«Μεγάλο και θείο, απόρρητο και ακατανόητο, όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και στους αγγέλους και τους αρχαγγέλους είναι το γεγονός ότι η φύση μας έγινε διά του Ιησού Χριστού ομόθεος και μας χαρίστηκε η επάνοδός μας στο καλύτερο. Αυτό είναι το μυστήριο που πιστεύεται αλλά δεν γνωρίζεται...
Παραβαίνοντας την εντολή του Θεού κατεβήκαμε μέχρι τον Άδη και πολλά δεινά μας βρήκαν διαδοχικά. Το γένος μας γεύτηκε τη λύπη και η ζωή μας έγινε γεμάτη οδύνη. Ο Θεός όμως που μας έπλασε με ευσπλαχνία και φιλανθρωπία έκλινε τους ουρανούς και κατέβηκε για να μας βρεί, παίρνοντας από την αγία Παρθένο τη φύση μας που την ανακαίνισε. Ο Θεός στέλνοντας τον αρχάγγελο στην Παρθένο την κάνει μητέρα του Χριστού. Αν η σύλληψη του Χριστού θα ήταν από ανθρώπινη επέμβαση, ο Χριστός δεν θα ήταν ο νέος άνθρωπος. Τώρα ήρθε και από το Άγιο Πνεύμα γίνεται άνθρωπος και σαρκώθηκε στη μήτρα της παρθένου, μένοντας αναλλοίωτος Θεός και τέλειος άνθρωπος...
Η Παρθένος ρώτησε όχι από απιστία αλλά επειδή ζητούσε να μάθει πώς ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί αυτό το θαύμα, γι’ αυτό ακριβώς μετά την εξήγηση του αρχαγγέλου, εκείνη τρέχει προς τον Θεό και απευθύνεται προς αυτόν. Λέγει λοιπόν στον αρχάγγελο: «αν όπως λες έρθει σ’ εμένα το Άγιο Πνεύμα για να με καθαρίσει περισσότερο και να με δυναμώσει να δεχτώ το σωτήριο έμβρυο, ας με επισκιάσει η δύναμη του Υψίστου που θα μορφώσει μέσα μου ως άνθρωπο αυτόν που είναι Θεός και Βασιλεύς αιώνιος, πιστεύω ότι τίποτε δεν είναι αδύνατο για τον Θεό. Λοιπόν, ιδού εγώ η δούλη του Κυρίου ας γίνει σύμφωνα με το λόγο σου». Τότε έφυγε από εκεί ο άγγελος, αφού άφησε στην γαστέρα της τον Δημιουργό του κόσμου, ενωμένο με την Παρθένο.
Μετά από αυτό το γεγονός η Παναγία είναι το μοναδικό μεθόριο μεταξύ κτιστής και άκτιστης φύσεως, είναι η χώρα του αχωρήτου. Αυτήν θα υμνήσουν στο μέλλον μετά το Θεό όλοι οι πιστοί. Αυτή είναι η αιτία κάθε καλού και η προστάτης και πρόξενος των αιωνίων αγαθών, είναι η αρχή των αποστόλων και το εδραίωμα των μαρτύρων, είναι η δόξα της γης και η τερπνότητα των ουρανίων, είναι το στολίδι όλης της κτίσεως. Από αυτήν ας αποκτήσουμε ελπίδα και εμείς και με τις δικές της αδιάκοπες προσευχές για όλους μας ας έρθει η δόξα και η χαρά εκείνου που γεννήθηκε από τον Πατέρα πριν από τους αιώνες και σαρκώθηκε από την Παναγία μας. Στον Ιησού Χριστό ανήκει κάθε δόξα και τιμή και προσκύνηση στους αιώνες τον αιώνων.
(Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Ομιλία 14)
Η διαμόρφωση της σύγχρονης δυναμικής και πολυδιάστατης κοινωνίας είναι τέτοια, ώστε να κάνει τη ζωή μας δύσκολη και εξαντλητική. Η εποχή μας έχει χαρακτηρισθεί ως η εποχή της ανησυχίας και του άγχους. Ο άνθρωπος φοβάται και δεν ξέρει πολλές φορές γιατί και από τι φοβάται. Ανησυχεί και δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί και από τι ανησυχεί. Οι πιέσεις που δέχεται καθημερινά από την εργασία του, από το σπίτι του, από την κοινωνία, μαζί με την ακρίβεια, την αδικία και την εκμετάλλευση, κάνουν τη ζωή του αφόρητη. Η οικονομική κρίση, από την άλλη πλευρά και οι κίνδυνοι για μια ολοκληρωτική καταστροφή του πλανήτη μας έχουν αρνητική και καταστρεπτική συνέπεια στη σωματική και ψυχική του υγεία.
Μέσα σ’ αυτό το σύγχρονο και συνέχεια επεκτεινόμενο χάος, ο άνθρωπος ψάχνει να βρει ψυχική γαλήνη και ξεκούραση, μαζεύοντας υλικά αγαθά, διασκεδάζοντας, ξοδεύοντας τον ελεύθερο χρόνο του σε κάποιο χόμπι, ή βρίσκοντας μια ακόμα εργασία για να τα βγάλει πέρα, αλλά και για να ξεχνά την πραγματικότητα. Παρόλα αυτά, όταν βρίσκεται μόνος του, διαπιστώνει ότι όσο περνούν οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια, γίνεται ακόμα πιό ανήσυχος, πιό αγχώδης και δυστυχισμένος. Ποιός, λοιπόν, και τι θα γεμίσει το μεγάλο κενό; Ποιός θα τον ξεκουράσει και θα του δώσει λίγη χαρά;
Στο πρώτο σε αξία και μεγάλο σε περιεχόμενο αυτό ερώτημα του σύγχρονου κουρασμένου ανθρώπου, έρχεται να απαντήσει ο ίδιος ο Θεός, προσφέροντας στον άνθρωπο μια ζωή που, όχι μόνο τον ελευθερώνει από τις πιέσεις και τα άγχη της καθημερινής του ζωής, αλλά και του δίνει τη μεγάλη ευκαιρία να ζήσει μια νέα άφθονη ζωή. Μια ζωή όμορφη, ξεκούραστη, ελεύθερη από άγχη και ψυχικά βάρη, μια ζωή που βρίσκεται έξω από αυτόν, στον ίδιο τον Θεό, που μπορεί και θέλει να προσφέρει στον άνθρωπο όλα εκείνα τα εσωτερικά αγαθά που τον γεμίζουν και τον ικανοποιούν.
Τα αγαθά αυτά ο Λόγος του Θεού μας τα περιγράφει ως εξής: «Μάτι δεν είδε κι’ ούτε τα άκουσε αυτί, κι ούτε που τα ’βαλε ο λογισμός του ανθρώπου, όσα ετοίμασε ο Θεός για κείνους που τον αγαπούν» (Α΄ Κορινθ. 2:9). Στο στίχο αυτό, ο Θεός μάς τονίζει δύο σημεία. Πρώτον, μας λέει ότι είναι αδύνατο στον άνθρωπο να συλλάβει και να περιγράψει πόσο υπέροχα είναι αυτά που ο Θεός δίνει. Και δεύτερον, τα υπέροχα αυτά τα δίνει σ’ αυτούς που Τον αγαπούν, σ’ αυτούς που Τον έχουν ζητήσει και Τον έχουν δεχτεί Σωτήρα στη ζωή τους. Ο Θεάνθρωπος την αλήθεια αυτή την παρουσιάζει χρησιμοποιώντας το θετικό λόγο. «Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι κι εγώ θα σας ξεκουράσω» (Ματθ. 11:28). Όποιος θέλει να αποκτήσει μια ζωή εσωτερικής ανάπαυσης και γαλήνης, δεν έχει παρά να τη ζητήσει, όπως τη ζήτησε ο Τελώνης λέγοντας: «Θεέ, ελέησέ με τον αμαρτωλό», και όπως τη ζήτησε ο άσωτος γιος λέγοντας: «Πατέρα, αμάρτησα κατά του ουρανού και ενώπιόν Σου και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί Σου» (Λουκ. 15:21). Ο Θεός άκουσε τις προσευχές τους, βλέποντας στην ταπείνωσή τους, και τους έκανε δυο ευτυχισμένους και καινούργιους ανθρώπους.
«Όταν συμπληρωνόταν η πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση, της οποίας έφθασε τώρα η μνήμη, ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι μαζί και ευρίσκονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου του ιερού, αλλά και στο προσωπικό του υπερώο, στο νού του, συναγμένος ο καθένας τους (διότι ήσαν σε ησυχία και αφιερωμένοι στη δέηση και στους ύμνους προς τον Θεό), ξαφνικά, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «ακούσθηκε ήχος από τον ουρανό, σαν από ορμή βιαίου ανέμου και εγέμισε τον οίκο όπου κάθονταν». (Πραξ. 2, 1-11). Είναι βίαιος γιατί νικά τα πάντα και ξεπερνά τα τείχη του πονηρού, γκρεμίζει κάθε οχύρωμα του εχθρού, ταπεινώνει τους υπερήφανους, ανυψώνει τους ταπεινούς στην καρδιά και διασπά τους συνδέσμους των αμαρτημάτων. Γέμισε δε ο οίκος εκείνος στον οποίο κάθονταν, καθιστώντας τον κολυμβήθρα πνευματική και εκπληρώνοντας την επαγγελία του Σωτήρα, που τους έλεγε πριν αναληφθεί: «Ο μεν Ιωάννης βάπτισε με νερό, εσείς δε θα βαπτισθήτε με άγιο Πνεύμα, όχι έπειτα από πολλές μέρες».
Αλλά και το όνομα που έδωσε σ᾿ αυτούς το έδειξε να αληθεύει. Διότι δια του ήχου αυτού από τους ουρανούς οι Απόστολοι έγιναν πραγματικά υιοί βροντής. «Καί φάνηκαν σ᾿ αυτούς γλώσσες διαμεριζόμενες ωσάν πυρός και στον καθένα τους κάθισε από μία κι᾿ εγέμισαν όλοι άγιο Πνεύμα και μιλούσαν άλλες γλώσσες, όπως τους έδιδε το Πνεύμα να μιλούν».
Αλλά για ποιο λόγο φάνηκε το Πνεύμα σε σχήμα γλωσσών;
Αφ᾿ ενός για να επιδείξει τη συμφυία του, τη σχέση του με το Λόγο του Θεού, γιατί τίποτε δεν είναι συγγενέστερο από τη γλώσσα προς το λόγο. Συγχρόνως δε και για τη χάρη της διδασκαλίας, γιατί ο κατά Χριστό διδάσκαλος χρειάζεται χαριτωμένη γλώσσα.
Γιατί όμως δε φανερώθηκε το άγιο Πνεύμα με πύρινες γλώσσες;
Όχι μόνο για το ομοούσιο του Πνεύματος προς το Πατέρα και τον Υιό (γιατί πυρ είναι ο Θεός μας), αλλά και για τη διπλή ενέργεια του κηρύγματος των Αποστόλων. Γιατί μπορεί συγχρόνως να ευεργετεί και να τιμωρεί. Όπως το πυρ έχει διπλή ιδιότητα και να φωτίζει και να φλογίζει, έτσι και ο λόγος της διδασκαλίας, αυτούς που υπακούουν φωτίζει και αυτούς που απειθούν παραδίδει τελικά σε πυρ και κόλαση. Είπε δε γλώσσες, όχι πυρός, αλλά σαν πυρός, για να μη νομίσει κανείς ότι το πυρ εκείνο είναι αισθητό και υλικό, αλλά να αντιληφθούμε την επιφάνεια του Πνεύματος σαν με παράδειγμα.
Για ποιό λόγο δε οι γλώσσες φάνηκαν να διαμερίζονται σ᾿ αυτούς; Γιατί μόνο στον Χριστό που ήλθε και αυτός από πάνω δεν δίδεται με μέτρο το Πνεύμα από τον Πατέρα. Εκείνος και κατά σάρκα ακόμη είχε ολόκληρη τη θεία δύναμη και την ενέργεια, ενώ σε κανέναν άλλο δεν έγινε χωρητή όλη η χάρη του Πνεύματος, αλλά ατομικά ο καθένας αποκτά άλλος το ένα και άλλος το άλλο από τα χαρίσματα, για να μη νομίσει κανείς ότι η από το Πνεύμα διδόμενη στους αγίους χάρη είναι φύση.
Αγίου Γρηγορίου Παλαμά
Έχουμε συνειδητοποιήσει όσο πρέπει τη θέση που έδωσε ο Χριστιανισμός στη γυναίκα;
Η γυναίκα ανυψώθηκε μέσα στην τάξη της δημιουργίας με την Παρθένο Μαρία, που αξιώθηκε από τον Θεό να φέρει στον κόσμο τον Σωτήρα των ανθρώπων. Έτσι, λοιπόν, η ευθύνη των γυναικών μέσα στην Εκκλησία του Χριστού και στη σημερινή κοινωνία είναι μεγάλη. Στα χρόνια που έζησε ο Κύριός μας στη γη αυτή, πολλές γυναίκες έδειξαν μεγάλη αγάπη και βαθιά πίστη σ’ Αυτόν.
Τη δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα τιμήσαμε τις μυροφόρες γυναίκες. Ο Ευαγγελιστής Μάρκος μάς αναφέρει: “Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη, ηγόρασαν αρώματα, ίνα εξελθούσαι αλείψωσιν Αυτόν”. Δεν γνώριζαν ότι ο αγαπημένος τους Διδάσκαλος αναστήθηκε. Το μήνυμα της ανάστασης του Χριστού ο Άγγελος του Κυρίου το έφερε πρώτα στις μυροφόρες γυναίκες. Μεγάλη η τιμή αυτή για τη γυναίκα!
Γνώριζαν ότι μεγάλη κουστωδία φύλαττε τον τάφο. Δεν προβληματίστηκαν, όμως, καθόλου για το ποιος θα αποκυλούσε τον πελώριο λίθο που σφράγιζε τον τάφο. “Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον Εσταυρωμένον; Ηγέρθη”. Απλά τα λόγια που λέγονται από τον Άγγελο. Όμως οι καρδιές των μυροφόρων γέμισαν χαρά, ο φόβος εξαφανίστηκε.
Και “ως δε επορεύοντο απαγγείλαι τοις μαθηταίς Αυτού, και ιδού Ιησούς απήντησε αυταίς λέγων. Χαίρετε, μη φοβείσθε”. Η ελπίδα και η χαρά γέμισαν την ψυχή τους. Το μήνυμα της αναστάσεως και η παρουσία του Κυρίου αμείβει την τόλμη, την πίστη τους και την αφοσίωσή τους. Έτσι, ο Χριστός ύψωσε τη γυναίκα σε μια σφαίρα θεϊκής εκτίμησης, που δικαιώνει την πορεία της στη γη ως πλάσμα ισότιμο με τον άνδρα. Εκείνο που έχει σημασία είναι η πίστη που δικαιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη, που πλάστηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού. Μέσα από την πίστη αυτή φαίνονται καθαρά τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις που ζητούνται από τον καθένα και την καθεμία μας.
Και σήμερα η γυναίκα καλείται να διαδραματίσει το σωστό της ρόλο μέσα σε μια κοινωνία, η οποία έχει μεγάλη ανάγκη από μια γνήσια και γεμάτη αγάπη παρουσία, τόσο ως μάνα κοντά στα παιδιά της, όσο και ως ένα υγιές μέλος στην κοινωνία.
Ηλιοπούλου Φωτεινή,
Εκπαιδευτικός
Πρόσκληση στη
Γιορτή της Εφημερίδας
Γιορτάζουμε τα 37 χρόνια της Εφημερίδας μας
«Το Ανέσπερον Φως»
την Κυριακή 10 Μαΐου 2015 στις 6:30 μ.μ.
Σατωβριάνδου 31, Αθήνα
πίσω από το Εθνικό θέατρο.
Θα χαρούμε πολύ να γιορτάσουμε μαζί σου
και με τα αγαπητά σου πρόσωπα.
Στο τέλος της γιορτής θα προσφέρουμε
γλυκά και αναψυκτικά.
Το Διοικητικό Συμβούλιο