Μηνύματα του ’21
Σταθμοί στο κύλισμα του χρόνου οι μεγάλες γιορτές. Ξεχωριστό σταθμό αποτελεί η 25η Μαρτίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε το «Χαίρε η Κεχαριτωμένη». Μεγάλος αυτός ο λόγος που είπε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία.
«Χαίρε ω χαίρε ελευθερία» είναι, απ’ την άλλη μεριά, ο μεγάλος λόγος του εθνικού μας ποιητή, Διονύσιου Σολωμού. Είναι σταθμός ξεχωριστός για να φέρουμε ξανά στη μνήμη το θαύμα της επανάστασης του ’21. Το θαύμα ενός λαού που μπόρεσε να διατηρήσει τη θρησκεία, τη γλώσσα, τις παραδόσεις και την ταυτότητά του έπειτα από 400 χρόνια σκληρής σκλαβιάς.
Τους ήρωες και τις ηρωίδες που αποτελούν την ψυχή της ελληνικής ιστορίας φέρνουμε μπροστά μας τις μέρες αυτές. Οι Έλληνες πολεμιστές του ’21 διεξήγαγαν έναν άνισο αγώνα εναντίον των κατακτητών, γιατί πολεμούσαν ένα βαρβαρικό λαό, που καταπάτησε τις αξίες τους και τα ιδανικά τους για ελευθερία και πίστη, μέχρι αυτοθυσίας. Η δύναμη της πίστης φέρνει κοντά της τα θαύματα που έζησε το ελληνικό έθνος σε όλους τους αγώνες του και ο ηρωισμός του το οδηγεί στην αιωνιότητα. Ήταν η πίστη που δυνάμωνε τους προγόνους μας στο βάθος της καρδιάς τους στην Αλαμάνα, στο Μεσολόγγι, στα Δερβενάκια, στα Ψαρά, στο Βαλτέτσι, στη Γραβιά, στην Αθήνα, στην Τριπολιτσά και αλλού.
Η Τουρκοκρατία ήταν ένα πολύ σημαντικό σημείο της ιστορικής μας διαδρομής. Διαμόρφωσε καταστάσεις δύσκολες, εξοντωτικές. Προσπάθησε να καταστρέψει τη ρίζα της φυλής στο πρόσωπο του Έλληνα. Δεν μπόρεσε όμως να κάμψει τη δύναμη της ψυχής του που για 400 ολόκληρα χρόνια περίμενε την ώρα της απελευθέρωσής του. Ποθούσαμε τότε την ελευθερία μας και θυσιαστήκαμε γι’ αυτή. Νομίσαμε τότε, πως οι ισχυροί της γης και οι μεγάλες δυνάμεις, ταγμένες να αποδίδουν ειρήνη και να κρατούν τις ισορροπίες, όπου αυτές διαταράσσονταν, ήταν με το μέρος μας. Εξαπατηθήκαμε όμως. Ό,τι κερδίσαμε, το κερδίσαμε με το σπαθί μας, την παλικαριά και πολλές φορές με την αυτοθυσία μας.
Και η Ελληνίδα γυναίκα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανάσταση του ’21. Εκτός από τις αυτοθυσίες των γυναικών στο Ζάλογγο, στην Αραπίτσα και σε άλλες περιοχές της Πατρίδας μας, μια ατελείωτη σειρά από γυναίκες στήνουν, χορεύοντας εκεί στην άβυσσο των γκρεμών, αξεπέραστα και μοναδικά στον κόσμο μνημεία θυσίας για χάρη ενός ιδανικού. Η Ελληνίδα γυναίκα, αφανής και ανώνυμη ηρωίδα, έδωσε έναν υπέροχο διαχρονικό αγώνα και δημιούργησε εθνική παιδεία.
Η επανάσταση συνεχίστηκε μέχρι την αναγνώριση ενός μικρού και αδύναμου κράτους, που οι μεγάλες δυνάμεις ήθελαν η καθεμιά να το κηδεμονεύσει. Πατριωτισμοί, θυσίες αλλά και φοβεροί διχασμοί σηματοδοτούν την ιστορία της επανάστασης του ΄21. Ο Σολωμός είπε κάτι πολύ σκληρό, αλλά αληθινό: «Σαν μισούνται ανάμεσά τους, δεν τους πρέπει λευτεριά».
Και όμως ο Θεός ευδόκησε και ήρθε η μέρα που υψώθηκε η σημαία της λευτεριάς. Δικαιώθηκαν αγώνες χρόνων, θυσίες ανθρώπων που δεν λογάριασαν ούτε τις περιουσίες τους, ούτε και την ίδια τους τη ζωή. Τα έδωσαν όλα για αυτή την πολυπόθητη λευτεριά, που την απολαμβάνουμε εμείς σήμερα. Ας είναι η ευγνωμοσύνη μας αιώνια.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
