Η γεμάτη πίστη και πόθο καρδιά της Άννας, της μητέρας της Παναγίας, να γεννήσει ένα τέκνο, «άγγιξε» τον Θεό και γεννήθηκε η μικρή Μαριάμ. Από ευγνωμοσύνη η Άννα αφιέρωσε τη μικρή κόρη της στο Ναό. Το μικρό κορίτσι μεγάλωνε ανάμεσα στη λατρεία, τους ύμνους και τους ψαλμούς, τα ακούσματα των γραφών και τις ιστορίες από τη ζωή των Πατριαρχών και των Προφητών της Π. Διαθήκης.

Ζώντας στα Άγια των Αγίων, έμαθε να είναι απόλυτα ενωμένη με Εκείνον που αγαπούσε. Ο ναός ήταν όλη της η ζωή. Ζούσε τον παράδεισο καθώς ο Θεός ήταν μέσα στον ναό Του, που το Άγιο Πνεύμα ενέπνευσε περί το 950 π.Χ. να κτίσει ο βασιλιάς Σολομών, ο γιος του Δαβίδ.

Εμφανίστηκε ο άγγελος Γαβριήλ (Λουκ. 1:26-38) και της ανακοίνωσε ότι ο Κύριος θέλει να έρθει στον κόσμο, να γεννηθεί από εκείνη και εκείνη να γίνει ο ναός Του, πλήρης με την παρουσία Του, όχι μόνο πνευματικά αλλά και «εν σαρκί».

«Πως θα μου συμβεί αυτό, αφού δεν έχω συζυγικές σχέσεις με κανέναν άντρα;», φώναξε η μικρή κοπέλα. Ο άγγελος της απάντησε: «Το Άγιο Πνεύμα θα έλθει επάνω σου και θα σε καλύψει η δύναμη του Θεού. Γι’ αυτό και το άγιο παιδί που θα γεννήσεις θα ονομαστεί Υιός Θεού».

Η Μαριάμ τότε είπε: «Είμαι μια δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημά Του σ’ εμένα όπως μου το είπες». Αυτή η φράση είναι η αρχή της σωτηρίας όλων των ανθρώπων και της κτίσης. Έλα Κύριε, να γίνει το θέλημα Σου. Με την απάντησή της αυτή «εισήλθε» ο Θεός στην Παναγία, αγκάλιασε την ψυχή της που τόσο πολύ Τον αγαπούσε και έτσι ενώθηκε μέσα της. Η ελπίδα όλων των γενεών, όλων των λαών, όλων των πολιτισμών, γίνεται πραγματικότητα.

Ο καρπός γεννήθηκε, ο άνθρωπος Ιησούς μεγάλωσε όπως όλοι οι άνθρωποι, κι όταν έφτασε στην κατάλληλη ηλικία δίδαξε, θαυματούργησε, παρουσιάστηκε στον κόσμο με την δύναμη και την οδηγία του Αγίου Πνεύματος….και παράλληλα απορρίφθηκε, βασανίστηκε, κυνηγήθηκε, υβρίστηκε και καταδικάστηκε να πεθάνει με τρόπο φρικτό, όπως οι άνομοι και οι φονιάδες, επάνω στον σταυρό.

Και η Μαρία, η Μητέρα Του, η Παναγία, υπέμεινε με πόνο ψυχής, αλλά και με την ελπίδα πως η ζωή θα νικήσει. Και να, αν και το είχαν βάλει στον τάφο, την τρίτη ημέρα αναστήθηκε. Ο Υιός του Θεού, που έγινε και ο Υιός της Παρθένου, νίκησε τον θάνατο. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Η ζωή δεν νικιέται. Ο Θεός ζει και βασιλεύει στις καρδιές των πιστών και μαζί Του νικιέται ο αιώνιος εχθρός της ζωής, ο θάνατος.

Ο Θεός μας αγαπά τόσο πολύ, ώστε έγινε άνθρωπος για να σωθεί δι’ Αυτού όλη η ανθρωπότητα, να γίνει ο καθένας μας ναός Του και παιδί Του και να χαρεί τη ζωή που νικά τον θάνατο. Αρκεί να θέλουμε να γίνουμε ναός Του, να κατοικεί ο Ίδιος μέσα μας και εμείς μέσα Του. Αδύνατο δεν είναι. Η Παναγία μας είναι απόδειξη πως η ζωή του Θεού, η εν Χριστώ ζωή, μπορεί να γίνει και δική μας ζωή. Ναός Θεού έγινε η Παναγία, ναός Θεού κι εμείς μπορούμε να γίνουμε. Πίστη χρειάζεται, και αγάπη. Μα και τα δύο αυτά τα δίνει τελικά ο Θεός κι από μας περιμένει την προαίρεση, δηλαδή να δει εάν θέλουμε, εάν επιλέγουμε το θέλημά Του, όπως το έκανε η Παναγία, όπως και όλοι οι Άγιοι στους αιώνες. Έτσι κι εμείς μπορούμε, σήμερα. Δόξα τω Θεώ που δεν κάνει διακρίσεις.

Αντώνιος Βοναζούντας, Κατηχητής

Ι. Κανταρτζής