Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Ταπείνωση Και Ανιδιοτέλεια Στη Λατρεία Του Θεού
  • μέγεθος γραμματοσειράς +

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2019

 

Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος

 

Ταπείνωση Και Ανιδιοτέλεια Στη Λατρεία Του Θεού

pporfyrioskausokalibiths

Ο Χριστός κάθεται έξω από τη θύρα της ψυχής μας και κρούει για να Του ανοίξουμε, μα δε μπαίνει μέσα. Δεν θέλει να παραβιάσει την ελευθερία, που ο ίδιος μας έχει δώσει (το αυτεξούσιον). Το αναφέρει στην Αποκάλυψη: «Ιδού έστηκα επί της θύρας και κρούω, εάν τις ακούσει της φωνής μου και ανοίξει την θύραν, εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’ αυτού». Στέκεται έξω απ’ τη θύρα της ψυχής μας και χτυπάει απαλά. Ας του ανοίξουμε, θα έλθει μέσα μας και θα μας δώσει τα πάντα, τον εαυτόν Του, μυστικά, αθόρυβα.

Τον Χριστό δεν θα μπορέσουμε να Τον γνωρίσουμε, αν Εκείνος δεν μας γνωρίσει. Δεν μπορώ να τα εξηγήσω ακριβώς αυτά, είναι μυστήρια. Ακούστε τον Απόστολο Παύλο: «Νυν δε γνώστες Θεού, μάλλον δε γνωσθέντες υπό Θεού» (Γαλ. 4: 9). Ούτε μπορούμε να Τον αγαπήσουμε, αν ο ίδιος δεν μας αγαπήσει. Ο Χριστός δεν θα μας αγαπήσει, άμα εμείς δεν είμαστε άξιοι να μας αγαπήσει. Για να μας αγαπήσει πρέπει να βρει μέσα μας κάτι το ιδιαίτερο. Θέλεις, ζητάεις, προσπαθείς, παρακαλείς, δεν παίρνεις όμως τίποτα. Ετοιμάζεσαι ν’ αποκτήσεις εκείνα που θέλει ο Χριστός, για να έλθει μέσα σου η θεία χάρις, αλλά δεν μπορεί να μπει. Όταν δεν υπάρχει εκείνο που πρέπει να έχει ο άνθρωπος. Ποιο είναι αυτό; Είναι η ταπείνωση. Αν δεν υπάρχει ταπείνωση, δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε τον Χριστό. Ταπείνωση και ανιοδιοτέλεια στη λατρεία του Θεού. «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ. 6:3).

Κανείς να μη σας βλέπει, κανείς να μην καταλαβαίνει τις κινήσεις της λατρείας σας προς το θείον. Όλ’ αυτά κρυφά, μυστικά, σαν τους ασκητές. Θυμάστε που σας έχω πει για το αηδονάκι; Μες στο δάσος κελαηδάει. Στη σιγή. Να πεις πως κάποιος το ακούει, πως κάποιος το επαινεί; Κανείς. Πόσο ωραίο κελάηδημα μες στην ερημιά. Έχετε δει πως φουσκώνει ο λάρυγγάς του. Έτσι γίνεται και μ’ αυτόν που ερωτεύεται τον Χριστό. Άμα αγαπάει, «φουσκώνει ο λάρυγγας, παθαίνει, μαλλιάζει η γλώσσα. Πιάνει μια σπηλιά, ένα λαγκάδι να ζει τον Θεό μυστικά, στεναγμοίς αλαλήτοις» (Ρωμ. 8:26).