Η Αναψυχή του Θεού
H μεγαλύτερη ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου είναι να ξεκουραστεί ψυχικά, να ηρεμήσει και να ελευθερωθεί από τις πολλές κακές επιδράσεις της σύγχρονης ζωής. Ο άνθρωπος σήμερα χρειάζεται εσωτερική αναψυχή. Η πνευματική του κούραση, που είναι πιο μεγάλη από τη σωματική, είναι η κύρια αιτία για τις διάφορες σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Ο άνθρωπος, αν και παλαιότερα εργαζόταν περισσότερες ώρες, δεν ένιωθε κουρασμένος, όσο νιώθει σήμερα. Οι διάφορες σύγχρονες πιέσεις στην ψυχή του ανθρώπου επιδρούν ανύποπτα στο σώμα και του δημιουργούν τόσο ψυχοσωματικές ασθένειες όσο και αγχώδεις καταστάσεις, που στη συνέχεια δημιουργούν μια μόνιμη σωματική και ψυχική υπερκόπωση.
Ο άνθρωπος, ιδιαίτερα στο καμίνι του καλοκαιριού, χρειάζεται ψυχική, εσωτερική, πνευματική ξεκούραση και αλλαγή. Όσο καλό κι αν κάνει η καλοκαιρινή παραθέριση, ο άνθρωπος γυρίζει φορτωμένος. Η διαμόρφωση της σύγχρονης ζωής, με τις καταστρεπτικές πιέσεις της, επιδρούν αρνητικά επάνω του και κάνουν την καθημερινή του ζωή ανυπόφορη. Αντίθετα, όταν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος εσωτερικά, τότε μπορεί τα προβλήματα αυτά να τα αντιμετωπίζει με μεγάλη επιτυχία.
Τη μόνιμη σωματική και πνευματική κούραση που νιώθει ο σύγχρονος άνθρωπος προσπαθεί να τη γιατρέψει με το να αποκτήσει περισσότερα υλικά αγαθά και να διασκεδάσει όσο περισσότερο μπορεί. Όσο όμως περισσότερα αγαθά αποκτά και όσο πιο πολύ διασκεδάζει, τόσο πιο πολύ αισθάνεται ότι βουλιάζει στα άγχη, στην κατάθλιψη και στη σωματική υπερκόπωση.
Η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου είναι να αδειάσει, να ελευθερωθεί εσωτερικά και όχι να φορτωθεί βάρη που δεν έχει τη σωματική και ψυχική δύναμη να τα σηκώσει. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται υπεράνθρωπη και υπερφυσική δύναμη που μόνον ο Θεός μπορεί να του δώσει. Ο άνθρωπος που δεν πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, είναι καταδικασμένος από τον εαυτό του να ζει και να πεθάνει δυστυχισμένος. Ο άνθρωπος όμως που πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, έχει τη σπάνια ευκαιρία να αρχίσει μια εντελώς καινούργια ζωή. Ο Θεός βλέπει το σύγχρονο άνθρωπο με πολύ συμπάθεια, αγάπη και πόνο. Με ανυπομονησία τον περιμένει να Του ζητήσει να επέμβει στη ζωή του και να τη μετατρέψει από κόλαση σε παράδεισο. Δεσμευμένος ο Θεός από την υπόσχεσή Του να μην επέμβει στην ελευθερία του ανθρώπου, περιμένει να ακούσει την κραυγή του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό!». Ο Θεάνθρωπος είπε: «Ελάτε σ’ Εμένα όλοι οι κουρασμένοι και οι φορτωμένοι και εγώ θα σας ξεκουράσω» (Ματθ. 11:28). Όσοι πίστεψαν στην πρόσκλησή Του ελευθερώθηκαν από το φορτίο της αμαρτίας, ξεκουράστηκαν και έζησαν ευτυχισμένοι. Γεμάτοι είναι οι τοίχοι των εκκλησιών από τις αγιογραφίες ανθρώπων, πρώην αμαρτωλών, που πίστεψαν στον Χριστό και έδωσαν τη ζωή τους σ’ Αυτόν.
Όπως το καμίνι του καλοκαιριού απαιτεί τη δροσιά της εξοχής και της θάλασσας, έτσι και το καμίνι της ψυχής απαιτεί τη δροσιά της αναψυχής που μόνον ο Θεός μπορεί και θέλει να δώσει. Το καλοκαίρι πέρασε, έρχεται η δροσιά του Φθινοπώρου, που είναι τόσο ευχάριστη στην Πατρίδα μας. Γι’ αυτόν όμως που με ειλικρίνεια αναγνωρίζει την κατάστασή του και με πίστη ζητάει από τον Θεό να αναλάβει τη ζωή του, η δροσιά της νέας ζωής του Θεού δεν θα έρθει προσωρινά, αλλά θα τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή.
Ο Απόστολος Πέτρος στο δεύτερο κήρυγμά του μετά την Πεντηκοστή είπε: «Μετανοήσατε, λοιπόν, και επιστρέψατε στον Θεό, για να εξαλειφτούν οι αμαρτίες σας και να έρθουν καιροί αναψυχής» (Πράξεις Αποστ. 3:19-20). Από αυτούς που άκουσαν την πρόσκληση του Απ. Πέτρου, πολλοί πίστεψαν στα λόγια του, σώθηκαν από το καμίνι της ψυχής και άρχισαν μια καινούργια ευτυχισμένη ζωή εδώ κάτω στη γη, την οποία και συνεχίζουν στην ευλογημένη παρουσία του Θεού.
Ο σοφός και ο συνετός άνθρωπος επιστρέφει στον Θεό. Μετανοεί για όλες του τις αμαρτίες και αποκτά τη δροσιά του Θεού. Ζητά τη συγχώρηση του Θεού και γίνεται καινούργιος άνθρωπος. Ο Χριστός γεννιέται στη ζωή του και αρχίζει μια νέα υπέροχη και νικηφόρα πορεία.
Το «ΟΧΙ» του 1940
Ο Άντονυ Ήντεν ήταν Υπουργός Πολέμου Μ. Βρετανίας στην κυβέρνηση Τσώρτσιλ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
28 Οκτωβρίου 1940. Τα χρόνια, οι δεκαετίες κύλησαν από τη μεγάλη εκείνη ημέρα και καινούργια γεγονότα στον κόσμο και τον τόπο μας έρχονται να επισκιάσουν τις μνήμες. Είναι ανάγκη όμως να μην ξεχνάμε τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας. Είναι μοναδικές εκείνες οι ημερομηνίες που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Ήταν Δευτέρα 28η Οκτωβρίου 1940, 6η ώρα το πρωί, όταν οι σειρήνες ξύπνησαν την Αθήνα και αντιλάλησαν σε κάθε ελληνική ψυχή. Πόλεμος!!! Οι Ιταλοί εισβάλλουν στην Πατρίδα μας, ύστερα από το «ΟΧΙ» του Μεταξά, που στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε από τον ελληνικό λαό. Ζήτησαν να εισβάλουν στα ελληνικά χώματα και να τα κατακτήσουν. Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου έδωσε λακωνικά τον τόνο: «Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από σήμερα το πρωί τα ημέτερα τμήματα προκαταλήψεως της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους».
Τώρα η Ιστορία γινόταν πράξη ζωής που καλούσε για το χρέος! Είχε αρχίσει και εξελισσόταν θριαμβευτικά στα Αλβανικά βουνά η εκπληκτική εποποιΐα. Ο εχθρός διέθετε αριθμητική υπεροχή. Οκτώ μεραρχίες, τάγματα μελανοχιτώνων και Αλβανών, μεγάλο όγκο πυροβολικού, αρμάτων μάχης και αεροπλάνων. Οι ελληνικές μεραρχίες ήταν μόλις τρεις, ανεπτυγμένες σε αμυντικές θέσεις, μήκους 250 χλμ. Οι εφεδρείες ελάχιστες, τα εφόδια του ελληνικού στρατού λιγοστά. Πού βρήκαμε τις αντοχές και ο λαός μας έδειχνε τέτοιο αδάμαστο, αγωνιστικό φρόνημα, απέναντι στον ιταμό επιδρομέα;
«Εμείς αγωνιζόμαστε υπέρ βωμών και εστιών». «Άμυνα κρατερά επί των θέσεών μας μέχρις εσχάτων», έλεγε η ημερήσια διαταγή.
Σκηνές άφθαστου ηρωισμού εκτυλίσσονται από τους λίγους ακρίτες των συνόρων και ελευθερώνονται πολλές ελληνικές πόλεις. Οι Ιταλοί δεν κατόρθωσαν να κερδίσουν ούτε μία σπιθαμή γης.
Τι κι αν είχε η Ευρώπη ολάκερη γονατίσει στον πιο ατιμωτικό ζυγό;
Ακόμη και η Βρετανία, η πιο κραταιή αυτοκρατορία του κόσμου, είχε απομείνει στο έλεος 100 αεροπλάνων. Τίποτε δεν ανέκοψε τη θεία ορμή των Ελλήνων. Το σύνθημά μας ήταν: Να υπερασπίσουμε με κάθε θυσία τα όσια και ιερά της φυλής μας.
Η πρώτη πράξη του ελληνικού δράματος έχει λήξει. Τα γεγονότα που επακολούθησαν από την επίθεση των Γερμανών κατά της Ελλάδας είναι γνωστά. Η Ελλάδα μετά τη δάφνη της νίκης και το ολοκαύτωμα της θυσίας δέχτηκε την τετραετή Γερμανοϊταλική κατοχή. Ο ελληνικός λαός υπέφερε, διώχθηκε, αλλά δεν λύγισε. Η αντίσταση της χώρας μας επιβράδυνε την έναρξη της γερμανικής επίθεσης κατά της Ρωσίας και σημείωσε την πρώτη αποτυχία του Άξονα.
Ο θρίαμβος των Ελλήνων του΄40-΄41 ήταν θαυματούργημα ψυχών, γεμάτων πατριωτισμό, πίστη στον Θεό, γενναιότητα και αυτοθυσία για τα ιδανικά τους.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Φιλόλογος
Η Παναγία και ο Πόλεμος του ’40
«Ο αήρ είχε πάψει να φυσά, ο ουρανός ήταν αστεροειδής και κατά την επιστροφή του εμφανίζεται και του κόβει το δρόμο μια γυνή, έχουσα σεμνή την εμφάνισή της».
Ο Γιάννης Τσαρούχης, κρατώντας την “Παναγία της Νίκης” που ζωγράφισε στο αλβανικό μέτωπο από διηγήσεις στρατιωτών.
Η μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι υπάρχει τρόπος να αλλάξει ο άνθρωπος, να γίνει ένας καινούργιος άνθρωπος και να ζει μια νέα και υπέροχη ζωή.
Όταν ο σύγχρονος, τρομερά κουρασμένος άνθρωπος πιστέψει ότι μπορεί ν’ αλλάξει ριζικά η ζωή του, τότε και μόνον τότε θα γίνει ένα καινούργιο δημιούργημα. Όταν ο Θεάνθρωπος, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, έλθει στη ζωή του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος αλλάζει. Η ανανέωση που φέρνει ο Σωτήρας είναι τέλεια και ολοκληρωμένη. Η αναδημιουργία της ζωής του είναι το θαύμα των θαυμάτων. Ο Κύριος που «ζωοποιεί τους νεκρούς και καλεί τα μη όντα ως όντα» (Ρωμ. 4:17), είναι ο μόνος που έχει τη δύναμη να ζωντανέψει πνευματικά τον σύγχρονο άνθρωπο.
Πατήστε για να δείτε ή να "κατεβάσετε" το βιβλίο...
Ο Θεός Είναι Αγάπη
(Α΄ Ιωάννου 4:8)
Είναι η ανώτατη μορφή αγάπης. Μας το έδειξε με το να στείλει το Γιό Του να πεθάνει επάνω στο Σταυρό για να σωθεί ο άνθρωπος από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο.
Ο Θεός δεν είναι Θεός όπως εμείς οι άνθρωποι τον έχουμε δημιουργήσει μέσα μας και όπως θέλουμε να Τον πιστεύουμε, αλλά όπως Αυτός είναι. Ο Θεός δεν είναι Θεός αναλόγως με τις αντιλήψεις ή την εξυπνάδα μας, τα καλά ή τα κακά του χαρακτήρα μας, ούτε σύμφωνα με τα συμφέροντά μας. Ο Θεός είναι Θεός, δεν είναι άνθρωπος. Τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Θεού είναι ό,τι ανώτατο, ό,τι υπέροχο και απαραίτητο χρειάζεται ο άνθρωπος.
Έτσι, ο Θεός είναι Παντοδύναμος, Πανάγαθος, Παντογνώστης, Πάνσοφος, πανταχού Παρών, Δίκαιος, Ελεήμων, Οικτίρμων, Πολυέλεος και Πολυεύσπλαχνος. Είναι μεγάλη αδικία για τον Θεό να υπερτονίζονται τα χαρακτηριστικά της δικαιοσύνης και της κρίσης Του πάνω στον άνθρωπο, πριν τονιστούν τα χαρακτηριστικά της καλοσύνης και της αγάπης Του που έχουν κύριο σκοπό να αναδημιουργήσουν τον άνθρωπο.
Ο Θεός, ο «μπαμπούλας» και ο άγριος, που διψάει για τιμωρία και εκδίκηση, δεν είναι ο Θεός της χριστιανικής πίστης. Ο Θεός είναι Αγάπη και έχει προσωπικό ενδιαφέρον για κάθε άνθρωπο. Είναι Μεγάλος, για να μπορεί να βοηθάει αυτούς που Τον πιστεύουν και Τον θεωρούν Κύριο, Αρχηγό και Σωτήρα της ζωής τους. Και είναι Μεγάλος και Υπέροχος, γιατί δεν επεμβαίνει στη ζωή του ανθρώπου που δεν υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Δεν είναι επίσης ο Θεός μιας λεπτομέρειας στη ζωή μας, το απόμακρο εκείνο πρόσωπο που επικοινωνούμε μαζί Του όταν έχουμε κάποια ανάγκη και μετά το περιφρονούμε. Ο Θεός είναι αγάπη, πάλι το τονίζουμε. Ειναι η καλή δύναμη που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ξαναδημιουργηθεί. Η βαθιά επιθυμία Του είναι να βλέπει τον άνθρωπο ευτυχισμένο και χαρούμενο, όπως Αυτός είναι. Θέλει να τον βλέπει να χαίρεται τη ζωή, να χαμογελάει, να πλουτίζει πάντοτε τη ζωή του με όλες τις ανώτατες εκείνες εμπειρίες που τον κάνουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
Έτσι, ο Πανάγαθος, Παντοδύναμος και Πάνσοφος Θεός αγωνίζεται με κάθε τρόπο, με ορατά και αόρατα μέσα, να συγκινήσει τον άνθρωπο και να τον κάνει να έρθει κοντά Του για να του δώσει τις υπέροχες και ευλογημένες ποιότητες του χαρακτήρα Του. Οι Πατέρες της Εκκλησίας επαναλαμβάνουν τα τρία βήματα της σωτηρίας του ανθρώπου: κάθαρση, φώτιση, θέωση.
Ας θυμόμαστε ότι ο μοναδικός σκοπός του Θεού είναι η μακαριότητα του ανθρώπου. Το ξέρουμε αυτό από το έργο Του. Το βλέπουμε στην αγάπη που έδειξε για τον άνθρωπο. «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το Γιό Του τον Μονογενή για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάννης 3:16).
Αν υπήρχε η δυνατότητα να μας ρωτούσε ο Θεός τι θα θέλαμε να μας δώσει για να πεισθούμε για την αγάπη Του, τι θα Του ζητούσαμε; Θα ζητούσαμε πολλά και διάφορα, εκτός από το να στείλει τον Μονογενή Του Υιό να πεθάνει επάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες μας. Υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από την αγάπη του γονιού στο μονάκριβο παιδί του; Ποιος γονιός θα θυσίαζε ένα από τα παιδιά του για την σωτηρία του κόσμου; Αντίθετα με μας, ο Πατέρας Θεός μας αγάπησε χωρίς υπολογισμούς και χωρίς όρια. Μας αγάπησε τόσο πολύ και τόσο βαθιά, ώστε να βάλει όλες τις κακίες μας επάνω στο μονάκριβό Του Γιο για να ελευθερωθούμε εμείς και να γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι.
Η αγάπη Του πέρασε τα όρια της λογικής μας, όταν έκανε τον άγιο και αναμάρτητο Ιησού Χριστό «αμαρτία και κατάρα για χάρη μας». Έτσι, ενώ εμείς έπρεπε να πληρώσουμε για τη δική μας ανταρσία εναντίον του Θεού, πλήρωσε ο αθώος Θεάνθρωπος, ώστε εμείς με ειλικρινή αναγνώριση της πνευματικής μας αποτυχίας και με πίστη στο έργο του Ιησού Χριστού στο σταυρό για μας, να ξαναγεννιόμαστε σε μια νέα, υπέροχη και αιώνια ζωή (Ιωάν.3:3,16). Ο Θεός, ο καλός Πατέρας, είναι ο μόνος που μπορεί να μας ξαναδημιουργήσει (Β’ Κορινθ. 5:17). Στη νέα αυτή δημιουργία βάζει μέσα μας όλες εκείνες τις δικές Του ποιότητες και δυνάμεις που χρειαζόμαστε για να γίνουμε πνευματικές, αληθινές προσωπικότητες.
Εκείνο, λοιπόν, που χρειάζεται πρώτα απ’ όλα ο σύγχρονος άνθρωπος είναι να πιστέψει, ότι ο Θεός τον αγαπάει πάρα πολύ και ότι μπορεί και θέλει να τον αναστήσει σε μια νέα ζωή. Δεύτερον, με ειλικρινή αναγνώριση της πνευματικής του αποτυχίας να ταπεινωθεί, να μετανοήσει μπροστά στο Δημιουργό του και να ζητήσει τη σωτηρία του, να ζητήσει να έρθει ο Χριστός της καρδιά του. Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος έφυγε από το Θεό και δεν ζει σωστά. Ο Θεός και μόνον ο Θεός μπορεί να τον ξαναδημιουργήσει, ώστε να μπορεί να ζήσει ευτυχισμένος και χαρούμενος.