Μάιος - Ιούνιος 2018

Ένας να είναι ο στόχος μας, η αγάπη στον Χριστό, στην Εκκλησία, στον πλησίον. Η αγάπη, η λατρεία προς τον Θεό, η λαχτάρα, η ένωση με τον Χριστό και με την Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος. Η αγάπη στον Χριστό είναι η αγάπη στον πλησίον, σ’ όλους και στους εχθρούς. Ο Χριστιανός πονάει για όλους, θέλει όλοι να σωθούν, όλοι να γευθούν τη Βασιλεία του Θεού. Αυτός είναι ο χριστιανισμός. Μέσω της αγάπης προς τον αδελφό θα κατορθώσουμε ν’ αγαπήσουμε το Θεό. Ενώ το επιθυμούμε, ενώ το θέλουμε, ενώ είμαστε άξιοι, η θεία χάρις έρχεται μέσω του αδελφού. Όταν αγαπάμε τον αδελφό, αγαπάμε την Εκκλησία, άρα τον Χριστό. Μέσα στην Εκκλησία είμαστε κι εμείς. Άρα όταν αγαπάμε την Εκκλησία αγαπάμε και τον εαυτό μας.

Να αγαπάμε τον Χριστό και μόνη ελπίδα και φροντίδα μας να είναι Αυτός. Να αγαπάμε τον Χριστό μόνο γι’ Αυτόν. Ποτέ για μας. Ας μας βάλει όπου θέλει. Ας μας δώσει ό,τι θέλει. Να μην Τον αγαπάμε για τα δώρα Του. Είναι εγωισμός να λέμε «θα με βάλει ο Χριστός σε μια ωραία μονή που έχει φτιάξει». Την έχει ετοιμάσει ο Χριστός, το λέει το Ευαγγέλιο: «Εν τη οικία του Πατρός μου μοναί πολλαί εισίν… ίνα όπου ειμί εγώ και υμείς ήτε». Το σωστό να λέμε: «Χριστέ μου, ό,τι θέλει η αγάπη Σου, αρκεί να ζω στην αγάπη Σου».

Εγώ ο καημένος, τι να σας πω… είμαι πολύ αδύνατος. Δεν έχω κατορθώσει ν’ αγαπήσω τόσο πολύ τον Χριστό, να Τον λαχταρήσει η ψυχή μου. Αισθάνομαι ότι είμαι πολύ πίσω. Έτσι το αισθάνομαι. Δεν έχω φθάσει εκεί που θέλω, δεν ζω αυτή την αγάπη. Αλλά δεν αποθαρρύνομαι. Εμπιστεύομαι την αγάπη του Θεού. Λέω στον Χριστό: «Το ξέρω, δεν είμαι άξιος. Στείλε με όπου θέλει η αγάπη Σου. Αυτό επιθυμώ, αυτό θέλω. Στη ζωή μου πάντα Σε λατρεύω».

Όταν ήμουν άρρωστος βαριά δεν ήθελα να σκέπτομαι τις αμαρτίες μου. Ήθελα να σκέφτομαι την αγάπη του Κυρίου μου, του Χριστού μου και την αιώνια ζωή. Δεν ήθελα να έχω φόβο. Ήθελα να πάω στον Κύριο και να σκέπτομαι την αγαθότητά Του, την αγάπη Του. Και τώρα που πλησιάζει το τέλος της ζωής μου, δεν έχω άγχος, αγωνία, άλλα σκέπτομαι ότι, όταν παρουσιαστώ στη Δευτέρα Παρουσία και μου πει ο Χριστός: «Εταίρε, πώς εισήλθες ώδε, μη έχων ένδυμα γάμου;» Θα σκύψω το κεφάλι και θα πω: «Ό,τι θέλεις, Κύριέ μου, ό,τι θέλει η αγάπη Σου. Το ξέρω δεν είμαι άγιος. Στείλε με όπου θέλει η αγάπη Σου. Για κόλαση είμαι άξιος. Και στην κόλαση να με βάλεις, αρκεί να είμαι μαζί Σου. Ένα θέλω, ένα επιθυμώ, ένα ζητώ, να είμαι μαζί Σου, όπου κι όπως θέλεις Εσύ».

(Βίος και Λόγοι, Γέροντος Πορφυρίου - σελ. 220,221)

«Εάν κάποιος έφθασε μόλις την ενδέκατη ώρα, ας μην φοβάται, γιατί ο Δάσκαλος είναι ευγενικός και λαμβάνει τον τελευταίο, ακόμη και ως τον πρώτο»