Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2021
Οι Γονείς Επιδιώκουν να Προβάλλονται Μέσω Των Παιδιών Τους
Ιδιαίτερα αξίζει να επισημάνουμε τα εξής: Στην περίπτωση της καυχησιολογίας πρέπει να υπαχθεί η προσπάθεια πολλών γονέων να αναδείξουν τα παιδιά τους σε κάτι που ούτε τα ίδια θέλουν, αλλά και αν θέλουν, δεν μπορούν να τα φτάσουν. Πιο συγκεκριμένα είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις όπου ο γονιός προσπαθεί να διοχετεύσει στο παιδί του κάτι, που ο ίδιος δεν πέτυχε, κάτι που δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει στη ζωή του. Και αυτό συχνά γίνεται κατά τρόπο πολύ πιεστικό, μέχρι σημείου, που τα ίδια τα παιδιά καταπιέζονται με αφόρητο τρόπο να φθάσουν σ’ αυτό που οι γονείς τους υποδεικνύουν.
Βέβαια κατ’ αρχάς δεν υπάρχει αντίρρηση στο να τεθούν υψηλοί στόχοι για την πρόοδο των παιδιών. Μετά από καλή και συστηματική έρευνα και συνεργασία γονέων και παιδιών, μπορεί ο γονιός να συμπαρασταθεί ουσιαστικά στον επαγγελματικό προσανατολισμό του παιδιού του, πάντοτε όμως με μια βασική προϋπόθεση, να ασπάζεται την επιθυμία του παιδιού του θέλοντας, ο γονιός, το ίδιο το παιδί του ελεύθερα και αβίαστα να ακολουθήσει το α’ ή το β’ επάγγελμα.
Συνήθως όμως αυτό δεν γίνεται. Οι γονείς ενδιαφέρονται ήδη από το Δημοτικό Σχολείο για να πάρει το παιδί τους υψηλή βαθμολογία, όχι σαν δίκαιη επιβράβευση των προσπαθειών του, αλλά για να έχουν οι ίδιοι αφορμή καυχήσεως στο κοινωνικό περιβάλλον τους. Και με αυτή τη νοοτροπία μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Όταν μάλιστα φθάσει η ώρα της επιλογής επαγγέλματος, τότε δεν δίδεται προσοχή στις έμφυτες κλίσεις του παιδιού, ούτε στις δυνατότητες που διαθέτει, αλλά κριτήριο επιλογής είναι η κοινωνική προβολή των γονέων μέσα από την επιτυχία του παιδιού, η οικονομική ευρωστία του επαγγέλματος, αν δηλαδή θα βγάλει πολλά χρήματα κ.λ.π. Μέσα από το παιδί μας επιδιώκουμε την δική μας καύχηση (είμαι ο πατέρας του γιατρού, κ.λ.π), την αυτοπροβολή μας, παραμερίζοντας τις επιπτώσεις αυτής της νοοτροπίας, αν δηλαδή το παιδί είναι ικανοποιημένο ή ευτυχισμένο.
Σοβαρότατο είναι το τίμημα αυτών των τοποθετήσεων. Το παιδί προκειμένου να φθάσει στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα πιέζεται και ταλαιπωρείται ψυχικά και σωματικά. Οι γονείς ξοδεύονται και επενδύουν στα φροντιστήρια τεράστια ποσά για να «βοηθήσουν» το παιδί τους.
Και όλα αυτά για να βγούμε στην κοινωνία να καυχηθούμε για τη ματαιότητά μας. Μη νομίσουμε ότι ο φαρισαίος είναι ένας τύπος μιας περασμένης εποχής. Ο φαρισαίος κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Εμείς είμαστε οι φαρισαίοι. Μόνον που πρέπει κάποιος να μας βοηθήσει να το συνειδητοποιήσουμε.
(«ΛΟΓΟΣ ανθρώπινος και θεανθρώπινος»,
Γεωργίου Σπ. Κωτσάκη)
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2021
Η Φιλία Στο Γάμο
Η φιλία είναι μια πηγαία αγάπη που εκφράζεται και βιώνεται χωρίς ανταλλάγματα. Είναι η πιο ευλογημένη και δυναμική σχέση που ενώνει δύο ανθρώπους και κάνει τη ζωή τους φυσιολογική και ευχάριστη. Η πραγματική φιλία πάντοτε δίνει χωρίς να λογαριάζει αν παίρνει. Σε δύσκολες στιγμές της ζωής, ο άνθρωπος ακουμπάει στο φίλο του. Η Αγία Γραφή λέει ότι «υπάρχει φίλος καλλίτερος αδελφού».
Μαζί με τον έρωτα, η φιλία είναι απαραίτητη για την ομαλή σχέση ενός ζευγαριού. Πολύ λίγα άτομα στη σημερινή κοινωνία αναγνωρίζουν ότι ο καλύτερος φίλος για έναν άντρα είναι η γυναίκα του και για την γυναίκα του ο άντρας της. Οι ομορφότερες στιγμές ενός ζευγαριού είναι όταν κάθονται να συζητήσουν ελεύθερα και φιλικά, όταν ανοίξουν τις καρδιές τους για ζητήματα που τους απασχολούν και για ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Το αντρόγυνο με αγάπη και εμπιστοσύνη συζητά θέματα, που δεν μπορεί να τα συζητήσει με τον καλλίτερο φίλο ή φίλη. Η φιλία αυτή έχει δυνατότητα να γίνει η πιο πλούσια, θερμή και βαθιά σχέση που μπορεί να έχει ένα πρόσωπο στη γη.
Η φυσιολογική, ζωντανή και ουσιώδης σχέση ενός ζευγαριού συμπεριλαμβάνει τον έρωτα και τη φιλία. Από τις δύο αυτές πηγαίες στενές σχέσεις δημιουργείται η βαθιά αγάπη. Η αγάπη είναι το συναίσθημα που εκφράζεται με πράξεις. Η αγάπη είναι αυτοθυσία και κάνει τον άνθρωπο να επιζητεί πάντα το καλύτερο για τη συντροφιά του. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να ικανοποιήσει τις ανάγκες του άλλου.
Το θέλημα του Θεού είναι κάθε αντρόγυνο να έχει ατέλειωτη χαρά και ευτυχία. Ο Θεός είναι η πηγή της χαράς και της ευτυχίας. Όταν ο Θεός αποτελεί την ανώτατη, την τέλεια αγάπη και εμπιστοσύνη, τότε το αντρόγυνο είναι ευτυχισμένο. Ο Κύριος ενώνει το αντρόγυνο και καθώς περνούν τα χρόνια, το συνδέει όλο και περισσότερο.
Ο Κύριος είναι η πηγή όλων των αγαθών που ενώνουν δύο πρόσωπα. Αυτός χαρίζει το σεβασμό, τη φιλία, τον έρωτα και την αγάπη, που κάνουν τη ζωή του αντρόγυνου ευτυχισμένη και χαρούμενη σε όλες τις δύσκολες και εύκολες καταστάσεις.
Μιχάλης Κανταρτζής
Ιούλιος - Αύγουστος 2021
Η Ευλογημένη Χριστιανική Οικογένεια
Η οικογένεια ιδρύθηκε από τον Θεό για να αποτελεί το βασικό κύτταρο της κοινωνίας. Όταν η οικογένεια μένει ενωμένη, τότε και η κοινωνία μένει ενωμένη. Όταν η οικογένεια διαλύεται, τότε διαλύεται και η κοινωνία.
Ο Θεός δημιούργησε την οικογένεια για να ζει μαζί της, να τη βοηθάει, να της συμπαραστέκεται, γιατί η οικογένεια έχει εγκαταλείψει τον Θεό. Όταν η οικογένεια έχει αρχηγό, Πατέρα και Κύριο τον Ιησού Χριστό και μητέρα την Εκκλησία, τότε, όχι μόνο είναι ακλόνητος βράχος της κοινωνίας, αλλά και επιτυγχάνει την ασφάλεια και τη φυσιολογική ανάπτυξη όλων των μελών της.
Στη χριστιανική οικογένεια, κάθε μέλος της αισθάνεται άνεση, ελευθερία και ασφάλεια. Έτσι, αν κάποιο από αυτά νιώθει απογοητευμένο ή κινδυνεύει να παρασυρθεί από οποιοδήποτε κακό, τότε ο Κύριος το προστατεύει.
Όταν, λοιπόν, ο Χριστός είναι το κέντρο και το θεμέλιο της οικογενείας, η ομόνοια και η αγάπη κυριαρχούν μεταξύ των μελών της. Τα προβλήματα αντιμετωπίζονται με ψυχραιμία, σύνεση και σοφία Θεού. Η αρμονία πρυτανεύει στις καρδιές και στις σκέψεις τους. Με την αγάπη του Χριστού και τη δύναμή Του, όλοι είναι πρόθυμοι να αφήσουν τα δικά τους προβλήματα και κουβεντιάζουν με κατανόηση και πνεύμα αγάπης τα προβλήματα των άλλων. Έτσι, αποφεύγονται οι διαστάσεις και οι διχόνοιες, που οδηγούν σ’ ένα σωρό παρεξηγήσεις και πικρίες και επανέρχεται η ειρήνη στη χριστιανική οικογένεια για τη δόξα του Θεού.
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, οι γονείς, ιδιαίτερα η μητέρα, να είναι συνειδητή Χριστιανή, πιστή στον Θεό, ζωντανό και ενεργό μέλος της Εκκλησίας. Η επίδραση της μητέρας είναι τεράστια σε όλες τις δύσκολες και εύκολες στιγμές της οικογένειας.
Η δύναμη του Θεού είναι πάρα πολύ μεγάλη στο να προστατεύει και να φέρνει ειρήνη στην οικογένεια εκείνη που Τον αγαπά και Τον λατρεύει. Ο Θεός θέσπισε την οικογένεια για να ζει κάθε μέρα μαζί της και να την κρατάει φως και άλας, βράχο ακλόνητο στην κοινωνία.
Μιχάλης Κανταρτζής
Μάιος - Ιούνιος 2021
Κοινός Πνευματικός Πατέρας
Κατά την διάρκεια της κοινής πορείας του άνδρα και της γυναίκας μέσα στον γάμο, είναι φυσικό να υπάρξουν στιγμές δύσκολες. Στιγμές κατά τις οποίες και οι δύο βλέπουν και βιώνουν «του βίου την θάλασσαν υψουμένην». Είναι οι περιστάσεις κατά τις οποίες φανερώνεται η ανθρώπινη αδυναμία, κλονίζεται η πίστη στον Θεό και η ελπίδα στο μέγα έλεός Του, κλονίζεται η αγάπη της συζυγικής ενώσεως.
Στις δύσκολες αυτές στιγμές είναι αποφασιστικής σημασίας η ύπαρξη ενός κοινού Πνευματικού πατέρα, που θα σταθεί με διάκριση και αγάπη δίπλα στο ζευγάρι. Αυτός ο Πνευματικός θα προσπαθήσει κατ’ αρχήν, με τον φωτισμό της Χάριτος και την πείρα που έχει, να διαγνώσει ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα και να βρει την κατάλληλη λύση. Στη συνέχεια, θα πλησιάσει με την ίδια διακριτική αγάπη τους δύο συζύγους, ως καλός Σαμαρείτης και θα προσπαθήσει να επιθέσει στην τραυματισμένη συζυγική αγάπη το έλαιον της θείας ευσπλαχνίας και τον καλό οίνο της φιλανθρωπίας του Χριστού.
Ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος από τους δύο έπεσε σε σοβαρή αμαρτία, ο Πνευματικός θα βοηθήσει τον αμαρτήσαντα να απαλλαγεί από το πάθος που τον τυραννά και τον μη αμαρτήσαντα να δεχθεί με πνευματικό τρόπο το γεγονός: δηλαδή να συμπονέσει τον/την σύζυγο που τραυματίσθηκε πνευματικά, και να πλησιάσει με αγάπη και συγχωρητικότητα, ώστε και οι δύο να χωρέσουν μαζί (συγχωρήσουν) στην τραυματισμένη οικογένεια. Ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος έλεγε: «Οι Άγιοι μάς βοηθούν να καταλάβουμε ποια πρέπει να είναι η στάση μας, σ’ αυτούς που έπεσαν στην αμαρτία. Πρέπει να είναι πόνος αγάπης. Ας τους βοηθήσουμε να νοιώσουν την αγάπη του Θεού. Ήπιαν το φαρμάκι της αμαρτίας. Ας γευθούν τη γλύκα του θείου ελέους».
Όλη αυτή η εργασία του Πνευματικού ασφαλώς θα συνοδεύεται από την έμπονη και καρδιακή προσευχή του για το ζεύγος που κινδυνεύει να καταποντιστεί από τα κύματα της αμαρτίας. Θα είναι διαρκής η επίκληση Εκείνου που έχει την επιθυμία και τη δύναμη να ηρεμήσει τα κύματα, αλλά περιμένει να καταφύγουμε εμείς, με την ελεύθερη βούλησή μας, στην αγάπη Του.
(Το μυστήριο του γάμου, Ιερομ. Γρηγορίου, σελ 45,46)
Μάρτιος - Απρίλιος 2021
Το Μυστήριο Του Γάμου
(Ιερομονάχου Γρηγορίου)
Είναι κοινή διαπίστωση πως στις μέρες μας ο θεσμός του γάμου και της οικογενείας διέρχεται μία βαθιά και πρωτόγνωρη κρίση. Σήμερα οι νέοι άνθρωποι πολύ δύσκολα αποφασίζουν να παντρευτούν, ενώ πολύ εύκολα φθάνουν στον χωρισμό. Ακόμη και στις περιπτώσεις που ο γάμος δεν διαλύεται, τις περισσότερες φορές - δυστυχώς - είναι μία απλή συμβίωση για χάρη των παιδιών ή της κοινωνικής ευπρέπειας, και όχι μία συμπόρευση αγάπης.
Τίθεται έτσι εκ των πραγμάτων το ερώτημα: «Ποια είναι τα αίτια αυτής της θεμελιώδους κρίσεως του γάμου και της οικογενείας;» Κατά τη γνώμη πολλών πνευματικών ανθρώπων το αίτιο είναι ότι ο γάμος έπαψε να είναι εργαστήριο αγάπης, στο οποίο οι σύζυγοι συμπορεύονται με τον Χριστό.
Στις μέρες μας δυστυχώς ο γάμος εξελίχθηκε σε πεδίο πολλαπλών εγωιστικών συγκρούσεων που κάνουν τον έγγαμο βίο αβίωτο. Όταν στο οικοδόμημα της οικογενειακής εστίας θεμέλιο δεν είναι ο Χριστός, δηλαδή η Αγάπη, αλλά ο εγωϊσμός και το θέλημά μας, δηλαδή ο εαυτός μας, επόμενο είναι να διαλύεται ο γάμος, πολλές φορές κατά τον καιρό της γνωριμίας και του αρραβώνος ή πολύ σύντομα μετά την τέλεση του Μυστηρίου του Γάμου.
Αυτός που χαράσσει τις γραμμές αυτές είχε προ πολλού λάβει την απόφαση να μην καταγράψει τις εμπειρίες του για το μυστήριο του γάμου, εμπειρίες οδυνηρές από την ταπεινή διακονία του στο μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως. Πιστεύει ότι αρμοδιώτεροι να το πράξουν αυτό είναι οι έγγαμοι αδελφοί και συλλειτουργοί που είναι πνευματικοί πατέρες και ταυτόχρονα βιώνουν οι ίδιοι το μυστήριο του γάμου. Παρά ταύτα παραβαίνει τις προσωπικές του επιθυμίες και αποφάσεις, θέτοντας πάνω από αυτές την υπακοή σε σεβαστό και αγαπητό αδελφό συλλειτουργό, ελπίζοντας να τύχει της συγνώμης των εγγάμων πατέρων και αδελφών.
Συγκατατέθηκε, λοιπόν, να καταθέσει τις σχετικές εμπειρίες του, αφού άλλωστε επί δεκαετίες, δια της ιεράς εξομολογήσεως, κατά θεία συγκατάβαση, καθοδηγεί εγγάμους αδελφούς. Και ζητεί εκ των προτέρων τη συγγνώμη των αδελφών αναγνωστών για το τόλμημά του και τις ευχές τους για τη σωτηρία του.