδεια ζωή του και να βυθίζεται έτσι κάθε μέρα και περισσότερο στη δυστυχία και στην απόγνωση. Έτσι, υποφέρει, γεμίζει με άγχος, με στεναχώριες, με κατάθλιψη, κινείται δραστήρια και προσπαθεί να διασκεδάσει, ενώ γνωρίζει ότι είναι «νεκρός» μεταξύ «νεκρών».

 Ο Θεός είναι Θεός, γιατί μπορεί και θέλει να κάνει στον άνθρωπο αυτά που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει στον εαυτό του. Το κύριο ενδιαφέρον του Θεού είναι η απόλυτη απελευθέρωση του ανθρώπου από τα εσωτερικά και εξωτερικά του δεσμά. Έχει ειδικευτεί μέσα στους αιώνες να κάνει τους δυστυχισμένους ευτυχισμένους, τους δούλους ελεύθερους, τους ανίκανους ικανούς, τους θλιμμένους χαρούμενους, τους αρρώστους υγιείς και τους χτυπημένους από τη ζωή αποκαταστημένους και δυνατούς. Το τέλειο απολυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού επάνω στο σταυρό έχει τη δύναμη να ελευθερώνει και να ξαναδημιουργεί κάθε άνθρωπο. Η ζωή που προσφέρει ο Χριστός σ’ αυτούς που με ειλικρίνεια ζητούν τη σωτηρία τους είναι μοναδική και υπέροχη.

 Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ζει ελεύθερος από τα εσωτερικά και εξωτερικά δεσμά. Δυστυχώς όμως έφυγε από τον Θεό και έχασε τη δύναμη και την πνευματική του ελευθερία. Χρειάζεται, λοιπόν, απαραίτητα να επιστρέψει στον Χριστό, την πηγή της χαράς, και να γίνει ένας συνειδητός Χριστιανός, ζωντανό μέλος της εκκλησίας. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει απαραίτητα να παραδεχτεί ότι απέτυχε να ζήσει ελεύθερος και ευτυχισμένος. Θα πρέπει να ταπεινωθεί μπροστά στον Θεό, να ομολογήσει την αποτυχία του και να ζητήσει ο Θεός να τον συχωρήσει και να τον δεχτεί, όπως έκανε ο άσωτος γιος. Ο Θεός περιμένει με θεία αγωνία την επιστροφή του «σύγχρονου ασώτου». Ο Θεός αγαπά αθεράπευτα τον άνθρωπο και θέλει να τον κάνει δυνατό και ελεύθερο.

   Όσοι κατάλαβαν και πήραν στα σοβαρά την αγάπη αυτή του Θεού, επέστρεψαν σ’ Αυτόν και έγιναν καινούργιοι και δυνατοί άνθρωποι.