Η μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι υπάρχει τρόπος να αλλάξει ο άνθρωπος, να γίνει ένας καινούργιος άνθρωπος και να ζει μια νέα και υπέροχη ζωή.
Όταν ο σύγχρονος, τρομερά κουρασμένος άνθρωπος πιστέψει ότι μπορεί ν’ αλλάξει ριζικά η ζωή του, τότε και μόνον τότε θα γίνει ένα καινούργιο δημιούργημα. Όταν ο Θεάνθρωπος, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, έλθει στη ζωή του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος αλλάζει. Η ανανέωση που φέρνει ο Σωτήρας είναι τέλεια και ολοκληρωμένη. Η αναδημιουργία της ζωής του είναι το θαύμα των θαυμάτων. Ο Κύριος που «ζωοποιεί τους νεκρούς και καλεί τα μη όντα ως όντα» (Ρωμ. 4:17), είναι ο μόνος που έχει τη δύναμη να ζωντανέψει πνευματικά τον σύγχρονο άνθρωπο.
Πατήστε για να δείτε ή να "κατεβάσετε" το βιβλίο...
Ο Θεός Είναι Αγάπη
(Α΄ Ιωάννου 4:8)
Είναι η ανώτατη μορφή αγάπης. Μας το έδειξε με το να στείλει το Γιό Του να πεθάνει επάνω στο Σταυρό για να σωθεί ο άνθρωπος από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο.
Ο Θεός δεν είναι Θεός όπως εμείς οι άνθρωποι τον έχουμε δημιουργήσει μέσα μας και όπως θέλουμε να Τον πιστεύουμε, αλλά όπως Αυτός είναι. Ο Θεός δεν είναι Θεός αναλόγως με τις αντιλήψεις ή την εξυπνάδα μας, τα καλά ή τα κακά του χαρακτήρα μας, ούτε σύμφωνα με τα συμφέροντά μας. Ο Θεός είναι Θεός, δεν είναι άνθρωπος. Τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Θεού είναι ό,τι ανώτατο, ό,τι υπέροχο και απαραίτητο χρειάζεται ο άνθρωπος.
Έτσι, ο Θεός είναι Παντοδύναμος, Πανάγαθος, Παντογνώστης, Πάνσοφος, πανταχού Παρών, Δίκαιος, Ελεήμων, Οικτίρμων, Πολυέλεος και Πολυεύσπλαχνος. Είναι μεγάλη αδικία για τον Θεό να υπερτονίζονται τα χαρακτηριστικά της δικαιοσύνης και της κρίσης Του πάνω στον άνθρωπο, πριν τονιστούν τα χαρακτηριστικά της καλοσύνης και της αγάπης Του που έχουν κύριο σκοπό να αναδημιουργήσουν τον άνθρωπο.
Ο Θεός, ο «μπαμπούλας» και ο άγριος, που διψάει για τιμωρία και εκδίκηση, δεν είναι ο Θεός της χριστιανικής πίστης. Ο Θεός είναι Αγάπη και έχει προσωπικό ενδιαφέρον για κάθε άνθρωπο. Είναι Μεγάλος, για να μπορεί να βοηθάει αυτούς που Τον πιστεύουν και Τον θεωρούν Κύριο, Αρχηγό και Σωτήρα της ζωής τους. Και είναι Μεγάλος και Υπέροχος, γιατί δεν επεμβαίνει στη ζωή του ανθρώπου που δεν υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Δεν είναι επίσης ο Θεός μιας λεπτομέρειας στη ζωή μας, το απόμακρο εκείνο πρόσωπο που επικοινωνούμε μαζί Του όταν έχουμε κάποια ανάγκη και μετά το περιφρονούμε. Ο Θεός είναι αγάπη, πάλι το τονίζουμε. Ειναι η καλή δύναμη που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ξαναδημιουργηθεί. Η βαθιά επιθυμία Του είναι να βλέπει τον άνθρωπο ευτυχισμένο και χαρούμενο, όπως Αυτός είναι. Θέλει να τον βλέπει να χαίρεται τη ζωή, να χαμογελάει, να πλουτίζει πάντοτε τη ζωή του με όλες τις ανώτατες εκείνες εμπειρίες που τον κάνουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
Έτσι, ο Πανάγαθος, Παντοδύναμος και Πάνσοφος Θεός αγωνίζεται με κάθε τρόπο, με ορατά και αόρατα μέσα, να συγκινήσει τον άνθρωπο και να τον κάνει να έρθει κοντά Του για να του δώσει τις υπέροχες και ευλογημένες ποιότητες του χαρακτήρα Του. Οι Πατέρες της Εκκλησίας επαναλαμβάνουν τα τρία βήματα της σωτηρίας του ανθρώπου: κάθαρση, φώτιση, θέωση.
Ας θυμόμαστε ότι ο μοναδικός σκοπός του Θεού είναι η μακαριότητα του ανθρώπου. Το ξέρουμε αυτό από το έργο Του. Το βλέπουμε στην αγάπη που έδειξε για τον άνθρωπο. «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το Γιό Του τον Μονογενή για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάννης 3:16).
Αν υπήρχε η δυνατότητα να μας ρωτούσε ο Θεός τι θα θέλαμε να μας δώσει για να πεισθούμε για την αγάπη Του, τι θα Του ζητούσαμε; Θα ζητούσαμε πολλά και διάφορα, εκτός από το να στείλει τον Μονογενή Του Υιό να πεθάνει επάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες μας. Υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από την αγάπη του γονιού στο μονάκριβο παιδί του; Ποιος γονιός θα θυσίαζε ένα από τα παιδιά του για την σωτηρία του κόσμου; Αντίθετα με μας, ο Πατέρας Θεός μας αγάπησε χωρίς υπολογισμούς και χωρίς όρια. Μας αγάπησε τόσο πολύ και τόσο βαθιά, ώστε να βάλει όλες τις κακίες μας επάνω στο μονάκριβό Του Γιο για να ελευθερωθούμε εμείς και να γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι.
Η αγάπη Του πέρασε τα όρια της λογικής μας, όταν έκανε τον άγιο και αναμάρτητο Ιησού Χριστό «αμαρτία και κατάρα για χάρη μας». Έτσι, ενώ εμείς έπρεπε να πληρώσουμε για τη δική μας ανταρσία εναντίον του Θεού, πλήρωσε ο αθώος Θεάνθρωπος, ώστε εμείς με ειλικρινή αναγνώριση της πνευματικής μας αποτυχίας και με πίστη στο έργο του Ιησού Χριστού στο σταυρό για μας, να ξαναγεννιόμαστε σε μια νέα, υπέροχη και αιώνια ζωή (Ιωάν.3:3,16). Ο Θεός, ο καλός Πατέρας, είναι ο μόνος που μπορεί να μας ξαναδημιουργήσει (Β’ Κορινθ. 5:17). Στη νέα αυτή δημιουργία βάζει μέσα μας όλες εκείνες τις δικές Του ποιότητες και δυνάμεις που χρειαζόμαστε για να γίνουμε πνευματικές, αληθινές προσωπικότητες.
Εκείνο, λοιπόν, που χρειάζεται πρώτα απ’ όλα ο σύγχρονος άνθρωπος είναι να πιστέψει, ότι ο Θεός τον αγαπάει πάρα πολύ και ότι μπορεί και θέλει να τον αναστήσει σε μια νέα ζωή. Δεύτερον, με ειλικρινή αναγνώριση της πνευματικής του αποτυχίας να ταπεινωθεί, να μετανοήσει μπροστά στο Δημιουργό του και να ζητήσει τη σωτηρία του, να ζητήσει να έρθει ο Χριστός της καρδιά του. Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος έφυγε από το Θεό και δεν ζει σωστά. Ο Θεός και μόνον ο Θεός μπορεί να τον ξαναδημιουργήσει, ώστε να μπορεί να ζήσει ευτυχισμένος και χαρούμενος.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου
Εικόνα του αγιογράφου Κωνσταντίνου Γιαννάκη
Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στο σπίτι του, όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου. Όταν δε ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν.
Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαίων, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς. Έπειτα, γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου του έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμηση της.
Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ήμερα από την εμφάνιση του αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά μια νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμηση της. Mαζί δε με τους Aποστόλους ήλθε και ο Aρεοπαγίτης Άγιος Διονύσιος, ο Άγιος Iερόθεος ο διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Aπόστολος Tιμόθεος και οι λοιποί θεόσοφοι Iεράρχες.
Όταν εκοιμήθη, με ψαλμούς και ύμνους την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανή. Eπειδή, κατά θείαν οικονομίαν, ένας από τους Aποστόλους (ο Θωμάς όπως λέει η παράδοση) δεν ήταν παρών στην κηδεία της Θεομήτορος, ζήτησε να ανοιχτεί ο τάφος, ώστε να προσκυνήσει και αυτός το Σώμα της Θεοτόκου.
Έτσι, μετά από τρεις ήμερες, άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και ανελήφθη στους ουρανούς. Και βέβαια, όλη η ανθρωπότητα, με ευγνωμοσύνη για τις πρεσβείες της στο Σωτήρα Χριστό, αναφωνεί: «Χαίρε, ώ Μήτερ τής ζωής». (Πηγή:www.saint.gr)
Πόσο πολύ σημαντικό είναι να γνωρίζουμε ότι ο Χριστός επάνω στο σταυρό είπε στην μητέρα του για τον Ιωάννη: ίδε ο υιός σου και στον Ιωάννη: ίδε η μήτηρ σου! Είναι η μητέρα όλων των πιστών και την ευχαριστούμε για την αμέριστη αγάπη της για μας και την τιμούμε, όπως την τίμησαν όλοι οι πιστοί και οι Άγιοι μέσα στους αιώνες!
Ποιος είναι ο Ελεύθερος Άνθρωπος
Ο Χριστός ελευθερώνει τον δαιμονισμένο άνθρωπο
Η ελευθερία γεννήθηκε, αναπτύχθηκε και βιώθηκε στην Ελλάδα. Οι Πατέρες μας, από τα πολύ παλαιά χρόνια, ταύτιζαν την εθνική ελευθερία με την πνευματική και θρησκευτική ελευθερία. Πολεμούσαν «υπέρ βωμών και εστιών». Πολεμούσαν για «του Χριστού την πίστιν την αγίαν και της πατρίδος την Ελευθερία».
Η εθνική ελευθερία, που βασίζεται στην ατομική, εσωτερική και πνευματική ελευθερία, μπορεί να κάνει τους εθνικά ελεύθερους Έλληνες δούλους στον ίδιο τους τον εαυτό, στα ανθρώπινα πάθη, στις αδυναμίες και στις κακίες τους. Τόσο η εθνική όσο και η πνευματική ελευθερία εμπνέονται από σεβασμό στα δικαιώματα του άλλου. Ελευθερία δεν είναι να κάνω ανεύθυνα ό,τι θέλω. Ο Πυθαγόρας είπε: «Ουδείς ελεύθερος, εαυτού μη κρατών». Δηλαδή, κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος όταν δεν μπορεί να συγκρατεί τον εαυτό του. Και ο Λακορντέρ συμπλήρωσε: «Ελευθερία είναι το δικαίωμα του να κάνεις ό,τι δεν βλάπτει τον άλλον».
Ελευθερία δεν σημαίνει ασυδοσία. Ελευθερία δεν είναι μια ανεξέλεγκτη, άσωτη και εγωκεντρική ζωή, δηλαδή αυτό που βλέπουμε να επιδιώκεται στις μέρες μας. Δεν σημαίνει να καταργήσω τα ήθη και τα έθιμα που κρατούν το έθνος μας μέσα στους αιώνες μεταφέροντας στην πατρίδα μας την ξένη «εύκολη», διεφθαρμένη και καταστρεπτική ζωή. Ελευθερία δεν είναι να κάνω αυτό που με βολεύει και ικανοποιεί τον εγωισμό μου. Ελευθερία σημαίνει υπεύθυνη ζωή που σέβεται την ελευθερία και την προσωπικότητα του άλλου. Ελευθερία είναι η δύναμη να δεσμεύω τον εαυτό μου και να μην κάνω αυτό που δεν πρέπει να κάνω, αυτό που βλάπτει το συνάνθρωπό μου. Αν ο Θεός δεν δέσμευε τον Εαυτό Του και χρησιμοποιούσε την ελευθερία Του, η γη μας από καιρό θα είχε εξαφανισθεί.
Ο σύγχρονος, λοιπόν, Έλληνας είναι αδύνατος και ανήμπορος να κάνει το καλό. Ένα από τα σύγχρονα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, στατιστικά αποδεδειγμένο, είναι η ανικανότητα και η αδυναμία του να κάνει το καλό. Χρειάζεται δύναμη πολλή και υπεράνθρωπη, έξω από τον εαυτό του. Δύναμη μεγάλη που μια για πάντα θα τον ελευθερώσει από όλα τα εσωτερικά και αρνητικά πράγματα που τον καταδυναστεύουν. Η δύναμη αυτή βρίσκεται αποκλειστικά στον Τριαδικό Θεό. Ο Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος, ο μόνος Ελευθερωτής, προσκαλεί το σύγχρονο φορτωμένο Έλληνα να Τον πλησιάσει ταπεινά, έτσι όπως είναι, κουρασμένος και φορτωμένος και Αυτός θα τον ξεκουράσει και θα τον ξεφορτώσει. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθ. 11:28). Ο πραγματικά ελεύθερος εσωτερικά άνθρωπος είναι αυτός που τον ελευθερώνει ο Ιησούς Χριστός.
Όταν ο Ιησούς Χριστός έλεγε: «Εάν ο Υιός του ανθρώπου (ο Ιησούς Χριστός) σας ελευθερώσει, τότε θα είσθε πραγματικά ελεύθεροι» (Ιωάν. 8:36), αποκάλυπτε τη μεγαλύτερη αλήθεια και πραγματικότητα όλων των αιώνων. Όσοι Τον πίστεψαν και ζήτησαν την ελευθερία τους, έγιναν καινούργιοι και ελεύθεροι άνθρωποι.
Το αποκλειστικό έργο του Ιησού Χριστού είναι η εσωτερική απελευθέρωση του κάθε ανθρώπου από οποιαδήποτε δεσμά.
Ο Έλληνας, που εγωιστικά εμμένει στις δικές του απόψεις για το τι πραγματικά χρειάζεται και προσπαθεί μόνος του ή με οποιαδήποτε άλλα μέσα να ελευθερωθεί, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να παρατείνει την πνευματική του κακομοιριά.
Τα σύγχρονα ψυχικά προβλήματα του άγχους, της κατάθλιψης, της μελαγχολίας, του φόβου και της μοναξιάς, νικιούνται και φεύγουν από τον άνθρωπο μόνο μέσω του Ιησού Χριστού. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, αν ο Κύριος δεν τον ελευθερώσει. Αν ο Χριστός απελευθέρωσε τον δαιμονισμένο που απεικονίζεται παραπάνω, πόσο μάλλον μπορεί και θέλει να ελευθερώσει κάθε άνθρωπο από το δεινά της σύγχρονης ζωής. Αρκεί ο άνθρωπος με πίστη και μετάνοια να Του το ζητήσει. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός και ο ειδικευμένος να ελευθερώσει τους ανθρώπους. Όποιος έχει τον Χριστό μέσα του, αυτός είναι ελεύθερος άνθρωπος.
Πεντηκοστή
Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος απαλλασσόμαστε απ’ τη δουλεία του διαβόλου, καλούμαστε στην ελευθερία του Χριστού, οδηγούμαστε στην ουράνια υιοθεσία, αναγεννιόμαστε απ’ την αρχή και ξεφορτωνόμαστε το βαρύ και δυσβάστακτο φορτίο των αμαρτιών μας.
Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος βλέπουμε να υπάρχουν τόσοι ιερείς κι έχουμε τάγματα διδασκάλων της Εκκλησίας. Απ’ την πηγή αυτή πήγασαν πλούτη προφητειών και χαρίσματα ιάσεων. Και όλα τα άλλα που συνήθως στολίζουν την Εκκλησία του Θεού από το Άγιο Πνεύμα προέρχονται. Και φωνάζει ο απ. Παύλος και λέει: «Για όλα αυτά τα χαρίσματα ενεργεί το ένα και μοναδικό Πνεύμα, που τα μοιράζει όπως θέλει στον καθένα χωριστά» (Α’ Κορ. 12,11).
«Όπως θέλει», λέει, όχι όπως έχει διαταχθεί. «Μοιράζει» και δεν μοιράζεται. Έχει εξουσία και δεν εξουσιάζεται. Γιατί ο Παύλος λέει πως έχει και το Άγιο Πνεύμα την ίδια εξουσία, που έχει και ο Πατήρ. Κι όπως είπε για τον Πατέρα: «Ο Θεός είναι εκείνος που ενεργεί παντού και πάντα» (Α’ Κορ. 12,6), έτσι λέει και για το Άγιο Πνεύμα: «Για όλα αυτά τα χαρίσματα ενεργεί το ένα και μοναδικό Πνεύμα, που τα μοιράζει όπως θέλει στον καθένα χωριστά». Είδες τέλεια εξουσία που έχει; Γιατί όσα πρόσωπα έχουν την ίδια φύση και ουσία είναι φανερό ότι έχουν και την ίδια εξουσία, και όσα έχουν την ίδια αξία, σ’ αυτά μία είναι η δύναμη και η εξουσία.
Χάρη στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος απαλλαχτήκαμε από τις αμαρτίες, μ’ αυτήν ξεπλύναμε την ψυχή μας από κάθε ρύπο. Με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, ενώ ήμασταν άνθρωποι, γίναμε άγγελοι, όσοι βέβαια θελήσαμε να μάς βοηθήσει η χάρη Του, χωρίς να αλλάξει η φύση μας, αλλά, κι αυτό είναι το πιο αξιοθαύμαστο, διατηρήσαμε την ανθρώπινη φύση μας και μ’ αυτή επιδείξαμε αγγελική συμπεριφορά. Τόσο μεγάλη είναι λοιπόν η δύναμη του Αγίου Πνεύματος! Και όπως η πραγματική φωτιά όταν δεχτεί τον μαλακό πηλό τον καθιστά σκληρό κεραμίδι, έτσι ακριβώς και η φωτιά του Αγίου Πνεύματος, όταν δεχτεί μια ψυχή συνετή, ακόμη κι αν τη βρει πιο μαλακή κι απ’ τον πηλό, την κάνει πιο γερή κι απ’ το σίδερο. Και κάνει ξαφνικά πιο καθαρό απ’ τον ήλιο εκείνον που έως τώρα ήταν μολυσμένος απ’ την ακαθαρσία των αμαρτιών.[...]
«Με τη δύναμη του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού», λέει, «και με τη χάρη του Πνεύματος του Θεού μας». Είδες, αγαπητέ, τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος; Είδες ότι το Άγιο Πνεύμα, εξαφάνισε όλες αυτές τις κακίες, και ότι εκείνους που ήταν προηγουμένως υποδουλωμένοι στις αμαρτίες τους, τους ανέβασε ξαφνικά σε τόσο υψηλές τιμές;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος