Σε ποιον ήρωα να σταθούμε και ποιον να παραλείψουμε; Μετά την καταστροφή της Χίου ο Κων/νος Κανάρης και ο Πιπίνος αποφασίστηκε να χτυπήσουν την τουρκική αρμάδα και να εκδικηθούν τους Τούρκους. Πριν φύγουν, πήγαν στην εκκλησία των Ψαρών, στον Άγιο Νικόλαο, παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία και κοινώνησαν. Γονάτισαν και ορκίστηκαν να πεθάνουν για την Πατρίδα. “Μια δύναμη”, διηγείται ο ίδιος, “με άρπαξε από τη λιτανεία, πριν φύγουμε από τα Ψαρά για τη Χίο. Μια θεϊκή δύναμη με γιγάντωσε”. Το τέχνασμά του πέτυχε. Πυρπολήθηκε και καταστράφηκε ο τουρκικός στόλος. Όταν πάτησαν στο έδαφος, με ευλάβεια και κατάνυξη, με δάκρυα ευγνωμοσύνης, ευχαρίστησαν την Παναγία που τους χάρισε τη νίκη.
Όλοι οι αγωνιστές του ‘21 διακατέχονταν από την ίδια αγάπη για την Πατρίδα. Τα λόγια του πρωτομάρτυρα της ελευθερίας Ρήγα Φεραίου “κάλλιο μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή” τα είχαν στην ψυχή τους και τα έκαναν πράξη ζωής.
Οι καιροί είναι παράλληλοι. Η προσοχή και η φρόνηση επιβάλλεται να μας διακατέχουν, ενώ η ενότητα των Ελλήνων σε ανάλογες περιστάσεις μπορεί να δώσει καρποφόρα αποτελέσματα .
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός