Μάρτιος - Απρίλιος 2019
25 Μαρτίου 1821
Η θύμησή μας φορτωμένη από αναρίθμητες ιστορικές ημερομηνίες, χαραγμένες στα φύλλα τριών χιλιάδων ετών της ιστορικής μας ζωής, ας σταθεί για λίγο με στοχασμό και ευλάβεια στην 25η Μαρτίου. Η ημέρα αυτή αποτελεί ένα φωτεινό μετέωρο, μία ξεχωριστή ημέρα δύο μεγάλων εορτών.
Εδώ και 20 αιώνες αντιλάλησε στο ταπεινό σπίτι της Ναζαρέτ απ’ τη φωνή του Αρχαγγέλου, που έφερε τη χαρμόσυνη αγγελία του ουρανού προς τη γη, του Θεού προς την αγνή Μαρία: «Χαίρε Κεχαριτωμένη. Ο Κύριος μετά Σου».
Η δούλη του Θεού υποτάσσεται στην υπέροχη, τη μοναδική της κλήση. Μιλά ο ουρανός στη γη και η γη απαντά χαρούμενα στον ουρανό. Μεγαλειώδες, ασύλληπτο μυστήριο. Κι αν δούμε πιο βαθιά, θα καταλάβουμε ότι αποτελεί την εμφάνιση της θείας ευσπλαχνίας του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Την ημέρα αυτή της 25ης Μαρτίου επίσης γιορτάζουμε, με σεβασμό και ιδιαίτερη υπερηφάνεια, την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης εναντίον των Τούρκων, που για 400 χρόνια μας είχαν υποδουλώσει και ζούσαμε κάτω από τη σκλαβιά. Όταν το 1453 ακούστηκε η φοβερή κραυγή «Εάλω η Πόλις», από την ημέρα αυτή εάλω (αλώθηκε) και η ελευθερία των Ελλήνων.
Η επανάσταση του 1821 δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός της ζωής του Έλληνα. Είναι η συνέπεια πολιτιστικών, πνευματικών, κοινωνικών ζυμώσεων και εξελίξεων. Ας θυμηθούμε πώς ο στρατηγός Μακρυγιάννης χαρακτηρίζει το ξεσήκωμα εκείνο του έθνους: «Μία χούφτα απόγονοι εκείνων των παλαιών Ελλήνων, χωρίς τουφέκια και πολεμοφόδια και τα άλλα αναγκαία του πολέμου, ξεσηκωθήκαμε εναντίον μυριάδων εχθρών, μόνο με ελάχιστο οπλισμό, τις ηθικές και πνευματικές δυνάμεις που υπερέχουν των άπειρων όπλων των εχθρών».
Γνωρίζαμε ότι η ελευθερία πρέπει κάπου να στηρίζεται, από κάπου να αντλεί δύναμη και να γεννά την τόλμη και το παράτολμο. «Έτσι οι Έλληνες του 1821 βγήκαν και έσυραν το χορό της Ελευθερίας και ο γύρος του χορού άνοιξε γρήγορα και μπήκε μέσα του όλο το έθνος, από το Δούναβη ως την Κύπρο», γράφει ο μεγάλος φιλόσοφος Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος.
Είναι θαυμαστή η πίστη των αγωνιστών του ’21, που στηρίζουν τον δίκαιο αγώνα τους στην πίστη στον Χριστό. Αυτός είναι το στήριγμα και η βοήθειά τους.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο μεγάλος ήρωας τονίζει στους σκλαβωμένους Έλληνες: «Αυτή η ζωή της σκλαβιάς δεν έχει αξία. Όλα, και τα παιδιά μας ακόμα, είναι στα χέρια και στη διάκριση των Τούρκων». Δύσκολα εκείνα τα χρόνια της σκλαβιάς! Χρόνια με ταπεινώσεις, αιφνίδιους θανάτους, καταστροφή περιουσιών.
Αναδείχθηκαν γενναίοι, μεγάλοι άνδρες, αληθινοί ήρωες, όσιοι, μάρτυρες και άγιοι που έπεσαν μαχόμενοι «για του Χριστού την πίστην την αγίαν και της πατρίδος την ελευθερίαν». Μέρες από μεγαλόπρεπες πράξεις των ηρώων μας ανεπανάληπτες. Πού να σταθούμε και ποιους να πρωτοθυμηθούμε!
Τον πρωτομάρτυρα Ρήγα Φερραίο που έσπειρε το σπόρο της λευτεριάς, τον συμπαθέστατο Παπαφλέσσα, τον Αθανάσιο Διάκο, τον μεγάλο οπλαρχηγό - τον Γέρο του Μοριά - Κολοκοτρώνη, τους ναυάρχους μας Ανδρέα Μιαούλη, Κωνσταντίνο Κανάρη, τις γυναίκες Μαντώ Μαυρογένους, Μπουμπουλίνα, τις γυναίκες του Ζαλόγγου, τις Μεσολογγίτισσες, της γυναίκας της Νάουσας, του ποταμού της Αράπιτσας! Προτίμησαν ένδοξο θάνατο, παρά ταπεινωτική ζωή.
Το 1821 μας άφησε ιστορικές μαρτυρίες, σαν ένα ποτάμι αίματος και δακρύων. Πώς μπορεί να ξεπληρώσει κανείς αυτό το χρέος προς τους προγόνους μας; Αν είμαστε σήμερα ελεύθεροι, το χρωστάμε στους αθάνατους, ηρωικούς προγόνους μας!
Ας διατηρήσουμε την αγάπη, μέχρι αυτοθυσίας για την πατρίδα μας, την ελευθερία και την πίστη μας στο Θεό. Αυτά τα ιδανικά να τα μεταλαμπαδεύσουμε και στα παιδιά μας. Το έχουμε υποχρέωση. Έτσι θα χαρούν και οι ήρωες, βλέποντας πως «έπιασε τόπο» ο κόπος της αγάπης τους.
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός
