Ιούλιος - Αύγουστος 2018

Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει. Ο Χριστός είναι το παν. Όποιος ζει μέσα του με τον Χριστό, ζει πράγματα που δεν λέγονται, άγια και ιερά. Ζει εν αγαλλιάσει. Αυτά είναι αλήθεια. Τα έχουνε ζήσει άνθρωποι, ασκητές στο Άγιον Όρος. Συνεχώς με λαχτάρα ψιθυρίζουν την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ…».

Προσπαθώ να δοθώ στην αγάπη και στη λατρεία του Θεού. Έχω τη συναίσθηση της αμαρτωλότητος, αλλά ζω με την ελπίδα. Είναι κακό ν’ απελπίζεσαι, διότι ο απελπισμένος πικραίνεται και χάνει την προθυμία και τη δύναμή του. Ενώ αυτός που ελπίζει, προχωρεί προς τα εμπρός. Επειδή αισθάνεται ότι είναι φτωχός, προσπαθεί να πλουτίσει. Τι κάνει ο φτωχός; Όταν είναι έξυπνος, προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να πλουτίσει.

Παρόλο που νιώθω έτσι αδύναμος και δεν έχω κατορθώσει αυτό που ποθώ, εντούτοις δεν απελπίζομαι. Με παρηγορεί, όπως σας είπα, ότι δεν παύω από το να προσπαθώ διαρκώς. Όμως, δεν κάνω αυτό που θέλω. Κάνετε προσευχή και για μένα. Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ ν’ αγαπήσω απόλυτα τον Χριστό χωρίς τη χάρη Του. Ο Χριστός δεν αφήνει να εκδηλωθεί η αγάπη Του, αν η ψυχή μου δεν έχει κάτι που να Τον τραβήξει.

Κι ίσως αυτό το κάτι μου λείπει, γι’ αυτό παρακαλώ τον Θεό και λέω: «Πολύ αδύνατος είμαι Χριστέ μου. Μόνον Εσύ θα κατορθώσεις με τη χάρι Σου να μ’ αξιώσεις έτσι, σαν τον Απόστολο Παύλο που χαιρόταν και καυχιόταν, να λέγω κι εγώ μαζί Του: “Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός”».

Μ’ αυτό ασχολούμαι. Προσπαθώ να βρίσκω τρόπους ν’ αγαπήσω τον Χριστό. Δεν χορταίνεται αυτή η αγάπη. Όσο αγαπάς τον Χριστό, τόσο νομίζεις ότι δεν Τον αγαπάς, κι όλο λαχταράς περισσότερο να Τον αγαπήσεις. Χωρίς όμως να το καταλαβαίνεις, πηγαίνεις πιο ψηλά, πιο ψηλά.

Ο Χριστός είναι σ’ όλες σου τις σκέψεις, σ’ όλα σου τα έργα. Έχεις την χάρι και μπορείς όλα να τα υποφέρεις για τον Χριστό. Ακόμη μπορείς να πάσχεις και αδίκως. Να υποφέρεις αδικίες για τον Χριστό και μάλιστα με χαρά. Όπως έπαθε Εκείνος, το ίδιο κι εσύ μπορείς να πάσχεις αδίκως. Διαλέγεις τον Χριστό για να μην πάθεις; Τι λέει ο Απόστολος Παύλος; «Χαίρω εν τοις παθήμασί μου» (Κολοσ. 1:24). Αυτή είναι η θρησκεία μας. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν’ αγαπήσει τον Χριστόν, να γίνει αγία. Να επιδοθεί μόνο στο θείο έρωτα. Έτσι θα την αγαπήσει κι Εκείνος.

(Βίος και Λόγοι, Γέρ. Πορφυρίου
σελ. 221, 222, 223)