Ο Χριστός είναι άλλο πράγμα. Όταν έλθει ο Χριστός στον άνθρωπο, όταν έλθει στην ψυχή μας, όταν πάει στον άνθρωπο ο Χριστός, όταν μπει στη ψυχή, η ψυχή γίνεται αλλιώς. Ζει παντού, ζει στ’ άστρα, ζει στον κόσμο τον πνευματικό, ζει στο χάος, ζει στο σύμπαν, ζει… Του μιλάνε με το τηλέφωνο στη Νότια Αφρική, στον Ινδικό Ωκεανό και μιλάει μ’ αυτούς και τους λέει για το σπίτι τους, για τα κορίτσια τους και τους λέει για την οικογένειά τους και αυτοί είναι εδώ. Καταλάβατε;
Σεις τώρα θα νομίζετε, έτσι που σας τα λέω, ότι τέλος πάντων, εγώ είμαι κάτι. Δεν είμαι τίποτα, όμως προσπαθώ και απ’ αυτά που λέω, λίγο σαν να τα γεύομαι, πολύ λίγο. Και προσπαθώ και θέλω και αγαπώ, δεν θέλω να βιάζω τον εαυτό μου. Αλλά πολλές φορές προσπαθώ να ζω με τη Χάρη του Θεού χωρίς να μιλάω. Δεν μου επιτρέπεται. Ε! Ό,τι μου επιτρέπεται το λέω, αλλά δεν μπορώ να τα πω πάντοτε.
Τον Χριστό να Τον αισθανόμαστε φίλο μας. Είναι φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος όταν λέει: «Υμείς φίλοι μου εστέ» (Ιωάν. 15:14). Σαν φίλο να Τον ατενίζουμε και να Τον πλησιάζουμε. Πέφτουμε; Αμαρτάνουμε; Με οικειότητα, αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχουμε κοντά Του, όχι με φόβο ότι θα μας τιμωράει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθησή Του. Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία. Όταν πιστεύουμε πως μας αγαπάει και Τον αγαπούμε, δεν αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ’ Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει.
Αν αγαπάμε τον Χριστό πραγματικά, δεν υπάρχει φόβος να χάσουμε το σεβασμό μας σ’ Εκείνον. Εδώ ισχύει εκείνο του Αποστόλου Παύλου: «Τι μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις η στενοχωρία… πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος, ούτε ζωή… ούτε ύψωμα, ούτε βάθος… δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Χριστού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ. 8:35, 38-39). Είναι μια σχέση ανώτερη, μοναδική, η σχέση της ψυχής με τον Θεό, που δεν τη διασπά τίποτα και δεν τη φοβερίζει ούτε την κλονίζει τίποτα.
Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει τελείωσε. Αν δεν βλέπεις τον Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις σου, είσαι χωρίς Χριστό.