Μάρτιος - Απρίλιος 2023
Μυστικοί Ασκητικοί Αγώνες
Πόνος και Ασθένεια
Ο πόνος είχε γίνει ο μόνιμος σύντροφος της ζωής του Γέροντα Παϊσίου, ισόβιος συνοδός και συνοδοιπόρος. Δεχόταν τις επώδυνες αρρώστιες, όχι μόνο με υπομονή αλλά και με ευχαριστία, με δοξολογία. Δεχόταν με ταπείνωση τα γεγονότα με την ταπείνωση της αποδοχής του θεϊκού θελήματος. Μπορούσε να παραβλέπει τον πόνο, να μην σταματά τον κανόνα του. Έλεγε: «Εσύ (πόνε), τη δουλειά σου και εγώ τη δική μου» και συνέχιζε να προσεύχεται. Και παρότι πονούσε υπερβολικά, αντιμετώπιζε τις δοκιμασίες, τις προσωπικές του ανηφόρες και δυσκολίες, έχοντας τον Χριστό μέσα του, έχοντας τον Θεό κοντά του.
Ακόμα όμως και τις στιγμές της αδυναμίας, όταν ο πόνος γίνεται ανυπόφορος για πολλές ημέρες και είχε την αίσθηση της εγκατάλειψης του Θεού, τότε ήταν που βίωνε ξαφνικά την προσωπική του ανάσταση.
Είχε τη γλύκα, ότι και αν πονάω και αν δοκιμάζομαι και αν στερούμαι, έχω μέσα μου την αίσθηση και την εμπειρία της πνευματικής Του παρουσίας. Ότι η παρουσία του Θεού υπάρχει για να δώσει στον καθένα μας την αίσθηση της σωτηρίας. Όχι της υγείας, της δύναμης, της ατέλειωτης ζωής σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά τον πόθο της αθανασίας.
Έπασχε ο Γέροντας από εκτεταμένες βρογχεκτασίες και από λανθασμένη διάγνωση και θεραπεία είχε πολλές αιμοπτύσεις. Όταν εγχειρίστηκε στους πνεύμονες, κρυολόγησε και του έδωσαν ισχυρή αντιβίωση ενώ ήταν νηστικός. Τότε είναι που του φάνηκε σαν να ξεφλουδίστηκαν τα έντερά του. Έκτοτε απέκτησε μεγάλη ευαισθησία και είχε συχνά ενοχλήσεις.
Τον πείραζε πολύ το κρύο στην Παναγούδα και με τα πρώτα κρύα του Φθινοπώρου άναβε την κτιστή θερμάστρα που είχε φτιάξει ο ίδιος.
Αντιμετώπισε για μερικούς μήνες πρόβλημα με τη μέση του. Είχε δισκοπάθεια και πονούσε πολύ. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε στο Σινά, όπως πήγε κάποια στιγμή να σηκώσει μόνος του μία βαριά πέτρα από γρανίτη.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε συχνά αιμορραγία στα έντερα, που σταδιακά μεγάλωνε. Έφτανε να πηγαίνει συνέχεια στο μέρος όλη την νύχτα και να βγάζει μόνο αίμα. Αρνιόταν όμως να κάνει εξετάσεις και να νοσηλευτεί. Η ασθένειά του επιδεινωνόταν και η ακατάσχετη αιμορραγία δεν αναχαιτιζόταν. Παρ’ όλα αυτά υπέμενε τη δοκιμασία χωρίς να πάρει φάρμακα. Κάποιες φορές λιποθυμούσε στην αυλή της καλύβης του. Το εντυπωσιακό είναι ότι κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας η αιμορραγία σταματούσε.
(Μυστικοί ασκητικοί αγώνες του Αγ. Παϊσίου, σελ.183, 184)